5.3.08
Για μιά αριστερή Αριστερά {IV}
4. "Γηράσκω αεί ...εργαζόμενος"
(Κοινωνική συνοχή = Δια βίου εργασία)
Ο νέος τίτλος αυτού του "κεφαλαίου" είναι παρμένος από άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην «Καθημερινή» στις 22-3-08, που κι αυτός τον πήρε από "πανώ" της διαδήλωσης των Δασκάλων κατά του νόμου για το "Ασφαλιστικό", τον οποίο προωθούσε, και εντέλει ψήφισε, η Ν.Δ.
Δεν υποθέτω ότι οι Δάσκαλοι που έφτιαξαν και κράταγαν αυτό το "πανώ", με την προσφυή παράφραση της αρχαίας ρήσης, είχαν κατά νουν αυτά που αναπτύσσω παρακάτω... Σίγουρα δεν τά είχε ο Π. Μπ. στο άρθρο που διάβασα... Ελπίζω όμως ότι και οι μέν και ο δέ, θα συμφωνήσουν, ότι τα προτεινόμενα εξυψώνουν την εργασία, δεν την υποβαθμίζουν, όπως ο νόμος της Ν.Δ.
Μή βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες,
το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί.
Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια, όσοι είναι παληκάρια,
τη ζωή τους τήν περνούν στις σκαλωσιές.
Προτείνεται ΕΠΙΣΗΜΩΣ, έχω κολλήσει και χαρτόσημο!, ως Κοινωνικός Ύμνος, ισόκυρος με τον Εθνικό...
«Άχ! νά 'ταν η ζωή μας Σαββατόβραδο...»: Μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Τότε δεν είχε καθιερωθεί η εργάσιμη βδομάδα των 5 ημερών... Δούλευε και τα Σάββατα όλος ο κόσμος.
«...κι η Δευτέρα νά 'ταν μόνο, κάνα δυό φορές το χρόνο...»: Τραγούδι της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Δεν θυμάμαι αν έπαιζε την κόρη βιομήχανου ή εφοπλιστή...
«Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»: Από τον Άμλετ του Shakespeare
Κάτι σάπιο υπάρχει στην τρέχουσα αντίληψη για την εργασία
Η αντίληψη ότι η εργασία είναι ΤΙΜΩΡΙΑ κάποιου είδους, ότι είναι κάτι που πρέπει να επιδιώκουμε να τό αποφύγουμε, κάτι που μόνο αναγκασμένοι από την «βιωτική μέριμνα» κάνουμε, αλλοιώς ...θα καθώωωωωωωμαστε, είναι δυστυχώς πολύ παλιά.
Για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους είναι ήδη γραμμένη στην αρχή-αρχή αυτού που αναγνωρίζουν ως πρώτο τους ιερό βιβλίο, στην Παλιά Διαθήκη. Για τις άλλες θρησκείες δεν ξέρω.
Υποψιάζομαι όμως ότι και σ' αυτές τέτοια σπέρματα αντιλήψεων πρέπει να υπάρχουν, αφού η διαπλοκή Ιερατείων και παντός είδους "κοσμικών" αρχηγών, βασιλιάδων κλπ ήταν πάντοτε σφιχτή, όταν δεν υπήρχε πλήρης ταύτιση των προσώπων βασιλιά/αρχιερέα.
Διότι το «με τον ιδρώτα του προσώπου σου...» με το οποίο όπως γράφει η "Γένεση" ο θεός τιμώρησε τους πρωτόπλαστους για το ...αμάρτημά τους να φάνε από τον καρπό της ΓΝΩΣΗΣ{*}, ήταν πάραπολύ βολικό σε παντός είδους αρχηγούς, διότι αυτοί, ως κατά τεκμήριο αναμάρτητοι, έστω εξαγνισμένοι, καμμιά ανάγκη δεν είχαν να δουλεύουν, δούλευε γι αυτούς η «τιμωρημένη» αμαρτωλή ...πλέμπα.
Βλέπετε καμμιά καλλίτερη εκδοχή της ταύτισης της εργασίας με την δουλεία;;;
Αυτό είναι το σάπιο που υπάρχει στην τρέχουσα αντίληψη για την εργασία. Κι από εκεί ακριβώς εκπηγάζουν τα ...τρία κακά της μοίρας μας... Από το δουλεύω για να ΕΧΩ, τούτο, κείνο, τ' άλλο... μέχρι την εκμετάλλευση, την κεφαλαιοποίηση της «υπεραξίας».
Μιά άλλη πλευρά, έμμεσης τώρα, δυσφήμισης, απαξίωσης της εργασίας είναι αυτή που εδράζεται στην αυτάρεσκη αλλά, αποδεδειγμένα πιά, ηλίθια αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι το ...τελειότερο δημιούργημα του Πλάστη και όλα τα υπόλοιπα πλάστηκαν για την ευχαρίστησή του.
Οπότε αν την ...αράξεις κάπου (οι βασιλιάδες στο θρόνο τους) κι απλώνοντας το χέρι αριστερά κόβεις φρούτα, δεξιά με ένα μαχαίρι σφάζεις την κόττα, το γουρουνάκι ή τον συνάνθρωπο..., νόστιμος είναι κι αυτός, είσαι εντελώς μέσα στο κλίμα της προδιαγεγραμμένης ευτυχίας, της προωρισμένης για το "τέλειον" είδος...
Μόνο τα ρολόγια και τα κορόϊδα δουλεύουν λέγαμε παλιότερα...
Και στο δεύτερο πάντως "βάθρο" των, λεγόμενων, δυτικών γλωσσών, τα λατινικά, παραπλήσια κακή αντίληψη υπάρχει για την εργασία: Το LABOR στην αρχική του σημασία σημαίνει «μπελάς»...
Δεν έχω γνώσεις για τους άλλους δύο μεγάλους κλάδους των ευρωπαϊκών γλωσσών, τα σαξωνικά και τα κέλτικα. Αν κάποιος φίλος έχει, ας μάς διαφωτίσει.
Ώρα είναι να σημειώσουμε όμως και μιά φωτεινή εξαίρεση, από την Παλιά Διαθήκη πάλι: Το ότι το μέρος στο οποίο κατεύθυνε ο Μωϋσής τον λαό του Ισραήλ αποκλήθηκε «Γή της Επαγγελίας», δεν τό θεωρώ τυχαίο. Διότι το "επάγγελμα" είναι από την ίδια ρίζα βεβαίως. Στη γή της επαγγελίας τούς οδηγούσε για να ασκήσουν τα επαγγέλματά τους, για να εργασθούν ελεύθερα, όχι διότι εκεί έτρεχαν ποτάμια με μέλι και γάλα...
Μπορεί να σάς φαίνεται «περασμένη στο φτερό» η άποψη αυτή, ίσως δεν είναι όμως. Όσοι ξέρουν Hebrew ή αραβικά, ας μάς διαφωτίσουν, για την προέλευση των αντίστοιχων λέξεων για την εργασία στις γλώσσες αυτές.
Ενδιαφέρον πάντως θα έχει να μαθαίναμε και την προέλευση των λέξεων για την εργασία στις, λεγόμενες, γλώσσες της Ανατολής. Τα ινδικά, τα κινέζικα, τα γιαπωνέζικα κλπ. Διότι εκεί επικρατεί μια γενικότερα διαφορετική αντίληψη για τη ζωή από ότι στους μονοθεϊστικούς πολιτισμούς.
Ίσως μάκρυνε κάπως η ...γλωσσολογία. Τα ονόματα, οι λέξεις και το νόημά τους όμως, σπάνια είναι τυχαία, κάτι δείχνουν, κάπου οδηγούν. Θυμηθείτε και το «αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις»...
-------
{*} Άλλο μελανό, κατάμαυρο..., σημείο αυτό! Αμάρτημα η γνώση! Και κάποιοι επιμένουν να διδάσκεται στα ΣΧΟΛΕΙΑ ! Τέτοια "σοφία"...
Να ανυψώσουμε την εργασία στο βάθρο της
Αν όμως η εργασία δεν είναι κάτι απευκταίο, κάτι που μόνο καταναγκαστικά κάνουμε, μόνο όταν δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας "αλλοιώς", τί ακριβώς είναι;
Ας καταφύγουμε πάλι στην Παλιά Διαθήκη, που αν δεν είσαι "στραβός θεολόγος", κάτι βγάζεις κι από κεί: Η ζωή των πρωτόπλαστων στον Παράδεισο αναπαριστά την περίοδο καρποσυλλογής του ανθρώπινου γένους. Άπλωναν το χέρι, έκοβαν καρπούς, έτρωγαν, χόρταιναν. Και τα νερά άφθονα, έσκυβαν, έπιναν, ξεδίψαγαν. Ήταν λίγοι τότε. Όμως έπρεπε να μετακινούνται. Και στη συνέχεια μιμήθηκαν τα σαρκοβόρα ζώα. Πρώτα από τυχαία ευρήματα καμμένων ζώων, τροφή ήταν κι αυτά. Το μυαλό τους συν τω χρόνω αναπτύσσονταν, άρχισαν να τρώνε ...τον καρπό της γνώσης. Και κατέφυγαν (και) στο κυνήγι. Μετά άρχισαν να καλλιεργούν για να περιορίσουν τις μετακινήσεις που συνεπάγονταν πολλούς κινδύνους, ειδικά για την πιτσιρικαρία... Χρειάστηκαν εργαλεία γι' αυτό. Και για την καλλιέργεια και για το κυνήγι. Ύστερα σκέφτηκαν τον καταμερισμό: Οι γυναίκες καλλιεργούσαν, πιό ταιριαστό με την φροντίδα των παιδιών, οι άντρες κυνηγούσαν. Πολλαπλασιάζονταν ταυτόχρονα, δεν τούς χωρούσε ο τόπος. Και τότε ο Κάϊν σκότωσε τον Άβελ.
Αρκετά με την Π.Δ.
Η εργασία είναι δημιουργία. Εργάζομαι, παράγω έργο, με ό,τι βρίσκω έτοιμο στη φύση δημιουργώ κάτι που εξυπηρετεί καλλίτερα τις ανάγκες μου.
Το πώς πρόκυψαν μερικοί, που "πούλησαν" στους άλλους ασφάλεια, αρχηγηλήκι, για να την "αράζουν" οι ίδιοι τρώγοντας από όσα παρήγαν οι υπόλοιποι, έχει μάλλον να κάνει με την ύπαρξη ζώων που δεν τρώγονταν αλλά, αντίθετα, κατασπάραζαν τους ανθρώπους: Όσοι, οι πιό δυνατοί, οι πιό γρήγοροι φυσιολογικά, ασχολήθηκαν με την αντιμετώπιση, με το σκότωμα τέτοιων ζώων, δεν έφερναν στην ομάδα τίποτε φαγώσιμο. Έπρεπε να τρώνε από όσα παρήγαν, μάζευαν, συλλάμβαναν οι υπόλοιποι.
Σιγά-σιγά λοιπόν κατάλαβαν ότι ο ΦΟΒΟΣ των άλλων είναι μέσον για την δικιά τους την προσωπική επιβίωση, καλοπέραση. Κι όταν αργότερα βρέθηκαν και άλλα μέσα προστασίας της ομάδας π.χ. κατοικία σε σπηλιές, φράχτες, και ο φόβος των άγριων ζώων μειώθηκε, άρα και η δικιά τους πέραση ως προστατών της ομάδας, εφεύραν άλλους τρόπους να εμπνέουν ΦΟΒΟ στην ομάδα για να τήν βολεύουν "αραχτοί": Τα φυσικά φαινόμενα, τα πνεύματα, τους θεούς κι αργότερα βέβαια τις ΑΛΛΕΣ, τις αλλοιώτικες ομάδες, τους "εχθρούς".
Συνταξιούχοι: Βάρος της κοινωνίας είστε... Ζείτε πολύ!
Δημιουργία είναι η εργασία, όχι καταναγκασμός, όχι δουλεία, όχι μπελάς. Και ως τέτοια πρέπει να τήν ασκούμε μέχρι να πεθάνουμε, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μην δημιουργούμε κάτι μέχρι να πάψουμε να υπάρχουμε. Ακόμα και οι πολύ άρρωστοι κάτι μπορούν να δημιουργήσουν. Μιά ιστορία π.χ. για τα παιδάκια. Κι αυτό δημιουργία είναι. Κι αυτό εργασία είναι. Κι αυτό κοινωνική προσφορά είναι.
Κι αυτό έχει μιά κάποια ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ, τόση ώστε να μην θεωρούμε ότι κάνουμε χάρη στον άρρωστο που τόν φροντίζουμε!!!
Αναρωτιέστε μήπως, οικονομίστικα, πόση ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ μπορεί να έχει;;; Μα ΑΚΡΙΒΩΣ τόση, όσο μάς «κοστίζει» η φροντίδα του, θέμα κοινωνικών αξιών είναι το πόσο αποτιμάται η προσφορά κάποιου! Όχι βέβαια θέμα της «ελεύθερης» αγοράς. Όσοι έτσι τό βλέπουν, έχουν ολισθήσει στην μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα, όπως στον καιρό της δουλείας.
Δικιά μας είναι η κοινωνία, ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ και οι κοινωνικές αξίες, ό,τι θέλουμε τίς κάνουμε! Θέλουμε μια ανθρωπιστική ανθρώπινη κοινωνία; Τότε η προσφαρά καθενός είναι αυταξία: ΠΑΝΤΟΤΕ αξίζει ακριβώς όσο κοστίζει η αξιοπρεπής διαβίωσή του. Θέλουμε κοινωνία ζούγκλας, το δίκιο του ισχυρότερου, την κυριαρχία του πιό «μάγκα», ο θάνατός σου η ζωή μου, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό;;; Αυτά θέλουμε;;; Τότε η προσφορά καθενός αξίζει όσο «πιάνει στην αγορά»...
Τέτοια κοινωνία έχουμε σήμερα. Γιαυτό πρέπει να την αλλάξουμε!
Τη στιγμή που "σταθερή" κοινωνική αξία μας είναι πόσο πλούτο μπορούμε να σωρεύσουμε εκμεταλλευόμενοι την εργασία των άλλων, τότε είχε δίκιο ο κ. Σπράος (σύμβουλος του κ. Σημίτη...) που, στα "εργαλεία" τα οποία είχαν πιά παλιώσει και δεν παρήγαγαν πλέον αρκετό πλούτο για τ' αφεντικά, και στα οποία τούς πετάξαμε ένα κόκκαλο να γλείφουν, μιά "σύνταξη γήρατος", είχε δίκιο να δηλώνει ο κ. Σπράος ότι το πρόβλημα είναι πως έχει αυξηθεί πολύ το προσδόκιμο ζωής... Πως ζούνε πολλά χρόνια οι συνταξιούχοι...
Άντε, άντεεεεε, άχθη αρούρης, πεθάνετε γρήγορα για να ανακάμψει η εθνική οικονομία, να λυθεί το "ασφαλιστικό"!
Ήταν πολύ διαβασμένος ο κ. Σπράος. Είχε μάλιστα εντρυφήσει, λένε..., διεξοδικά στην Αρχαία Ιστορία και μάλιστα σε εκείνο το κεφάλαιο που περιέγραφε την τότε πρακτική των Κείων, των κατοίκων της Κέας: Το «Κείων νόμιμον»! Με κώνειο ξεφορτώνονταν οι αρχαίοι Κείοι τους γέροντες που δεν είχαν εξασφαλίσει τα πρός το ζήν, που δεν μπορούσαν να αυτοσυντηρούνται...
Αυτοί τουλάχιστον δεν ήταν υποκριτές, όπως εμείς... Που τούς πετάμε μια συνταξούλα, κάτω από (ή ίσα-ίσα με) το όριο της φτώχειας, και τούς στήνουμε με τις ώρες στις ουρές των Ιατρείων, ώστε και γρήγορα να "τά τινάξουν" και τη συνείδησή μας να έχουμε αναπαυμένη...
Κι αν κάποια φορά απαυδήσουν και κάνουν καμμιά ενοχλητική διαδήλωση μπροστά στο πρωθυπουργικό μέγαρο, στέλνουμε τα "ΜΑΤ" {Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης, μήν τό ξεχνάμε...} να τούς συνετίσουν τους παλιόγερους...
Κάπου εκεί μεταξύ 1965-70, αν δεν με απατά η μνήμη, είχαν προβληθεί δύο ταινίες:
* New York 03.00 am - Νέα Υόρκη, πρωί ώρα 3
* Soylent Green - Νέα Υόρκη 2040
Η πρώτη, σπονδυλωτή, ρεαλιστική, δείχνει μεταξύ άλλων τη σχέση ενός συνταξιούχου πατέρα με τον, "επιτυχημένο", γυιό του. Βρείτε την..., σε καμμιά κινηματογραφική λέσχη ίσως, και δείτε την. Είναι σπουδαία έτσι κι αλλοιώς.
Η δεύτερη, φουτουριστική και σχεδόν προφητική δυστυχώς, δείχνει, μεταξύ άλλων κι αυτή, μια εκδοχή "ευθανασίας"... Ευθανασίας όμως ΟΧΙ για απελπισμένους, χωρίς προοπτική θεραπείας, ασθενείς αλλά για υγιείς ΑΠΟΜΑΧΟΥΣ, συνταξιούχους... Βρείτε την και δείτε την κι αυτήν, αξίζει.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των "συντάξεων γήρατος". Αργία μήτηρ πάσης κακίας...
Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να καταργηθεί κάθε έννοια σύνταξης γήρατος. Αν αποφασίσουμε βέβαια ως κοινωνία να πάψουμε να υποκρινόμαστε και να στρουθοκαμηλίζουμε. Θα τά πούμε παρακάτω.
Τώρα ας δούμε πως πρόκυψε η καθιέρωση της "σύνταξης γήρατος", ποιός είχε και έχει συμφέρον από αυτή.
Σίγουρα ΟΧΙ οι Συνταξιούχοι..., σάς προκαταλαμβάνω.
Το πιό ευλογοφανές επιχείρημα για τις συντάξεις γήρατος είναι ότι πρόκειται για μιά αναγκαστική αποταμίευση κατά την περίοδο εργασίας {στην οποία συμμετέχει και το κράτος και οι εργοδότες, η ...διαβόητη "τριμερής" χρηματοδότηση, θα δούμε πόσο μεγάλο ψέμμα είναι αυτό...} το προϊόν της οποίας αποδίδεται στον εργασθέντα, όταν σταματήσει να εργάζεται λόγω ηλικίας.
Αν δεν ήταν θεσμοθετημένη η παρακράτηση κάποιου ποσού από τις αμοιβές του σε τακτά διαστήματα, δεν θα το έκανε μόνος του άρα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει «μετά».
Ευλογοφανές; Σίγουρα! Εύλογο; Καθόλου! Απάτη, φενάκη, ψέμμα; Σίιιιιιιιιιιιιιιιγουρα!!!
1. Κράτηση μισθού. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε στον εργαζόμενο ότι ο μισθός σου είναι 1000 αλλά θα σού δίνουμε 900 και τα 100 θα πάνε στο Ταμείο σου για «μετά». Έτσι για να τον κοροϊδεύουμε ότι παίρνει 1000...
2. Εργοδοτική εισφορά. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε ότι ο μισθός σου είναι 1000 αλλά δίνω κι άλλα 200 στο Ταμείο σου για «μετά». Έτσι για να δείχνουμε την κοινωνική ευαισθησία της εργοδοσίας... Ενώ αν λέγαμε ότι ο μισθός είναι 1200 (όπως άλλωστε υπολογίζεται για να βγεί το κέρδος του εργοδότη...) αλλά παίρνεις 900 δεν θα χτυπούσε όμορφα, δεν θα παραπλανούσε ωφέλιμα...
3. Κρατική ενίσχυση. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε ότι ναι μεν πληρώνεις φόρο Μ.Υ. 50, άρα σού μένουν 850..., αλλά ενισχύω το Ταμείο σου με 50 για «μετά».
4. Δηλαδή αν έλεγε το κράτος κατευθείαν: Παίρνεις 850 και από τους φόρους που εισπράττω από τον εργοδότη και από σένα σού καλύπτω την επιβίωση «μετά», δεν θα ήταν τουλάχιστον ειλικρινέστερο;;; Ή αλλοιώς: Πάρε 1200 και ...κόψε το λαιμό σου «μετά»{*}. Και στις δύο περιπτώσεις θα γλιτώναμε, το λιγότερο..., τους παχυλούς μισθούς των διορισμένων διοικήσεων των «Ταμείων» και την καταλήστευση των αποθεματικών τους από τους ατσίδες των ...(σο)δομημένων ομολόγων...
Η απατηλή, η δήθεν ΤΡΙΜΕΡΗΣ, χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων πρέπει να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ. Όλα τα λεφτά, λεφτά των εργαζόμενων είναι! Όλες οι εισφορές δικές τους! Είναι ανόητο, από πλευράς των εργαζόμενων, και απατεωνίστικο, από πλευράς εργοδοτών/κράτους, να μιλάμε για ...ΤΡΙΜΕΡΗ χρηματοδότηση! Ο μισθός είναι τόσος (μεγαλύτερος), οι κρατήσεις σου είναι τόσες (μεγαλύτερες κι αυτές) και πάνε στο Ταμείο σου γι' αυτόν κι αυτόν κι αυτόν τον σκοπό. Αυτό επιτάσσει η λογική και η εντιμότητα! Άμεσα!
Και έτσι βέβαια δεν θα είχε κανένα δικαίωμα η κάθε κυβέρνηση να διορίζει τις διοικήσεις των Ταμείων για να βολεύει τους δικούς της σε θέσεις με νόμιμο (και παράνομο όπως αποδείχτηκε) κονόμι και να καταληστεύει τα αποθεματικά τους.
Είναι άξιο απορίας πώς δεν τό έχουν κάνει ΒΑΣΙΚΗ τους επιδίωξη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αυτό και εξακολουθούν να παλεύουν για την «τριμερή» απάτη...
Η ίδια η έννοια όμως της «αποταμίευσης», αναγκαστικής, όπως πιό πάνω, είτε εκούσιας, είναι ένα μασκάρεμα της κοινωνικής ζούγκλας και λειτουργεί μιθριδατικά: Ενσταλάζει τις ιδέες της κοινωνικής ανασφάλειας και του γιατρικού της, της σώρευσης του πλούτου. Είναι το αποφασιστικό βήμα για να δικαιολογούμε μέσα μας την εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενοι, ώστε κάποιοι να κεφαλαιοποιούν την υπεραξία των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών, να τήν έχουν για «μετά» οι καϋμένοι...
Απλό το "σχήμα": Επειδή δεν υπάρχει σοβαρή και υπεύθυνη κοινωνική μέριμνα, μάζεψε χρήματα, κάνε κομπόδεμα να τά έχεις για «ώρα ανάγκης». H αποθέωση του ατομισμού.
Άρα και ο άλλος, ο ευνοημένος, ο καπάτσος, ο άνθρωπος της "κατάστασης", των "περιστάσεων, ο τυχερός κλπ κλπ έχει κι αυτός δικαίωμα να κάνει ένα μεγαλύτερο ...κομπόδεμα για τις μεγαλύτερες ανάγκες του... Άμα τού 'ρθει δηλαδή να προσφέρει στην καλή του φρέσκες ολλανδέζικες τουλίπες, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗ..., να μην έχει χρήματα να πληρώσει να έρθουν αεροπορικώς;;;
Αυτός είναι ο μιθριδατισμός της αποταμίευσης... Κατά τα άλλα, μασκάρεμα (αλλά και ομολογία...) της αποτυχίας της κοινωνίας μας είναι.
Δεν ξέρω πότε και πως εφευρέθηκαν οι "συντάξεις γήρατος", κάποιος πιό διαβασμένος στα οικονομικά/εργασιακά ας μάς διαφωτίσει. Μπορεί και να μασκαρεύτηκαν ως εργατική κατάκτηση! Δεν τό αποκλείω.
Είναι όμως φανερό ποιόν συμφέρει αυτή η κοροϊδία: Με μέρος από το προϊόν της εργασίας των εργαζόμενων, φτάχνουμε, ως εργοδοτικό κράτος, ένα απόθεμα επαρκές για να πετάμε ένα κόκκαλο επιβίωσης σε όσους δεν είναι πλέον αποδοτικοί στις πλουτοφόρες για μάς δραστηριότητές μας. Αποφεύγουμε την κατακραυγή, ελαχιστοποιούμε τις κοινωνικές αντιδράσεις και παριστάνουμε και τον ...ευεργέτη των "απόμαχων" με δικά τους κόλλυβα...
Υπέροχη σύλληψη, άψογη σκηνοθεσία, απαράμιλλο θέατρο με συναίνεση/συμμετοχή και των θυμάτων δυστυχώς.
Οι "συντάξεις γήρατος", το προϊόν της αναγκαστικής αποταμίευσης, πρέπει να καταργηθούν. Όλοι πρέπει να εργάζονται και να πληρώνονται, ΑΝΤΑΞΙΑ της συνολικής προσφοράς τους, μέχρι να πεθάνουν.
Κι ο Γιωργάκης; {όχι ο Γ.Α.Π. παρακαλώ} Ο Γιωργάκης, μικρός αδερφός φίλης μου, που όταν τόν ρωτούσαν το "κλασσικό" «τί θέλεις να γίνεις, Γιωργάκη, όταν μεγαλώσεις» απάνταγε με στόμφο: Συνταξιούχος!
Αυτό πρίν 50 χρόνια, ακριβώς, να σκεφτείτε...
Τίιιιιι θα κάνουμε με τον Γιωργάκη;;;
Μ' όλους τους σημερινούς «Γιωργάκηδες», όλους μας δηλαδή, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, όλους εμάς που το άνευ κόπου βόλεμα τό θεωρούμε ως ύψιστη «μαγκιά» μας, ως το "κλειδί" για τον ...παράδεισο;;;
Τίιιιιι θα κάνουμε, συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια μου;;;
Μα φυσικά πρώτα-πρώτα πρέπει να ...ξαναδιαβάσουμε το πρώτο "κεφάλαιο" της αριστερής Αριστεράς για την Γενική Παιδεία που πρέπει να στοχεύει στην ανάδειξη όχι στουπωμένων με γνώσεις και "καπάτσων" άνεργων νέων αλλά αυτεξούσιων πολιτών που δεν φοβούνται τη ζωή...
-------
{*} Δεν "κηρύσσω" ούτε τον άκρατο κρατισμό (ΕΣΣΔ) ούτε την ασύδοτη αγορά (ΗΠΑ), ούτε βέβαια κάποιο μίγμα τους... Στο "κεφάλαιο" για την αποκέντρωση θα παραθέσω τη γνώμη μου για το πώς μπορεί (και πρέπει...) η κοινωνία να αντιμετωπίζει ατομικές ανάγκες. Είναι όμως απορίας άξιο, επαναλαμβάνω, το ότι σ' αυτήν την εξώφθαλμη απάτη της "τριμερούς" χρηματοδότησης συμπράττουν και κόμματα που, αυτάρεσκα, πολύ αυτάρεσκα..., δηλώνουν αριστερά. Αυτά πώς αντιλαμβάνονται την «εργοδοτική» εισφορά και την «κρατική» χρηματοδότηση;;; Όλα προϊόν της εργασίας των εργαζόμενων δεν είναι;;; Όλα ΜΙΣΘΟΣ τους δεν είναι;;; Τί «εργοδοτική-κρατική» και ...πράσιν' άλογα...
Αναδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων
Τώρα πέσαμε στα δύσκολα... Ωραίες "ιστοριούλες" τα παραπάνω.
Oυτοπικά κείμενα για ξενέρωτους από έναν φαντασιόπληκτο...
Δύσκολα θα βρεθούν πολλοί να διαφωνήσουν ότι κάπως έτσι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να λειτουργεί η κοινωνία... Πάρα πολλοί όμως, ίσως και όλοι σας..., μπορεί να θεωρείτε πως δεν είναι εφικτά, ή, όπως είπε κι ο φίλος μου ο Χρήστος Π., εσύ Ναπολέων φτιάχνεις ένα «σύστημα» για τον Ναζωραίο και τους 12 Αποστόλους... Το αρνούμαι διαρρήδην, Χρήστο μου... Είμαι κι άθεος, ο μαύρος, πώς θα μπορούσα κάτι τέτοιο;...
Ένα «σύστημα» για μιά αριστερή Αριστερά "φτιάχνω"... Μιά Αριστερά που όχι μόνο να επαγγέλεται μιά ανθρωπινότερη κοινωνία αλλά να τήν βάλει μέσα στην πραχτική της στόχευση με συγκεκριμένα αλλεπάλληλα βήματα. Διότι από μεγαλόστομες διακηρύξεις έχουμε πήξει καμμιά δεκαριά ...χιλιάδες χρόνια τώρα. Ως και οι ...Χετταίοι, λαγούς με πετραχήλια έταζαν στο «λαό».
Για κανέναν δεν είναι πρόβλημα η εργασία, μιά κάποια εργασία. Πρόβλημα είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτελείται και βέβαια το ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ για το οποίο εκτελείται... Και δεν εννοώ στενά το οικονομικό αντίκρυσμα, τον μισθό (ή τα κέρδη) από μιά εργασία αλλά το γενικότερο κοινωνικό αντίκρυσμα της όποιας εργασίας.
Και καθαρά χρησιμοθηρικά αν τό δούμε, το "ζύγισμα" της προσφοράς ενός γιατρού, ας πούμε, και ενός σκουπιδιάρη, καθόλου υποχρεωτικό δεν είναι να "κλίνει" υπέρ του πρώτου. Το ίδιο για την προσφορά ενός μηχανικού και ενός ποιητή κλπ.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι αντίληψη για την εργασία, που έχει καλλιεργηθεί όπως εξυπηρετεί την «ελεύθερη» αγορά. Είναι εύκολο να λέμε ότι όλα τα επαγγέλματα, όλων των ειδών οι εργασίες είναι αναγκαίες στην κοινωνία (αλλοιώς δεν θα υπήρχαν...), αν όμως αφήσουμε την αγορά να "αποφασίσει" το αντίκρυσμα, απλώς καταργούμε την κοινωνική υφή τους και μετατρέπουμε τον εργαζόμενο σε εμπόρευμα.
Παράλληλα είναι δύσκολο (και ΘΑ είναι μέχρις ότου αλλάξουν κι άλλα πράμματα...) να "μεταφράσουμε" αυτήν μας την αντίληψη για την αναγκαιότητα όλων των ειδών εργασίας σε ΙΣΟΤΙΜΑ αισθήματά μας απέναντι στα πρόσωπα που τις εκτελούν.
Για πολύν καιρό ακόμα θα "βγάζουμε το καπέλλο" μας σε ένα γιατρό, έστω κι αν δεν κουνάει ρούπι χωρίς φακελλάκι..., ενώ θα αδιάφορα θα προσπερνούμε έναν σκουπιδιάρη, όσο ευσυνείδητα κι αν κάνει το καθήκον του. Και μην βιαστείτε να αντιτείνετε ότι από τους γιατρούς κρέμεται η ζωή μας, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε καταλάβει {ΚΑΚΟ για σάς αυτό, ιδίως μετά την πρόσφατη απεργία τους...} πως ΚΑΙ από τους σκουπιδιάρηδες κρέμεται η υγεία μας...
Πρέπει όμως να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ αυτή μας τη νοοτροπία για να σταθεί και να προκόψει η ανθρωπινότερη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων που προτείνω, ώστε ΚΑΙ να εργαζόμαστε μέχρι θανάτου, ΚΑΙ να αμειβόμαστε με κοινωνικά κριτήρια, όχι της αγοράς, ΚΑΙ να κάνουμε εργασίες προοδευτικά ελαφρότερες, που δεν θα μάς στείλουν μιά ώρα αρχήτερα στο θάνατο...
Εδώ νομίζω έχουν θέση ένα παλιό, διδακτικό, ανέκδοτο και δυό ιστορίες "περίεργων", σπάνιων, αλλά πολύ χρήσιμων στην «ελεύθερη» αγορά επαγγελμάτων.
Όσο πιό συνοπτικά μπορώ:
TO ANEKΔOTO:
Ενός Καθηγητή Πανεπιστημίου έχει βουλώσει το σιφώνι του νιπτήρα και φωνάζει έναν υδραυλικό. Σε 10 λεπτά εκείνος το ξεβιδώνει, το καθαρίζει, το ξαναβιδώνει.
- Πόσο κάνει ο κόπος σου, λέβέντη;
- 10.000 (δραχμές, παλιό το ανέκδοτο...)
- Μά... Δέκα λεπτά δούλεψες... Δέκα χιλιάδες δραχμές για δέκα λεπτά; Εγώ Καθηγητής Πανεπιστημίου είμαι και δεν πληρώνομαι τόσα για δέκα λεπτά εργασίας...
- Κι εγώ ΠΡΙΝ Καθηγητής Πανεπιστημίου ήμουνα!
«Κόκκαλο» ο Καθηγητής...
Σπάνιο Επάγγελμα [1]: ΨΙΛΙΚΑΤΖΗΣ (κυριολεκτικά!)
Στην είσοδο (από την πλατεία Αιγύπτου) του Πεδίου του Άρεως στην Αθήνα το 1960, τήν άραζε ένας γεροντάκος. Είχε ένα πτυσσόμενο κάθισμα (σαν αυτά των ψαράδων) και ένα σακίδιο γεμάτο σακουλίτσες με ψιλά. 990 δραχμές είχε κάθε σακουλίτσα σε ψιλά, 1000 δρχ. ήταν η «ανταλλακτική» της αξία.
Κάθε τόσο, σταματούσαν μπροστά του ταξί, ήταν άνετο το σταμάτημα σε εκείνο το σημείο, τού έδιναν ένα χιλιάρικο (το μέγιστο χαρτονόμισμα εκείνης της εποχής) έπαιρναν μιά σακουλίτσα με ψιλά, που ΗΞΕΡΑΝ ότι είχε μέσα 990 δραχμές. Μιά συνήθης διαδρομή ταξί μέσα στην Αθήνα τότε κόστιζε γύρω στις 10 δραχμές. Οι ταξιτζήδες είχαν πρόβλημα με όσους έδιναν πενηντάρικο ή κατοστάρικο.
Αυτό ήταν το επάγγελμα του γεροντάκου: Να τούς διευκολύνει. Πήγαινε στην Τράπεζα πρωί-πρωί, έκανε ψιλά, τά σακούλιαζε, τούς τά πουλούσε. Με ένα λογικό κέρδος βέβαια. Ούτε παζάρια ούτε τίποτα. Τσάκ-μπάμ! 1% προμήθεια. Αν πουλούσε 10 σακουλίτσες την ημέρα έβγαζε 100 δραχμές. ΚΑΛΟ μεροκάματο τότε...
Σπάνιο Επάγγελμα [2]: ΠΩΛΗΤΗΣ ...ΧΡΟΝΟΥ (επίσης κυριολεκτικά!)
Τό είχα διαβάσει πρίν κάτι χρόνια, αμέσως μετά που είχαν αρχίσει να εγκαθίστανται τα μηχανάκια που βγάζουν χαρτάκι προτεραιότητας σε τράπεζες, ταχυδρομεία κλπ.
Πήγαινε το πρωί, αλλά και ενδιάμεσα, και τραβούσε κάμποσα χαρτάκια προτεραιότητας. Έβγαινε έξω και τα πουλούσε αργότερα στους βιαστικούς εισερχόμενους.
Το δημοσίευμα έλεγε ότι είχε πάει στην Εφορία και είχε κάνει κανονικά έναρξη επαγγέλματος με ακριβώς αυτήν την "ειδικότητα": Πωλητής Χρόνου, ότι είχε θεωρήσει βιβλίο εσόδων-εξόδων.
Όμως κατάληγε ότι τού κάνανε καταγγελία (σε ποιά άραγε βάση...) και τόν σταματήσανε.
Μπορεί το όλο δημοσίευμα να ήταν προϊόν της φαντασίας του δημοσιογράφου.
Δεν αποκλείεται... αλλά... se non ́ė vero, ́ė ben trovato!
Βλέπετε να «κολλάει» κάπου, με τη σημερινή νοοτροπία μας, μια τέτοια δραστηριότητα;;; Να είναι κάπου αντίθετη με τους νόμους της «ελεύθερης» αγοράς, όπου ο ΧΡΟΝΟΣ είναι σίγουρα ένα εμπόρευμα κι αυτός;;;
Το ...ευαγγέλιο «Time is money» έχει πάψει να ισχύει;;;
Η οφειλόμενη ΤΙΜΗ στα γηρατειά, έχει ΚΟΣΤΟΣ. Αλλά το κόστος αυτό δεν είναι οικονομικό, κόστος ...μυαλού είναι, "ψυχικό" κατά πώς λένε άλλοι. ΤΙΜΗ στα γηρατειά σημαίνει ότι τούς αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ, να προσφέρουν, μέχρι να πεθάνουν, όσο λίγο μπορούν, και να ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ όσο πρέπει με ποιοτικά ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ κριτήρια, όχι με απάνθρωπα ποσοτικά κριτήρια της, δήθεν, «ελεύθερης» αγοράς.
Αλλοιώς, έντιμα, ας εφαρμόσουμε το "Κείων Νόμιμον", το κώνειο, ή την ...εξελιγμένη μέθοδο της Soylent Green, όπως περιγράφεται στην ταινία που ανάφερα πιό πάνω, αντί να "προσφέρουμε" συντάξεις (πείνας οι περισσότερες...) και καταφρόνια.
Τους "κολλημένους" πάντως στα οικονομικά, τούς καλώ να λογαριάσουν αν στοιχίζει (από όλες τις απόψεις, της καταναλωτικής συμπεριλαμβανόμενης, αργία μήτηρ πάσης κακίας...) πιό πολύ ένας συνταξιούχος γιατρός που κάααααθεται ή ένας αμειβόμενος γέροντας γιατρός που εργάζεται στις υπηρεσίες συντροφιάς σε ανήμπορους.
Και καιρός πιά να ρίξουμε τις μάσκες: Πόσοι 55ντάρηδες π.χ. των «βαρέων» σταματούν, στ' αλήθεια, να εργάζονται μόλις πάρουν σύνταξη;;; Απλώς κάνουν ΑΛΛΗ δουλειά!
Αυτό ακριβώς προτείνω. Μόνο που το θέλω οργανωμένο για όλους εξ υπαρχής και κοινωνικά δικαιωμένο.
Τελειώνοντας αυτήν την ενότητα θέλω να τονίσω ότι μιλάμε πάντοτε για κατάργηση των συντάξεων ΓΗΡΑΤΟΣ, με ταυτόχρονη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων προσφοράς/αμοιβής. Η κοινωνική πρόνοια/μέριμνα για τους, όποιας βαθμίδας και κατηγορίας, αληθινά ανήμπορους (ελαχιστότατους δηλαδή...) είναι εντελώς άλλο πράμμα.
Δεν θα φέρει ανεργία στους νέους;;;
* Φυσικά και όχι, ούτε κάν άμεσα..., ούτε καν αν εφαρμοστούν ΑΥΡΙΟ τα προτεινόμενα. Διότι εκτός από ελάχιστους με κάποιες συντάξεις "ρετιρέ" κατά την λαϊκίστικη παπανδρεϊκή ορολογία, όλοι οι άλλοι, αν δεν είναι ανήμποροι, ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ κάνουν και μετά την Σύνταξη. Μόνον που την κάνουν ...«μαύρη», χωρίς να φαίνονται στα μισθολόγια και φυσικά χωρίς ασφάλιση...
* Φυσικά και όχι, αφού για μιά κοινωνία επιμεριστική μιλάμε: Τόσα χρειαζόμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τόση και τέτοια εργασία απαιτείται για να τα έχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, αναλαμβάνει καθένας το μερίδιο της εργασίας (σε χρόνο και ως αντικείμενο) που μπορεί να εκτελέσει άνετα και με επιτυχία.
* Kι αφού ΟΛΟΙ θα εργαζόμαστε μέχρι θανάτου, στον καθέναν θα αναλογεί και ΛΙΓΟΤΕΡΗ δουλειά, κουτορνίθια, έ! κουτορνίθια! {με την καλή έννοια...}
* Μα αυτό θέλει πολλή οργάνωση...Έμ! βέβαια θέλει... Μιά εργασία θα είναι κι αυτή για κάποιους.
Τόοοοοοοοοοοοτε... εντάξει! ΤΩΡΑ, τί γίνεται;;;
*ΤΩΡΑ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, είναι χρέος της Αριστεράς, αυτής που θέλει να είναι αριστερή βέβαια..., να μεταλαμπαδεύσει στα μέλη της πρώτα-πρώτα... και μετά στην κοινωνία, την ανθρωπιστική αντίληψη για την εργασία.
*ΤΩΡΑ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, είναι χρέος της Αριστεράς, να αγωνιστεί για να "μετατραπεί" η ...τριμερής χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων σε ...μονομερή, σε εργατική εισφορά και μόνον με απλή ...μετονομασία των υπόλοιπων ψευδώνυμων εισφορών.
* Η συνέχεια μπορεί να είναι το να επιτρέπεται ελεύθερα η εργασία και στους συνταξιούχους, όχι να τους κόβουν τη σύνταξη για συντεχνιακούς λόγους, για να μήν υποτιμηθεί το «προϊόν»...
* Φυσικά και θέλουν πολλή μελέτη αυτά... Και χρόνο...
* Βιά-ζε-στε;;;
Αν ναί, σκεφτείτε μήπως πάσχετε από το "σύνδρομο των Δημάρχων" που τα δέντρα τα οποία φυτεύουν πρέπει να μεγαλώσουν αισθητά μέσα στην τετραετία, ώστε να ξαναφέρουν ψήφους...
Και προτιμούν συνήθως εκείνες τις απαίσιες καναδέζικες λεύκες που ναι μεν ψηλώνουν, δείχνουν δέντρα, γρήγορα αλλά και κουφιάζουν γρήγορα... Και κάποτε πέφτουν με τον πρώτο δυνατό αέρα και σκοτώνουν κόσμο... Έχει γίνει στα Γιάννενα αυτό, πρίν κάτι χρόνια. Ο νοών, έστω βιαστικός..., νοείτω!
(Κοινωνική συνοχή = Δια βίου εργασία)
Ο νέος τίτλος αυτού του "κεφαλαίου" είναι παρμένος από άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην «Καθημερινή» στις 22-3-08, που κι αυτός τον πήρε από "πανώ" της διαδήλωσης των Δασκάλων κατά του νόμου για το "Ασφαλιστικό", τον οποίο προωθούσε, και εντέλει ψήφισε, η Ν.Δ.
Δεν υποθέτω ότι οι Δάσκαλοι που έφτιαξαν και κράταγαν αυτό το "πανώ", με την προσφυή παράφραση της αρχαίας ρήσης, είχαν κατά νουν αυτά που αναπτύσσω παρακάτω... Σίγουρα δεν τά είχε ο Π. Μπ. στο άρθρο που διάβασα... Ελπίζω όμως ότι και οι μέν και ο δέ, θα συμφωνήσουν, ότι τα προτεινόμενα εξυψώνουν την εργασία, δεν την υποβαθμίζουν, όπως ο νόμος της Ν.Δ.
Μή βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες,
το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί.
Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια, όσοι είναι παληκάρια,
τη ζωή τους τήν περνούν στις σκαλωσιές.
Προτείνεται ΕΠΙΣΗΜΩΣ, έχω κολλήσει και χαρτόσημο!, ως Κοινωνικός Ύμνος, ισόκυρος με τον Εθνικό...
«Άχ! νά 'ταν η ζωή μας Σαββατόβραδο...»: Μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Τότε δεν είχε καθιερωθεί η εργάσιμη βδομάδα των 5 ημερών... Δούλευε και τα Σάββατα όλος ο κόσμος.
«...κι η Δευτέρα νά 'ταν μόνο, κάνα δυό φορές το χρόνο...»: Τραγούδι της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Δεν θυμάμαι αν έπαιζε την κόρη βιομήχανου ή εφοπλιστή...
«Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»: Από τον Άμλετ του Shakespeare
Κάτι σάπιο υπάρχει στην τρέχουσα αντίληψη για την εργασία
Η αντίληψη ότι η εργασία είναι ΤΙΜΩΡΙΑ κάποιου είδους, ότι είναι κάτι που πρέπει να επιδιώκουμε να τό αποφύγουμε, κάτι που μόνο αναγκασμένοι από την «βιωτική μέριμνα» κάνουμε, αλλοιώς ...θα καθώωωωωωωμαστε, είναι δυστυχώς πολύ παλιά.
Για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους είναι ήδη γραμμένη στην αρχή-αρχή αυτού που αναγνωρίζουν ως πρώτο τους ιερό βιβλίο, στην Παλιά Διαθήκη. Για τις άλλες θρησκείες δεν ξέρω.
Υποψιάζομαι όμως ότι και σ' αυτές τέτοια σπέρματα αντιλήψεων πρέπει να υπάρχουν, αφού η διαπλοκή Ιερατείων και παντός είδους "κοσμικών" αρχηγών, βασιλιάδων κλπ ήταν πάντοτε σφιχτή, όταν δεν υπήρχε πλήρης ταύτιση των προσώπων βασιλιά/αρχιερέα.
Διότι το «με τον ιδρώτα του προσώπου σου...» με το οποίο όπως γράφει η "Γένεση" ο θεός τιμώρησε τους πρωτόπλαστους για το ...αμάρτημά τους να φάνε από τον καρπό της ΓΝΩΣΗΣ{*}, ήταν πάραπολύ βολικό σε παντός είδους αρχηγούς, διότι αυτοί, ως κατά τεκμήριο αναμάρτητοι, έστω εξαγνισμένοι, καμμιά ανάγκη δεν είχαν να δουλεύουν, δούλευε γι αυτούς η «τιμωρημένη» αμαρτωλή ...πλέμπα.
Βλέπετε καμμιά καλλίτερη εκδοχή της ταύτισης της εργασίας με την δουλεία;;;
Αυτό είναι το σάπιο που υπάρχει στην τρέχουσα αντίληψη για την εργασία. Κι από εκεί ακριβώς εκπηγάζουν τα ...τρία κακά της μοίρας μας... Από το δουλεύω για να ΕΧΩ, τούτο, κείνο, τ' άλλο... μέχρι την εκμετάλλευση, την κεφαλαιοποίηση της «υπεραξίας».
Μιά άλλη πλευρά, έμμεσης τώρα, δυσφήμισης, απαξίωσης της εργασίας είναι αυτή που εδράζεται στην αυτάρεσκη αλλά, αποδεδειγμένα πιά, ηλίθια αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι το ...τελειότερο δημιούργημα του Πλάστη και όλα τα υπόλοιπα πλάστηκαν για την ευχαρίστησή του.
Οπότε αν την ...αράξεις κάπου (οι βασιλιάδες στο θρόνο τους) κι απλώνοντας το χέρι αριστερά κόβεις φρούτα, δεξιά με ένα μαχαίρι σφάζεις την κόττα, το γουρουνάκι ή τον συνάνθρωπο..., νόστιμος είναι κι αυτός, είσαι εντελώς μέσα στο κλίμα της προδιαγεγραμμένης ευτυχίας, της προωρισμένης για το "τέλειον" είδος...
Μόνο τα ρολόγια και τα κορόϊδα δουλεύουν λέγαμε παλιότερα...
Και στο δεύτερο πάντως "βάθρο" των, λεγόμενων, δυτικών γλωσσών, τα λατινικά, παραπλήσια κακή αντίληψη υπάρχει για την εργασία: Το LABOR στην αρχική του σημασία σημαίνει «μπελάς»...
Δεν έχω γνώσεις για τους άλλους δύο μεγάλους κλάδους των ευρωπαϊκών γλωσσών, τα σαξωνικά και τα κέλτικα. Αν κάποιος φίλος έχει, ας μάς διαφωτίσει.
Ώρα είναι να σημειώσουμε όμως και μιά φωτεινή εξαίρεση, από την Παλιά Διαθήκη πάλι: Το ότι το μέρος στο οποίο κατεύθυνε ο Μωϋσής τον λαό του Ισραήλ αποκλήθηκε «Γή της Επαγγελίας», δεν τό θεωρώ τυχαίο. Διότι το "επάγγελμα" είναι από την ίδια ρίζα βεβαίως. Στη γή της επαγγελίας τούς οδηγούσε για να ασκήσουν τα επαγγέλματά τους, για να εργασθούν ελεύθερα, όχι διότι εκεί έτρεχαν ποτάμια με μέλι και γάλα...
Μπορεί να σάς φαίνεται «περασμένη στο φτερό» η άποψη αυτή, ίσως δεν είναι όμως. Όσοι ξέρουν Hebrew ή αραβικά, ας μάς διαφωτίσουν, για την προέλευση των αντίστοιχων λέξεων για την εργασία στις γλώσσες αυτές.
Ενδιαφέρον πάντως θα έχει να μαθαίναμε και την προέλευση των λέξεων για την εργασία στις, λεγόμενες, γλώσσες της Ανατολής. Τα ινδικά, τα κινέζικα, τα γιαπωνέζικα κλπ. Διότι εκεί επικρατεί μια γενικότερα διαφορετική αντίληψη για τη ζωή από ότι στους μονοθεϊστικούς πολιτισμούς.
Ίσως μάκρυνε κάπως η ...γλωσσολογία. Τα ονόματα, οι λέξεις και το νόημά τους όμως, σπάνια είναι τυχαία, κάτι δείχνουν, κάπου οδηγούν. Θυμηθείτε και το «αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις»...
-------
{*} Άλλο μελανό, κατάμαυρο..., σημείο αυτό! Αμάρτημα η γνώση! Και κάποιοι επιμένουν να διδάσκεται στα ΣΧΟΛΕΙΑ ! Τέτοια "σοφία"...
Να ανυψώσουμε την εργασία στο βάθρο της
Αν όμως η εργασία δεν είναι κάτι απευκταίο, κάτι που μόνο καταναγκαστικά κάνουμε, μόνο όταν δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας "αλλοιώς", τί ακριβώς είναι;
Ας καταφύγουμε πάλι στην Παλιά Διαθήκη, που αν δεν είσαι "στραβός θεολόγος", κάτι βγάζεις κι από κεί: Η ζωή των πρωτόπλαστων στον Παράδεισο αναπαριστά την περίοδο καρποσυλλογής του ανθρώπινου γένους. Άπλωναν το χέρι, έκοβαν καρπούς, έτρωγαν, χόρταιναν. Και τα νερά άφθονα, έσκυβαν, έπιναν, ξεδίψαγαν. Ήταν λίγοι τότε. Όμως έπρεπε να μετακινούνται. Και στη συνέχεια μιμήθηκαν τα σαρκοβόρα ζώα. Πρώτα από τυχαία ευρήματα καμμένων ζώων, τροφή ήταν κι αυτά. Το μυαλό τους συν τω χρόνω αναπτύσσονταν, άρχισαν να τρώνε ...τον καρπό της γνώσης. Και κατέφυγαν (και) στο κυνήγι. Μετά άρχισαν να καλλιεργούν για να περιορίσουν τις μετακινήσεις που συνεπάγονταν πολλούς κινδύνους, ειδικά για την πιτσιρικαρία... Χρειάστηκαν εργαλεία γι' αυτό. Και για την καλλιέργεια και για το κυνήγι. Ύστερα σκέφτηκαν τον καταμερισμό: Οι γυναίκες καλλιεργούσαν, πιό ταιριαστό με την φροντίδα των παιδιών, οι άντρες κυνηγούσαν. Πολλαπλασιάζονταν ταυτόχρονα, δεν τούς χωρούσε ο τόπος. Και τότε ο Κάϊν σκότωσε τον Άβελ.
Αρκετά με την Π.Δ.
Η εργασία είναι δημιουργία. Εργάζομαι, παράγω έργο, με ό,τι βρίσκω έτοιμο στη φύση δημιουργώ κάτι που εξυπηρετεί καλλίτερα τις ανάγκες μου.
Το πώς πρόκυψαν μερικοί, που "πούλησαν" στους άλλους ασφάλεια, αρχηγηλήκι, για να την "αράζουν" οι ίδιοι τρώγοντας από όσα παρήγαν οι υπόλοιποι, έχει μάλλον να κάνει με την ύπαρξη ζώων που δεν τρώγονταν αλλά, αντίθετα, κατασπάραζαν τους ανθρώπους: Όσοι, οι πιό δυνατοί, οι πιό γρήγοροι φυσιολογικά, ασχολήθηκαν με την αντιμετώπιση, με το σκότωμα τέτοιων ζώων, δεν έφερναν στην ομάδα τίποτε φαγώσιμο. Έπρεπε να τρώνε από όσα παρήγαν, μάζευαν, συλλάμβαναν οι υπόλοιποι.
Σιγά-σιγά λοιπόν κατάλαβαν ότι ο ΦΟΒΟΣ των άλλων είναι μέσον για την δικιά τους την προσωπική επιβίωση, καλοπέραση. Κι όταν αργότερα βρέθηκαν και άλλα μέσα προστασίας της ομάδας π.χ. κατοικία σε σπηλιές, φράχτες, και ο φόβος των άγριων ζώων μειώθηκε, άρα και η δικιά τους πέραση ως προστατών της ομάδας, εφεύραν άλλους τρόπους να εμπνέουν ΦΟΒΟ στην ομάδα για να τήν βολεύουν "αραχτοί": Τα φυσικά φαινόμενα, τα πνεύματα, τους θεούς κι αργότερα βέβαια τις ΑΛΛΕΣ, τις αλλοιώτικες ομάδες, τους "εχθρούς".
Συνταξιούχοι: Βάρος της κοινωνίας είστε... Ζείτε πολύ!
Δημιουργία είναι η εργασία, όχι καταναγκασμός, όχι δουλεία, όχι μπελάς. Και ως τέτοια πρέπει να τήν ασκούμε μέχρι να πεθάνουμε, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μην δημιουργούμε κάτι μέχρι να πάψουμε να υπάρχουμε. Ακόμα και οι πολύ άρρωστοι κάτι μπορούν να δημιουργήσουν. Μιά ιστορία π.χ. για τα παιδάκια. Κι αυτό δημιουργία είναι. Κι αυτό εργασία είναι. Κι αυτό κοινωνική προσφορά είναι.
Κι αυτό έχει μιά κάποια ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ, τόση ώστε να μην θεωρούμε ότι κάνουμε χάρη στον άρρωστο που τόν φροντίζουμε!!!
Αναρωτιέστε μήπως, οικονομίστικα, πόση ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ μπορεί να έχει;;; Μα ΑΚΡΙΒΩΣ τόση, όσο μάς «κοστίζει» η φροντίδα του, θέμα κοινωνικών αξιών είναι το πόσο αποτιμάται η προσφορά κάποιου! Όχι βέβαια θέμα της «ελεύθερης» αγοράς. Όσοι έτσι τό βλέπουν, έχουν ολισθήσει στην μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα, όπως στον καιρό της δουλείας.
Δικιά μας είναι η κοινωνία, ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ και οι κοινωνικές αξίες, ό,τι θέλουμε τίς κάνουμε! Θέλουμε μια ανθρωπιστική ανθρώπινη κοινωνία; Τότε η προσφαρά καθενός είναι αυταξία: ΠΑΝΤΟΤΕ αξίζει ακριβώς όσο κοστίζει η αξιοπρεπής διαβίωσή του. Θέλουμε κοινωνία ζούγκλας, το δίκιο του ισχυρότερου, την κυριαρχία του πιό «μάγκα», ο θάνατός σου η ζωή μου, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό;;; Αυτά θέλουμε;;; Τότε η προσφορά καθενός αξίζει όσο «πιάνει στην αγορά»...
Τέτοια κοινωνία έχουμε σήμερα. Γιαυτό πρέπει να την αλλάξουμε!
Τη στιγμή που "σταθερή" κοινωνική αξία μας είναι πόσο πλούτο μπορούμε να σωρεύσουμε εκμεταλλευόμενοι την εργασία των άλλων, τότε είχε δίκιο ο κ. Σπράος (σύμβουλος του κ. Σημίτη...) που, στα "εργαλεία" τα οποία είχαν πιά παλιώσει και δεν παρήγαγαν πλέον αρκετό πλούτο για τ' αφεντικά, και στα οποία τούς πετάξαμε ένα κόκκαλο να γλείφουν, μιά "σύνταξη γήρατος", είχε δίκιο να δηλώνει ο κ. Σπράος ότι το πρόβλημα είναι πως έχει αυξηθεί πολύ το προσδόκιμο ζωής... Πως ζούνε πολλά χρόνια οι συνταξιούχοι...
Άντε, άντεεεεε, άχθη αρούρης, πεθάνετε γρήγορα για να ανακάμψει η εθνική οικονομία, να λυθεί το "ασφαλιστικό"!
Ήταν πολύ διαβασμένος ο κ. Σπράος. Είχε μάλιστα εντρυφήσει, λένε..., διεξοδικά στην Αρχαία Ιστορία και μάλιστα σε εκείνο το κεφάλαιο που περιέγραφε την τότε πρακτική των Κείων, των κατοίκων της Κέας: Το «Κείων νόμιμον»! Με κώνειο ξεφορτώνονταν οι αρχαίοι Κείοι τους γέροντες που δεν είχαν εξασφαλίσει τα πρός το ζήν, που δεν μπορούσαν να αυτοσυντηρούνται...
Αυτοί τουλάχιστον δεν ήταν υποκριτές, όπως εμείς... Που τούς πετάμε μια συνταξούλα, κάτω από (ή ίσα-ίσα με) το όριο της φτώχειας, και τούς στήνουμε με τις ώρες στις ουρές των Ιατρείων, ώστε και γρήγορα να "τά τινάξουν" και τη συνείδησή μας να έχουμε αναπαυμένη...
Κι αν κάποια φορά απαυδήσουν και κάνουν καμμιά ενοχλητική διαδήλωση μπροστά στο πρωθυπουργικό μέγαρο, στέλνουμε τα "ΜΑΤ" {Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης, μήν τό ξεχνάμε...} να τούς συνετίσουν τους παλιόγερους...
Κάπου εκεί μεταξύ 1965-70, αν δεν με απατά η μνήμη, είχαν προβληθεί δύο ταινίες:
* New York 03.00 am - Νέα Υόρκη, πρωί ώρα 3
* Soylent Green - Νέα Υόρκη 2040
Η πρώτη, σπονδυλωτή, ρεαλιστική, δείχνει μεταξύ άλλων τη σχέση ενός συνταξιούχου πατέρα με τον, "επιτυχημένο", γυιό του. Βρείτε την..., σε καμμιά κινηματογραφική λέσχη ίσως, και δείτε την. Είναι σπουδαία έτσι κι αλλοιώς.
Η δεύτερη, φουτουριστική και σχεδόν προφητική δυστυχώς, δείχνει, μεταξύ άλλων κι αυτή, μια εκδοχή "ευθανασίας"... Ευθανασίας όμως ΟΧΙ για απελπισμένους, χωρίς προοπτική θεραπείας, ασθενείς αλλά για υγιείς ΑΠΟΜΑΧΟΥΣ, συνταξιούχους... Βρείτε την και δείτε την κι αυτήν, αξίζει.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των "συντάξεων γήρατος". Αργία μήτηρ πάσης κακίας...
Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να καταργηθεί κάθε έννοια σύνταξης γήρατος. Αν αποφασίσουμε βέβαια ως κοινωνία να πάψουμε να υποκρινόμαστε και να στρουθοκαμηλίζουμε. Θα τά πούμε παρακάτω.
Τώρα ας δούμε πως πρόκυψε η καθιέρωση της "σύνταξης γήρατος", ποιός είχε και έχει συμφέρον από αυτή.
Σίγουρα ΟΧΙ οι Συνταξιούχοι..., σάς προκαταλαμβάνω.
Το πιό ευλογοφανές επιχείρημα για τις συντάξεις γήρατος είναι ότι πρόκειται για μιά αναγκαστική αποταμίευση κατά την περίοδο εργασίας {στην οποία συμμετέχει και το κράτος και οι εργοδότες, η ...διαβόητη "τριμερής" χρηματοδότηση, θα δούμε πόσο μεγάλο ψέμμα είναι αυτό...} το προϊόν της οποίας αποδίδεται στον εργασθέντα, όταν σταματήσει να εργάζεται λόγω ηλικίας.
Αν δεν ήταν θεσμοθετημένη η παρακράτηση κάποιου ποσού από τις αμοιβές του σε τακτά διαστήματα, δεν θα το έκανε μόνος του άρα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει «μετά».
Ευλογοφανές; Σίγουρα! Εύλογο; Καθόλου! Απάτη, φενάκη, ψέμμα; Σίιιιιιιιιιιιιιιιγουρα!!!
1. Κράτηση μισθού. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε στον εργαζόμενο ότι ο μισθός σου είναι 1000 αλλά θα σού δίνουμε 900 και τα 100 θα πάνε στο Ταμείο σου για «μετά». Έτσι για να τον κοροϊδεύουμε ότι παίρνει 1000...
2. Εργοδοτική εισφορά. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε ότι ο μισθός σου είναι 1000 αλλά δίνω κι άλλα 200 στο Ταμείο σου για «μετά». Έτσι για να δείχνουμε την κοινωνική ευαισθησία της εργοδοσίας... Ενώ αν λέγαμε ότι ο μισθός είναι 1200 (όπως άλλωστε υπολογίζεται για να βγεί το κέρδος του εργοδότη...) αλλά παίρνεις 900 δεν θα χτυπούσε όμορφα, δεν θα παραπλανούσε ωφέλιμα...
3. Κρατική ενίσχυση. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε ότι ναι μεν πληρώνεις φόρο Μ.Υ. 50, άρα σού μένουν 850..., αλλά ενισχύω το Ταμείο σου με 50 για «μετά».
4. Δηλαδή αν έλεγε το κράτος κατευθείαν: Παίρνεις 850 και από τους φόρους που εισπράττω από τον εργοδότη και από σένα σού καλύπτω την επιβίωση «μετά», δεν θα ήταν τουλάχιστον ειλικρινέστερο;;; Ή αλλοιώς: Πάρε 1200 και ...κόψε το λαιμό σου «μετά»{*}. Και στις δύο περιπτώσεις θα γλιτώναμε, το λιγότερο..., τους παχυλούς μισθούς των διορισμένων διοικήσεων των «Ταμείων» και την καταλήστευση των αποθεματικών τους από τους ατσίδες των ...(σο)δομημένων ομολόγων...
Η απατηλή, η δήθεν ΤΡΙΜΕΡΗΣ, χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων πρέπει να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ. Όλα τα λεφτά, λεφτά των εργαζόμενων είναι! Όλες οι εισφορές δικές τους! Είναι ανόητο, από πλευράς των εργαζόμενων, και απατεωνίστικο, από πλευράς εργοδοτών/κράτους, να μιλάμε για ...ΤΡΙΜΕΡΗ χρηματοδότηση! Ο μισθός είναι τόσος (μεγαλύτερος), οι κρατήσεις σου είναι τόσες (μεγαλύτερες κι αυτές) και πάνε στο Ταμείο σου γι' αυτόν κι αυτόν κι αυτόν τον σκοπό. Αυτό επιτάσσει η λογική και η εντιμότητα! Άμεσα!
Και έτσι βέβαια δεν θα είχε κανένα δικαίωμα η κάθε κυβέρνηση να διορίζει τις διοικήσεις των Ταμείων για να βολεύει τους δικούς της σε θέσεις με νόμιμο (και παράνομο όπως αποδείχτηκε) κονόμι και να καταληστεύει τα αποθεματικά τους.
Είναι άξιο απορίας πώς δεν τό έχουν κάνει ΒΑΣΙΚΗ τους επιδίωξη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αυτό και εξακολουθούν να παλεύουν για την «τριμερή» απάτη...
Η ίδια η έννοια όμως της «αποταμίευσης», αναγκαστικής, όπως πιό πάνω, είτε εκούσιας, είναι ένα μασκάρεμα της κοινωνικής ζούγκλας και λειτουργεί μιθριδατικά: Ενσταλάζει τις ιδέες της κοινωνικής ανασφάλειας και του γιατρικού της, της σώρευσης του πλούτου. Είναι το αποφασιστικό βήμα για να δικαιολογούμε μέσα μας την εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενοι, ώστε κάποιοι να κεφαλαιοποιούν την υπεραξία των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών, να τήν έχουν για «μετά» οι καϋμένοι...
Απλό το "σχήμα": Επειδή δεν υπάρχει σοβαρή και υπεύθυνη κοινωνική μέριμνα, μάζεψε χρήματα, κάνε κομπόδεμα να τά έχεις για «ώρα ανάγκης». H αποθέωση του ατομισμού.
Άρα και ο άλλος, ο ευνοημένος, ο καπάτσος, ο άνθρωπος της "κατάστασης", των "περιστάσεων, ο τυχερός κλπ κλπ έχει κι αυτός δικαίωμα να κάνει ένα μεγαλύτερο ...κομπόδεμα για τις μεγαλύτερες ανάγκες του... Άμα τού 'ρθει δηλαδή να προσφέρει στην καλή του φρέσκες ολλανδέζικες τουλίπες, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗ..., να μην έχει χρήματα να πληρώσει να έρθουν αεροπορικώς;;;
Αυτός είναι ο μιθριδατισμός της αποταμίευσης... Κατά τα άλλα, μασκάρεμα (αλλά και ομολογία...) της αποτυχίας της κοινωνίας μας είναι.
Δεν ξέρω πότε και πως εφευρέθηκαν οι "συντάξεις γήρατος", κάποιος πιό διαβασμένος στα οικονομικά/εργασιακά ας μάς διαφωτίσει. Μπορεί και να μασκαρεύτηκαν ως εργατική κατάκτηση! Δεν τό αποκλείω.
Είναι όμως φανερό ποιόν συμφέρει αυτή η κοροϊδία: Με μέρος από το προϊόν της εργασίας των εργαζόμενων, φτάχνουμε, ως εργοδοτικό κράτος, ένα απόθεμα επαρκές για να πετάμε ένα κόκκαλο επιβίωσης σε όσους δεν είναι πλέον αποδοτικοί στις πλουτοφόρες για μάς δραστηριότητές μας. Αποφεύγουμε την κατακραυγή, ελαχιστοποιούμε τις κοινωνικές αντιδράσεις και παριστάνουμε και τον ...ευεργέτη των "απόμαχων" με δικά τους κόλλυβα...
Υπέροχη σύλληψη, άψογη σκηνοθεσία, απαράμιλλο θέατρο με συναίνεση/συμμετοχή και των θυμάτων δυστυχώς.
Οι "συντάξεις γήρατος", το προϊόν της αναγκαστικής αποταμίευσης, πρέπει να καταργηθούν. Όλοι πρέπει να εργάζονται και να πληρώνονται, ΑΝΤΑΞΙΑ της συνολικής προσφοράς τους, μέχρι να πεθάνουν.
Κι ο Γιωργάκης; {όχι ο Γ.Α.Π. παρακαλώ} Ο Γιωργάκης, μικρός αδερφός φίλης μου, που όταν τόν ρωτούσαν το "κλασσικό" «τί θέλεις να γίνεις, Γιωργάκη, όταν μεγαλώσεις» απάνταγε με στόμφο: Συνταξιούχος!
Αυτό πρίν 50 χρόνια, ακριβώς, να σκεφτείτε...
Τίιιιιι θα κάνουμε με τον Γιωργάκη;;;
Μ' όλους τους σημερινούς «Γιωργάκηδες», όλους μας δηλαδή, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, όλους εμάς που το άνευ κόπου βόλεμα τό θεωρούμε ως ύψιστη «μαγκιά» μας, ως το "κλειδί" για τον ...παράδεισο;;;
Τίιιιιι θα κάνουμε, συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια μου;;;
Μα φυσικά πρώτα-πρώτα πρέπει να ...ξαναδιαβάσουμε το πρώτο "κεφάλαιο" της αριστερής Αριστεράς για την Γενική Παιδεία που πρέπει να στοχεύει στην ανάδειξη όχι στουπωμένων με γνώσεις και "καπάτσων" άνεργων νέων αλλά αυτεξούσιων πολιτών που δεν φοβούνται τη ζωή...
-------
{*} Δεν "κηρύσσω" ούτε τον άκρατο κρατισμό (ΕΣΣΔ) ούτε την ασύδοτη αγορά (ΗΠΑ), ούτε βέβαια κάποιο μίγμα τους... Στο "κεφάλαιο" για την αποκέντρωση θα παραθέσω τη γνώμη μου για το πώς μπορεί (και πρέπει...) η κοινωνία να αντιμετωπίζει ατομικές ανάγκες. Είναι όμως απορίας άξιο, επαναλαμβάνω, το ότι σ' αυτήν την εξώφθαλμη απάτη της "τριμερούς" χρηματοδότησης συμπράττουν και κόμματα που, αυτάρεσκα, πολύ αυτάρεσκα..., δηλώνουν αριστερά. Αυτά πώς αντιλαμβάνονται την «εργοδοτική» εισφορά και την «κρατική» χρηματοδότηση;;; Όλα προϊόν της εργασίας των εργαζόμενων δεν είναι;;; Όλα ΜΙΣΘΟΣ τους δεν είναι;;; Τί «εργοδοτική-κρατική» και ...πράσιν' άλογα...
Αναδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων
Τώρα πέσαμε στα δύσκολα... Ωραίες "ιστοριούλες" τα παραπάνω.
Oυτοπικά κείμενα για ξενέρωτους από έναν φαντασιόπληκτο...
Δύσκολα θα βρεθούν πολλοί να διαφωνήσουν ότι κάπως έτσι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να λειτουργεί η κοινωνία... Πάρα πολλοί όμως, ίσως και όλοι σας..., μπορεί να θεωρείτε πως δεν είναι εφικτά, ή, όπως είπε κι ο φίλος μου ο Χρήστος Π., εσύ Ναπολέων φτιάχνεις ένα «σύστημα» για τον Ναζωραίο και τους 12 Αποστόλους... Το αρνούμαι διαρρήδην, Χρήστο μου... Είμαι κι άθεος, ο μαύρος, πώς θα μπορούσα κάτι τέτοιο;...
Ένα «σύστημα» για μιά αριστερή Αριστερά "φτιάχνω"... Μιά Αριστερά που όχι μόνο να επαγγέλεται μιά ανθρωπινότερη κοινωνία αλλά να τήν βάλει μέσα στην πραχτική της στόχευση με συγκεκριμένα αλλεπάλληλα βήματα. Διότι από μεγαλόστομες διακηρύξεις έχουμε πήξει καμμιά δεκαριά ...χιλιάδες χρόνια τώρα. Ως και οι ...Χετταίοι, λαγούς με πετραχήλια έταζαν στο «λαό».
Για κανέναν δεν είναι πρόβλημα η εργασία, μιά κάποια εργασία. Πρόβλημα είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτελείται και βέβαια το ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ για το οποίο εκτελείται... Και δεν εννοώ στενά το οικονομικό αντίκρυσμα, τον μισθό (ή τα κέρδη) από μιά εργασία αλλά το γενικότερο κοινωνικό αντίκρυσμα της όποιας εργασίας.
Και καθαρά χρησιμοθηρικά αν τό δούμε, το "ζύγισμα" της προσφοράς ενός γιατρού, ας πούμε, και ενός σκουπιδιάρη, καθόλου υποχρεωτικό δεν είναι να "κλίνει" υπέρ του πρώτου. Το ίδιο για την προσφορά ενός μηχανικού και ενός ποιητή κλπ.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι αντίληψη για την εργασία, που έχει καλλιεργηθεί όπως εξυπηρετεί την «ελεύθερη» αγορά. Είναι εύκολο να λέμε ότι όλα τα επαγγέλματα, όλων των ειδών οι εργασίες είναι αναγκαίες στην κοινωνία (αλλοιώς δεν θα υπήρχαν...), αν όμως αφήσουμε την αγορά να "αποφασίσει" το αντίκρυσμα, απλώς καταργούμε την κοινωνική υφή τους και μετατρέπουμε τον εργαζόμενο σε εμπόρευμα.
Παράλληλα είναι δύσκολο (και ΘΑ είναι μέχρις ότου αλλάξουν κι άλλα πράμματα...) να "μεταφράσουμε" αυτήν μας την αντίληψη για την αναγκαιότητα όλων των ειδών εργασίας σε ΙΣΟΤΙΜΑ αισθήματά μας απέναντι στα πρόσωπα που τις εκτελούν.
Για πολύν καιρό ακόμα θα "βγάζουμε το καπέλλο" μας σε ένα γιατρό, έστω κι αν δεν κουνάει ρούπι χωρίς φακελλάκι..., ενώ θα αδιάφορα θα προσπερνούμε έναν σκουπιδιάρη, όσο ευσυνείδητα κι αν κάνει το καθήκον του. Και μην βιαστείτε να αντιτείνετε ότι από τους γιατρούς κρέμεται η ζωή μας, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε καταλάβει {ΚΑΚΟ για σάς αυτό, ιδίως μετά την πρόσφατη απεργία τους...} πως ΚΑΙ από τους σκουπιδιάρηδες κρέμεται η υγεία μας...
Πρέπει όμως να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ αυτή μας τη νοοτροπία για να σταθεί και να προκόψει η ανθρωπινότερη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων που προτείνω, ώστε ΚΑΙ να εργαζόμαστε μέχρι θανάτου, ΚΑΙ να αμειβόμαστε με κοινωνικά κριτήρια, όχι της αγοράς, ΚΑΙ να κάνουμε εργασίες προοδευτικά ελαφρότερες, που δεν θα μάς στείλουν μιά ώρα αρχήτερα στο θάνατο...
Εδώ νομίζω έχουν θέση ένα παλιό, διδακτικό, ανέκδοτο και δυό ιστορίες "περίεργων", σπάνιων, αλλά πολύ χρήσιμων στην «ελεύθερη» αγορά επαγγελμάτων.
Όσο πιό συνοπτικά μπορώ:
TO ANEKΔOTO:
Ενός Καθηγητή Πανεπιστημίου έχει βουλώσει το σιφώνι του νιπτήρα και φωνάζει έναν υδραυλικό. Σε 10 λεπτά εκείνος το ξεβιδώνει, το καθαρίζει, το ξαναβιδώνει.
- Πόσο κάνει ο κόπος σου, λέβέντη;
- 10.000 (δραχμές, παλιό το ανέκδοτο...)
- Μά... Δέκα λεπτά δούλεψες... Δέκα χιλιάδες δραχμές για δέκα λεπτά; Εγώ Καθηγητής Πανεπιστημίου είμαι και δεν πληρώνομαι τόσα για δέκα λεπτά εργασίας...
- Κι εγώ ΠΡΙΝ Καθηγητής Πανεπιστημίου ήμουνα!
«Κόκκαλο» ο Καθηγητής...
Σπάνιο Επάγγελμα [1]: ΨΙΛΙΚΑΤΖΗΣ (κυριολεκτικά!)
Στην είσοδο (από την πλατεία Αιγύπτου) του Πεδίου του Άρεως στην Αθήνα το 1960, τήν άραζε ένας γεροντάκος. Είχε ένα πτυσσόμενο κάθισμα (σαν αυτά των ψαράδων) και ένα σακίδιο γεμάτο σακουλίτσες με ψιλά. 990 δραχμές είχε κάθε σακουλίτσα σε ψιλά, 1000 δρχ. ήταν η «ανταλλακτική» της αξία.
Κάθε τόσο, σταματούσαν μπροστά του ταξί, ήταν άνετο το σταμάτημα σε εκείνο το σημείο, τού έδιναν ένα χιλιάρικο (το μέγιστο χαρτονόμισμα εκείνης της εποχής) έπαιρναν μιά σακουλίτσα με ψιλά, που ΗΞΕΡΑΝ ότι είχε μέσα 990 δραχμές. Μιά συνήθης διαδρομή ταξί μέσα στην Αθήνα τότε κόστιζε γύρω στις 10 δραχμές. Οι ταξιτζήδες είχαν πρόβλημα με όσους έδιναν πενηντάρικο ή κατοστάρικο.
Αυτό ήταν το επάγγελμα του γεροντάκου: Να τούς διευκολύνει. Πήγαινε στην Τράπεζα πρωί-πρωί, έκανε ψιλά, τά σακούλιαζε, τούς τά πουλούσε. Με ένα λογικό κέρδος βέβαια. Ούτε παζάρια ούτε τίποτα. Τσάκ-μπάμ! 1% προμήθεια. Αν πουλούσε 10 σακουλίτσες την ημέρα έβγαζε 100 δραχμές. ΚΑΛΟ μεροκάματο τότε...
Σπάνιο Επάγγελμα [2]: ΠΩΛΗΤΗΣ ...ΧΡΟΝΟΥ (επίσης κυριολεκτικά!)
Τό είχα διαβάσει πρίν κάτι χρόνια, αμέσως μετά που είχαν αρχίσει να εγκαθίστανται τα μηχανάκια που βγάζουν χαρτάκι προτεραιότητας σε τράπεζες, ταχυδρομεία κλπ.
Πήγαινε το πρωί, αλλά και ενδιάμεσα, και τραβούσε κάμποσα χαρτάκια προτεραιότητας. Έβγαινε έξω και τα πουλούσε αργότερα στους βιαστικούς εισερχόμενους.
Το δημοσίευμα έλεγε ότι είχε πάει στην Εφορία και είχε κάνει κανονικά έναρξη επαγγέλματος με ακριβώς αυτήν την "ειδικότητα": Πωλητής Χρόνου, ότι είχε θεωρήσει βιβλίο εσόδων-εξόδων.
Όμως κατάληγε ότι τού κάνανε καταγγελία (σε ποιά άραγε βάση...) και τόν σταματήσανε.
Μπορεί το όλο δημοσίευμα να ήταν προϊόν της φαντασίας του δημοσιογράφου.
Δεν αποκλείεται... αλλά... se non ́ė vero, ́ė ben trovato!
Βλέπετε να «κολλάει» κάπου, με τη σημερινή νοοτροπία μας, μια τέτοια δραστηριότητα;;; Να είναι κάπου αντίθετη με τους νόμους της «ελεύθερης» αγοράς, όπου ο ΧΡΟΝΟΣ είναι σίγουρα ένα εμπόρευμα κι αυτός;;;
Το ...ευαγγέλιο «Time is money» έχει πάψει να ισχύει;;;
Η οφειλόμενη ΤΙΜΗ στα γηρατειά, έχει ΚΟΣΤΟΣ. Αλλά το κόστος αυτό δεν είναι οικονομικό, κόστος ...μυαλού είναι, "ψυχικό" κατά πώς λένε άλλοι. ΤΙΜΗ στα γηρατειά σημαίνει ότι τούς αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ, να προσφέρουν, μέχρι να πεθάνουν, όσο λίγο μπορούν, και να ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ όσο πρέπει με ποιοτικά ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ κριτήρια, όχι με απάνθρωπα ποσοτικά κριτήρια της, δήθεν, «ελεύθερης» αγοράς.
Αλλοιώς, έντιμα, ας εφαρμόσουμε το "Κείων Νόμιμον", το κώνειο, ή την ...εξελιγμένη μέθοδο της Soylent Green, όπως περιγράφεται στην ταινία που ανάφερα πιό πάνω, αντί να "προσφέρουμε" συντάξεις (πείνας οι περισσότερες...) και καταφρόνια.
Τους "κολλημένους" πάντως στα οικονομικά, τούς καλώ να λογαριάσουν αν στοιχίζει (από όλες τις απόψεις, της καταναλωτικής συμπεριλαμβανόμενης, αργία μήτηρ πάσης κακίας...) πιό πολύ ένας συνταξιούχος γιατρός που κάααααθεται ή ένας αμειβόμενος γέροντας γιατρός που εργάζεται στις υπηρεσίες συντροφιάς σε ανήμπορους.
Και καιρός πιά να ρίξουμε τις μάσκες: Πόσοι 55ντάρηδες π.χ. των «βαρέων» σταματούν, στ' αλήθεια, να εργάζονται μόλις πάρουν σύνταξη;;; Απλώς κάνουν ΑΛΛΗ δουλειά!
Αυτό ακριβώς προτείνω. Μόνο που το θέλω οργανωμένο για όλους εξ υπαρχής και κοινωνικά δικαιωμένο.
Τελειώνοντας αυτήν την ενότητα θέλω να τονίσω ότι μιλάμε πάντοτε για κατάργηση των συντάξεων ΓΗΡΑΤΟΣ, με ταυτόχρονη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων προσφοράς/αμοιβής. Η κοινωνική πρόνοια/μέριμνα για τους, όποιας βαθμίδας και κατηγορίας, αληθινά ανήμπορους (ελαχιστότατους δηλαδή...) είναι εντελώς άλλο πράμμα.
Δεν θα φέρει ανεργία στους νέους;;;
* Φυσικά και όχι, ούτε κάν άμεσα..., ούτε καν αν εφαρμοστούν ΑΥΡΙΟ τα προτεινόμενα. Διότι εκτός από ελάχιστους με κάποιες συντάξεις "ρετιρέ" κατά την λαϊκίστικη παπανδρεϊκή ορολογία, όλοι οι άλλοι, αν δεν είναι ανήμποροι, ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ κάνουν και μετά την Σύνταξη. Μόνον που την κάνουν ...«μαύρη», χωρίς να φαίνονται στα μισθολόγια και φυσικά χωρίς ασφάλιση...
* Φυσικά και όχι, αφού για μιά κοινωνία επιμεριστική μιλάμε: Τόσα χρειαζόμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τόση και τέτοια εργασία απαιτείται για να τα έχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, αναλαμβάνει καθένας το μερίδιο της εργασίας (σε χρόνο και ως αντικείμενο) που μπορεί να εκτελέσει άνετα και με επιτυχία.
* Kι αφού ΟΛΟΙ θα εργαζόμαστε μέχρι θανάτου, στον καθέναν θα αναλογεί και ΛΙΓΟΤΕΡΗ δουλειά, κουτορνίθια, έ! κουτορνίθια! {με την καλή έννοια...}
* Μα αυτό θέλει πολλή οργάνωση...Έμ! βέβαια θέλει... Μιά εργασία θα είναι κι αυτή για κάποιους.
Τόοοοοοοοοοοοτε... εντάξει! ΤΩΡΑ, τί γίνεται;;;
*ΤΩΡΑ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, είναι χρέος της Αριστεράς, αυτής που θέλει να είναι αριστερή βέβαια..., να μεταλαμπαδεύσει στα μέλη της πρώτα-πρώτα... και μετά στην κοινωνία, την ανθρωπιστική αντίληψη για την εργασία.
*ΤΩΡΑ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, είναι χρέος της Αριστεράς, να αγωνιστεί για να "μετατραπεί" η ...τριμερής χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων σε ...μονομερή, σε εργατική εισφορά και μόνον με απλή ...μετονομασία των υπόλοιπων ψευδώνυμων εισφορών.
* Η συνέχεια μπορεί να είναι το να επιτρέπεται ελεύθερα η εργασία και στους συνταξιούχους, όχι να τους κόβουν τη σύνταξη για συντεχνιακούς λόγους, για να μήν υποτιμηθεί το «προϊόν»...
* Φυσικά και θέλουν πολλή μελέτη αυτά... Και χρόνο...
* Βιά-ζε-στε;;;
Αν ναί, σκεφτείτε μήπως πάσχετε από το "σύνδρομο των Δημάρχων" που τα δέντρα τα οποία φυτεύουν πρέπει να μεγαλώσουν αισθητά μέσα στην τετραετία, ώστε να ξαναφέρουν ψήφους...
Και προτιμούν συνήθως εκείνες τις απαίσιες καναδέζικες λεύκες που ναι μεν ψηλώνουν, δείχνουν δέντρα, γρήγορα αλλά και κουφιάζουν γρήγορα... Και κάποτε πέφτουν με τον πρώτο δυνατό αέρα και σκοτώνουν κόσμο... Έχει γίνει στα Γιάννενα αυτό, πρίν κάτι χρόνια. Ο νοών, έστω βιαστικός..., νοείτω!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
32 σχόλια:
Τώρα Ναπολέων δεν γίνεται απολύτως τίποτα. Ξέρεις πόσο κοπιαστικό είναι αυτό το "απολύτως τίποτα"; Ξέρεις πόσοι και πόσο αγωνίστηκαν γι'αυτό;
Στα σοβαρά πιστεύω πως μόνο η γνώση που επιδιώκει από μόνους του ο καθένας μας μπορεί να αποδώσει στην εργασία την αξία της.
Καλό σου βράδυ.
Αγαπητή Νότα,
νομίζω πως ο "αφορισμός" σου οφείλεται στο ότι δύσκολα διακρίνουμε ουσιαστικές αλλαγές στη διάρκεια της ζωής μας.
Σίγουρα η ατομική γνώση παίζει το σπουδαιότερο ρόλο, (όχι όμως το μοναδικό) και αυτό βέβαια είναι ο λόγος για τον οποίο ξεκίνησα αυτή τη σειρά των άρθρων με την Παιδεία και ειδικώτερα με το "Γνώθι Σαυτόν".
Ελπίζω να μην χάσουμε επαφή λόγω της αισιοδοξίας μου
α-α-ε
Ν.
Ναπολέων μου σοφά τα λες! Και πάντα αναρωτιόμουν γιατί τη δημιουργία την ονόμασαν δουλειά, ευπρεπισμένη ονομασία της δουλείας! Έχουν λόγους να μας κάνουν να αισθανόμαστε έτσι, αφού οι όποιοι ...κόποι μας στον τομέα της εργασίας του καθενός μας, δεν αναλώνονται για το κοινό καλό, αλλά για τη χλυδή και το συμφέρον των ...λίγων!
Πολύ σωστή η επισήμανσή σου ότι μία άλλη πλευρά, έμμεσης δυσφήμισης και απαξίωσης της εργασίας είναι αυτή που εδράζεται στην αυτάρεσκη αλλά, αποδεδειγμένα πιά, ηλίθια αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι το ...τελειότερο δημιούργημα του Πλάστη και όλα τα υπόλοιπα πλάστηκαν για την ευχαρίστησή του. Αυτή η ανθρωποκεντρική μας αντίληψη νομίζω ότι οδηγεί και στην καταστροφή του πλανήτη μας!!
Α! Έκανα και την πρώτη μου ανάρτηση και πρόταση στο κοινό μας μπλογκ για τη διαφθορά! Βγάζω πάλι νύχια, αλλά κάθε κριτική δεκτή!Περιμένω σχόλιό σου!
Καλό μεσημέρι.
ναπολεοντα
καλα τα γραφεις, αλλα τα πραγματα απο την δικη μου σκοπια ειναι τα ακολουθα:
ενωμενη Αριστερα πολιτικα & θεσμικα...
στροφη σε συγχρονες πρακτικες...
απλος και κατανοητος λογος...
προγραμμα και συνεργισμοι...
αναφορικα με το στειρος ή οχι ΑΘΕΟΣ, ΑΘΕΙΟΣ, ΕΝΘΕΟΣ, ΑΓΝΩΣΤΙΚOΣ, ΝΤΕΙΣΤΗΣ ΚΛΠ ετοιμαζω ιστοπονημα και θα αναρτηθει λιαν συντομως...
οποτε περιμενω και τους αναλογους διαξιφισμους (witty skirmishes)
αυτα προς το παρον
καλο ταξιδι στους εξ επαρχιας Αθηναιους αλλα και στους περιηγητες...
εμεις εδω να απολαυσουμε την πολη της Δημοκρατιας του Περικλη...
προταση το νεο ανακαινισμενο Βυζαντινο μουσειο, μια επισκεψη στο θεατρο Ροες, ενα ξεσαλωμα γαστριμαργικο στου Σβεϊκ...
καφεδακι στην πλατεια ΜΠΙΝΤΕ...ολο και καποιος ξεμπαρκος πολιτευτης, βουλευτης, εστετ θα περασει (να γελασουμε λιγακι)...αναγνωση βιβλιου (προταση το ελληνιστικο ισλαμ του Κωνσταντινου Ρωμανου) και φυσικα χαρταετος HAND MADE...και γευστικους μεζεδες στην Πειραϊκη την Δευτερα)
καληνυχτα...!!
@ Αγαπητή Μαριάννα (με 2 "ν" μου πάει καλλίτερα..) είτε on ice, αγγλιστί είτε onice ιταλιστί... και τα δυό σου πάνε "γάντι",
σ' ευχαριστώ για το κουράγιο που μού δίνεις.
Η «ανθρωποκεντρικότητα» πάντως νομίζω ότι παίζει πολύ χειρότερο ρόλο κι απ' αυτόν που αναφέρεις και που φυσικά δεν διαφωνώ:
Άν ο κόσμος έγινε για τον άνθρωπο, γιατί τότε η κοινωνία να μήν έγινε για κάποιους ισχυρότερους άρα και ...προφανώς "καλλίτερους", πιό ευνοημένους από τον «θεό»;;;
Αν υπάρχουν "περιούσιοι" λαοί, τί θα μάς εμποδίσει να πιστέψουμε ότι υπάρχουν και ..."περιούσια" άτομα τα οποία «δικαιούνται» να ξοδέψουν άπειρα μεροκάματα "ΜΗ περιούσιων" για να φέρουν αεροπορικώς μια αγκαλιά γνήσιες ολλανδικές τουλίπες ως δώρο στην «καλή τους»;;;
Μιά υπόθεση εργασίας κάνω...
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
@ Δημήτριε αταξίδευτε(*) Ταξιδευτή, τα 400 χλμ κατά μήκος και τα 700 μ. καθ' ύψος που μάς χωρίζουνε με εμποδίζουν να ζητήσω την έγκριση της συμμετοχής μου στο εξαιρετικό Καθαραποκριάτικο πρόγραμμα που σχεδίασες.
Πάντα τέτοια!
Όσο για την «ενωμένη Αριστερά» έχω την πολύ, μα πάραπολύ εμπεδωμένη άποψη πως ΠΡΩΤΑ πρέπει να γίνει αριστερή, που ΔΕΝ είναι τώρα, διάολε, και μετά ας κάνει ό,τι θέλει: Καλό θα είναι!
Καλά να περάσετε!
Εγώ τήν έχω εδώ "αραγμένη", πληκτρολογώντας όταν έχει ρεύμα... Που δεν έχει και συνέχεια πιά...
α-α-ε
Ν.
(*) Δεν έχω αντιληφθεί να ταξιδεύεις... Εν σώματι δηλαδή... διότι εν πνεύματι μιά χαρά τά πάς...
και εν σωματι δυστυχως ....
που βρισκεσε στο Μετσοβο?
καλα να περασεις οπυ και αν εισαι!!
η στην Ηρωικη Σαμαρινα?
@ Δ. ο Τ.
Το Μέτσοβο έχει 1300 μ. υψόμετρο και η Σαμαρίνα 1600, άσε που κατοικούνται από Βλάχους. Τη φυλή{*} εννοώ όχι τους κτηνοτρόφους.
Μόνον η ηρωϊκή Σκλίβανη έχει 700, και ως γνωστον κατοικείται από γνήσιους (σαν τον Παπαθεμελή να 'ούμε) έλληνες. Το όνομά της είναι ολίγον τι σλαβικό αλλά ποιός προσέχει τώρα τέτοιες λεπτομέρειες.
α-αε
Ν.
---------------
{*} Ρουμανόβλαχους για την ακρίβεια, γιατί κι αυτοί είναι πολλές ράτσες...
1.καλημερα,
2 τι κακο εχουν οι βλαχοι και ιδιαιτερως οι ρουμανοβλαχοι που ειναι και τελειως το γεννεσιο γενος των βλαχων...που υπαρχουν στα ορεινα ολης της ευρωπης απο τα πυρηναια εως την πινδο απο τις αλπεις εως τα νοτια απενινα....
3η σκλιβανη ειναι ελληνικοτατο ονομα απο ελληνικη ριζα βαλκανοποιημενο ως προς την καταληξη...
4.λαρεβεντερε που θα λεγανε και οι βλαχοι...
υγ.επειδη γνωριζω τα ρουμανικα τα βλαχικα ειναι παιχνιδακι για μενα..
@ Δ. ο Τ.
Κούμ χίτς; Γκίνε;
Να χαρώ την υποστήριξη!
Τώρα για την "ελληνικότητα" της Σκλίβανης, άσε... μην τό γρουβάς το θέμα... καίει.
Γιατί το πρώτο που πρέπει να οριστεί (για το οποίο μόνο μα....ίες έχω ακούσει και διαβάσει ως τώρα) είναι τι θα πεί "ελληνικότητα", ιταλικότητα, γερμανικότητα κλπ. Άσε...
Από την εποχή του Θεοδόσιου είχαμε Γότθους στη Θεσσαλονίκη... Ξανα-άσε...
Καλά να περάσετε.
α-α-ε
Ν.
Γειά σου Ναπολέοντα. Εργασία δεν είναι μόνο "δουλεία" ή "labor". Διαβάζοντας πριν από χρόνια το γνωστό βιβλίο του Βέμπερ, εντυπωσιάστηκα από την προέλευση του "επαγγέλματος" που είναι "κλήση" από κάποια θεική φωνή. π.χ. στα Γερμανικά εργασία είναι Be-ruf, όπου rufe σημαίνει καλώ. Στα ελληνικά το επάγγελμα έχει μέσα τη ρίζα άγγελμα. Στα αγγλικά call σημαίνει επίσης επάγγελμα. Πιθανόν και το vocation να είναι το ίδιο....
Υ.Γ. θα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί στο blogroll δίπλα στο cynical έβαλες τρια Κ στη σειρά και ένα θαυμαστικό επιπλέον; Είχες τίποτε στο μυαλό σου σχετικό με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, ή τα 3 κακά της μοίρας μου; Για ξηγήσου!
«Ζευ άνα, Δωδωναίε, Πελασγικέ, τηλόθι ναίων, Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρον. Αμφί δε Σελλοί σοι ναίου σ' υποφήται ανιπτόποδες χαμαιεύναι».
ΑΥΤΑ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΗΣ ΔΩΔΩΝΗΣ...
ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΒΥΡΩΝ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙ ΚΑΝΑ ΚΡΑΣΑΚΙ!!
ΤΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ ΣΤΑ 5 ΠΗΓΑΔΙΑ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΤΕ; ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟ;
ΕΣΥ ΣΕ ΠΙΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ ΕΙΣΑΙ;
ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ...
ΠΟΥ ΠΑΣ; ΣΤΟΥΣ ΚΛΙΒΑΝΟΙ!(ΚΛΙΒΑΝΟΣ)(ΚΕΡΑΜΟΠΟΙΕΙΑ)....ΣΚΛΙΒΑΝΗ....
ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΑ ΠΧ ΤΕΤΟΒΟ (ΟΡΙΤΖΙΝΑΛ)!!
ΘΑ ΕΚΔΡΑΜΩ ΛΙΑΝ ΣΥΝΤΟΜΩΣ ΠΡΟΣ ΖΙΤΣΑ ΚΑΙ ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΙ ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΡΗ ΣΟΥ..
@ Αγαπητή Cynical,
ευχαριστώ για τις εύστοχες παρατηρήσεις σου και τις γλωσσολογικές ευαισθησίες σου, που είναι «πολύ στο κλίμα μου».
Ένα παιχνιδάκι για την συνέχεια: Το "φτιάχνω" πώς μάς πρόκυψε;;; Από ελληνική λέξη βγαίνει πάντως, όχι ξένη...
Όσο για το Labor διάβασα ότι η αρχική του έννοια ήταν ...μπελάς. Είχα σκοπό να το αναφέρω αργότερα. Σ' ευχαριστώ πάντως για το Beruf, δεν τό είχα σκεφτεί.
Ίσως πρόκυψε επειδή ...αείποτε τον άνθρωπο τον θεωρούσαν παραγωγικό εργαλείο (κι όταν παύει να μάς είναι χρήσιμο, αποδοτικό, τον "πετάμε" στον Καιάδα, στη «σύνταξη»...), οπότε τόν ταύτιζαν μ' αυτό που ΕΠΑΓΓΕΛΟΝΤΑΝ, με την εργασία του.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πάρα πολλά επίθετα είναι δηλωτικά εργασίας π.χ. Σαμαράς... Πού τό θυμήθηκα τώρα το amoralist μειράκιον...
Το «Κ.Κ.Κ.» είναι από τον υπότιτλο του μπλόγκ σου, είπα να σέ μιμηθώ στον κυνισμό. Ελπίζω να μην σέ δυσαρέστησα με τον συνειρμό Κ.Κ. Κίνας (ή Κούβας...), τα οποία καθόλου σε υπόληψη δεν έχω.
Και, μεταξύ μας, το μόνο Κ.Κ. που έχω σε υπόληψη είναι το ...δικό μου, το Κ.Κ.Ν. !
@ Δημήτριε Ταξ.
Μεγάλη πλάκα έχει η ταύτιση/προέλευση της Σκλίβανης από τον κλίβανο (κι αυτός από πού;;;)
Μου θύμισες την πρόσφατη κοτσάνα του σεβαστού μας ΥπΠ+Θ κ. Στυλιανίδη, ότι το έντερο βγήκε από το ....εντός + ρέω... Βραβείο γλωσσολογίας τού χρειάζεται!
Όπως και το ...μπριζόλα = εν πυρί ζέει όλη...(*)
Μήπως βλέπεις πολύ Λιακόπουλο;;;
Κι ο Χάρρυ Μπελαφόντε, λέει, έλληνας ήτανε! Πρέπει να τόν λέμε Χαρίλαο Μπελαφούντη!!!
(Το επίθετο υφίσταται στο Μέτσοβο....)
Όταν περάσεις από τη Σκλίβανη πάρε με τη σειρά τους 11 μαχαλάδες της και κατευθύνσου στο σπίτι που είναι πιό ψηλά, μέσα θα είμαι...
Χωράει και καμμιά δεκαριά άλλους, είστε ευπρόσδεκτοι. Για όσον καιρό θέλετε. Και όποτε.
Υ.Γ.
Για κάθε άλλον φίλο/φίλη: Έλλειψα όχι λόγω τριημέρου κλπ αλλά λόγω βλάβης του ιντερνετικού κόμβου...
Θα συνεχίσω σύντομα τις ανά την αριστερή αριστερά περιπλανήσεις μου, αν δεν ξαναχαλάσει...
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
---------
(*) Από το θεατρικό έργο «Οι γραμματιζούμενοι», του Β. Ρώτα, νομίζω.
για την πυρζολα μπριζολα δεν ξερω
αλλα γιατην σκλιβανη αυτα γραφει ο μεγας στο λεξικο τοπονυμιων...οχι εγω παντως!!
«Διαβίου εργασία»...
Χμ...
Πολύ αργείς να τό τελειώσεις... Πέρασε βδομάδα πιά...
Πάντως το «Γίνετε Δωρητής Σώματος» μού άρεσε πολύ και τό αντέγραψα στο δικό μου.
Πάντα τέτοια.
Πως το είχε πει ο Τόφλερ;
Το Σοκ του Μέλλοντος;
Τεράστιες μεταβολές που οδηγούν σε αποπροσανατολισμό.
Άραγε το δικό μας σοκ είναι προς τα εμπρός;
Μήπως στην προσπάθειά τους να (εκ)συγχρονιστούν, ροκανίζουν τα θεμέλια βασικών αρχών της εργασίας;
Καλησπέρα Ναπολέων
:-)
Αγαπητή Βάσσια,
ευχαριστώ για την "επίσκεψη" αλλά τί τό 'θελες τώρα αυτό το περί εκσυγχρονισμού;;;
Ή έστω (εκ)συγχρονισμού;;;
Τί σού 'φταιξα και μέ κάνεις να βγάζω σπειράκια, αναμιμνησκόμενος των ευκλεών ημερών της κομπανίας(*) Σημίτη, εδώ στην μοναξιά όπου ο κοντινότερος γιατρός είναι στα 35 χλμ;;;
Δεν ξέρω, δεν μού είναι σαφές, σε ποιόν (εκ)συγχρονισμό αναφέρεσαι ούτε ποιά θεωρείς ότι είναι τα «θεμέλια βασικών αρχών της εργασίας» εγώ όμως στον εξανθρωπισμό της κοινωνίας τό πάω, όσο τό καταφέρνω φυσικά.
Εκεί πάνω ζητώ την βοήθεια καθενός, καθεμιάς.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
(*) στην αρχή "συμμορίας" είχα γράψει αλλά τό 'σβησα
αγαπητέ Ναπολέοντα, αν η εργασία ήταν καλό πράγμα δε θα μας πλήρωναν (εξαγόραζαν το χρόνο από τη ζωή μας που καταναλώνεται στην υλοποίησή του στόχου της) για να την κάνουμε...
Και σοβαρά τώρα, για την ταύτιση των λέξεων εργασία και δουλεία, η προέλευσή της και φυσικά δεν έχει σχέση με το πόσο τέλειο είναι το δημιούργημα άνθρωπος, αλλά με το ότι ανάμεσα στα ατελή (κύριοι, αφέντες, αφεντικά, executives και λοιπές μεταχρονικές νοηματοδοτήσεις του όρου) υπήρχαν τα (ακόμα) ατελέστερα (δούλοι, δουλοπάροικοι, κολλίγοι, μεροκαματιάρηδες, junior executives και λοιπές εργοεξελίξεις του όρου), που με τον σωματικό τους (τώρα πια όχι μόνο) μόχθο, έκαναν δυνατή την επιβίωση των πρώτων [(μ)π(ου) χ(ου) ο μέγας φιλόσοφος Σωκράτης, ή ο (επίγονός και -κατά το δοκούν ερμηνευτής του) Πλάτων δεν είχαν εργαστεί μηδέ μιαν ημέραν... Για να μην επεκταθώ στους -τύπου Γκαργκάνα, Πάλι(?) Πετραλιά, διάφορους εθνοπατέρες κ.α- σημερινούς προασπιστές της δια βίου εργασίας ουδεπόποτε εργασθέντες].
Ο δε (επίσης περιστασιακά απασχολούμενος) Βέμπερ (μην παρεξηγηθώ, αγαπημένος μου -αν και ο θεωρητικός του καπιταλισμού- έστω και μόνο για τις συνδέσεις κεφαλαιοκρατίας και θρησκείας) δεν παραθέτει και δεν αποδομεί (κατά τη γνώμη μου), παρά την κοινή δυτική/προτεσταντική ερμηνεία όπου το επάγγελμα δεν είναι παρά η πλήρωση της vocation (σχεδόν πανομοίοτυπο σε όλες τις λατινογενείς γλώσσες) ώστε να επιτυγχάνεται ο βιοπορισμός. Αρα (εδώ αρχίζει μια μακριά σειρά αιτιοκρατικών ερμηνειών, κουράγιο) η εργασία δεν μπορεί παρά να είναι θεόσταλτη, άρα επιθυμητή (ευλογητέα) από τον Θεό (πολύυυυυ μακριά από το -σοφά δομημένο για να ταιριάζει με την εποχή της δουλοκρατίας- με τον ιδρώτα σου θα κερδίζεις το ψωμί σου, τη φασολάδα σου και πολύ σου είναι κου.λου.που), άρα υποχρέωση (και φυσικά ευχαρίστηση) του ανθρώπου (μια πολύ βολική μετατόπιση του με τον ιδρώτα -μην τα επαναλαμβάνω και γίνομαι κουραστική- ούτως ώστενες να εγκολπωθεί το νέο μόρφωμα της μισθωτής εργασίας -απαραίτητη για τη λειτουργία των αναπτυσσόμενων μετα-αναγεννησιακών βιοτεχνιών και αργότερα των μονάδων που δημιούργησε η βιομηχανική επανάσταση), άρα όσοι δεν καταφέρνουν με την εργασία τους να ευπορευτούν δεν είναι ικανοί και δεν είναι αγαπητοί στον θεο (κάτι σαν τον φουκαρά τον γεωργό Κάιν, που θυσιάζε τα χορταράκια του, αλλά αυτός ο σαρκοφάγος Θεός, φυσικά δεν αποδεχόταν τον καπνό που δεν προερχόταν από τσικνισμένο κρέας, όπως αυτής της μουσίτσας -του ντεμεκ αθώου -αν και σφαγέα αθώων αμνών- αδερφού Άβελ -αν με ρωτάτε και άργησε να τον σφάξει, τον ρουφιάνο....), άρα φυσικά, απορριπτέες (ως αντίθετες με τη θέληση του Θεού -συνεκδοχικά της φύσης του ανθρώπου) οι εξεγέρσεις ενάντια στην εξαγορά (στέρηση, μη σου πώ και κλοπή) του χρόνου της ζωής (εργασία -δια βίου-ολοήμερη-ολονύχτια-ενίοτε μεταθανάτια) των ατόμων και (τελευταίο) άρα (ψυχραιμία!), να αδρανοποιηθούν (μέσω του ex-communicatιο, ομού μετα της αναγορεύσεως του κοινού καλού και του γενικού συμφέροντος και της ρημαδοσιωπηλής νομοταγούς πλειοψηφίας) οι επαναστάτες και οι πιθανές επαναστατικές τάσεις (αφού η συγκέντρωση μεγάλου πλήθους προλεταρίων και η δημιουργία των πόλεων -συνταυτίζονται, σωστά αγαπητέ του Πολυτεχνείου?- τις ευνοούσαν). Καιαιαιαιαι για να ξαναγυρίσω στην αρχή [που κοντεύω(ετε) να ξεχάσω(ετε) ποια είναι], εγώ πολύ θέλω να γίνω άχθος αρούρης (με τα βιβλία μου, τη μουσική μου, το ιστολογείν μου, τις βόλτες μου, τον κήπο μου, το ψάρεμά μου, πιθανόν τα εγγόνια μου)... πλην όμως δε βλέπω να με αφήνουν...
(γι αυτό δεν αφήνω σχόλια, σ' αυτό το μπλογκ, παρασούρνομαι και γράφω λήμματα για (αν)εγκυκλοπαίδειες)
σας φιλώ...
meniek: ... Για να μην επεκταθώ στους -τύπου Γκαργκάνα, Πάλι(?) Πετραλιά, διάφορους εθνοπατέρες κ.α- σημερινούς προασπιστές της δια βίου εργασίας ουδεπόποτε εργασθέντες].
ειναι ευκολο το να κατηγορεις χωρις να ξερεις....
η κυρια παλη - πετραλια οχι μονο εχει εργαστει αλλα και μεχρι να ασχοληθει με τα κοινα, κρατουσε το πατρογονικο χαρτοπολειο στην ερμου, εκτελωντας χρεη πωλητριας, στο ταμιο και αλλου.
οι μεγαλυτεροι την θυμωμαστε παντα να μας εξυπηρετει με ενα χαμογελο...
οταν κανετε κρισεις να ειστε σιγουροι και να μην μπουρδολογητε...
αλλο πολιτικη και αλλο προσωπικες κρισεις...
καταλαβες; ή να στο πω πιο απλα!!
αντε γιατι γραφετε οτι γουσταρετε και καποιοι τα διαβαζουν και τα πιστευουν....
στα υπολοιπα δεν θα αναφερθω γιατι δεν θα σου μαθω ιστορια, μπορεις να διαβασεις και να μην αναπαραγεις ακουσματα και θεσεις του πως βλεπεις τα πραγματα και οχι το πως ηταν...
αγαπητέ Ταξιδευτή... η κυρία Πετραλιά (σπουδάσασα νομική και εξασκήσασα το επάγγελμα της δικηγόγου παρ' Αρείω Πάγω -κατά δήλωσή της), δεν "κρατούσε "το "πατρογονικό" χαρτοπωλείο καθότι είναι Πάλλη εκ συζύγου (και διότι το χαρτοπωλείο δεν έδειχνε καμιά διάθεση να μετακινηθεί), έτσι για να μην περνάμε σε κρίσεις (με απλά ή σύνθετα λόγια) περί μπουρδολογίας....
Σας διαβεβαιώ δε ότι, καθώς εμένα την ιστορία δεν μου την έμαθε η γιαγιά μου (γλιτώνοντάς με από διάφορες ιδεοληψίες και προκαταλήψεις), δεν αναπαράγω ακούσματα (διαβάσματα πάλι, ίσως...) και έτσι τα verba μου δεν κινδυνεύουν από τα verbera των άλλων...
Ευελπιστώ ότι δεν ήμουν προσβλητική απέναντι σε κανέναν (ειδικά στο πρώτο σχόλιό μου και ειδικά, απέναντι στον ιδιοκτήτη του ιστολογίου) και φυσικά διατηρώ στο ακέραιο τις απόψεις μου (που δεν αντικρούστηκαν -κάτι που περιμένω από τον Ναπολέοντα με χαρά- αλλά αφορίστηκαν...)
meniek..εξακολουθεις να μπουρδολογεις...ψαξε καλυτερα το πατρογονικο δεν αναφερετε σε ποιον τωρα αν διαβαζεις διαφορα δε ν πειραζει αμα ψαξεις και ρωτησεις θα μαθεις...
τωρα οτι αναπαραγεις ειναι σαφες και το γνωριζεις...αλλα οπως σου προειπα πρεπει να διαβασεις ιστορια και κοινωνιολογια για την αρχαια ελλαδα για τους θεσμους και τις αξιες στην Αρχαια αθηναικη κοινωνια...
τωρα αν διαβασες, να ξαναδιαβασεις γιατι κατι σου ξεφυγε απο την μπουρδολογικη σου αναλυση...περι εργασιας
ο επισης μπουρδολογων (για να μην παρεξηγηθεις) Δημητριος
Εμένα δεν με πειράζει να κυνηγώ αυτά που μου ξεφεύγουν... εσύ πάλι καλό θα ήταν να έριχνες μια ματιά στον Βέμπερ, τον πατέρα της κοινωνιολογικής ανάλυσης περί εργασιακών συστημάτων (θα σου σύστηνα ανεπιφύλακτα το "προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπτιταλισμού" ει μη και το "η οικονομική ηθική των παγκόσμιων θρησκειών") καθότι καλοί οι αρχαιοέλληνες... αλλά που ξέρεις? ίσως να μην τα είπαν όλα, ίσως κάτι να τους ξέφυγε...
Η ντρίμπλα καλή (ο Λεμονής θα την ενέκρινε) αλλά οχι αρκετά ώστε να ακυρωθεί το γκόλ (γι αυτό ο Λεμονής απολύθηκε -δεν μπορουσε να πετύχει το άριστο αποτέλεσμα, παρά το καλύτερο roster, ολών των εποχών του Θρύλου): η λέξη πατρογονικό δεν μπορεί παρά να έχει προσωπική σημασία... οποιαδήποτε άλλη χρήση της λέξης είναι νοηματικό ατόπημα το ελάχιστον....
Άσε που το γεγονός παραμένει. Η κ. Πάλι(?) Πετραλιά εργάστηκε(?) ως δικήγορος και ουχί ως ταμίας, πωλητής ή οτιδήποτε άλλο χαμαλίκι, στο (απ' ότι ενθυμούμαι εγώ, καθότι μαθήτρια σε κοντινό σχολείο, και γέννημα θρέμμα των Αθηνών) για πολλά χρόνια και μέχρι που το ανέλαβε η Παπαέλληνας -η μετέπειτα Νότος) αρκετά παρακμιακό βιβλιοπωλείο της Ερμού.
Τέλος (αλλά τέλος...) δεν παρεξηγουμαί (ενοχλούμαι, αλλά δεν παρεξηγούμαι) με όσους μου είναι αδιάφοροι
meniek
θεοκρατικες αποψεις με μαρξιστικο αρωμα, καλα βιβλια για θεολογους αλλα οχι για ιστορικους κοινονιολογους και οικονομολογους για την αρχαια ελλαδα ....
η Κυρια Παλη Πετραλια εργαστηκε στο βιβλιοπωλειο...ρωτα και μαθε...εγω εργαστηκα εκει σαν μαθητης και φοιτητης για καμποσα χρονια (1976-1980).
τωρα μαλλον οταν πηγες σχολειο ηταν ηδη μπλεγμενη με την πολιτικη!
ο Κυριος Λεμονης ηταν ο καλυτερος για τον Ολυμπιακο στην παρουσα χρονικη στιγμη..
πατρογονικο απο συγγενικη σχεση δες το αστικο δικαιο για να εχεις αποψη.
και αν ενοχλησε ξυδι βαλσαμικο, θα σου περασει!!
βιβλια για την οικονομια και την εργασια στην αρχαια ελλαδα
Οικονομία και κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα Συγγραφέας: Austin M. M., Vidal - Naquet Pierre
Εκδότης: Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Αποτυχημένες πολιτείες
Chomsky Noam
http://www2.fhw.gr/chronos/04/ εγκεκριμενο απο το παιδαγωγικο ινστιτουτο
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Ι & ΙΙ
Συγγραφέας: ΦΙΝΛΕΫ Μ.
Εκδόσεις: ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ
Ο αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας της αρχαίας ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας
Μιχαήλ Δ. Μπακαούκας
καλη αναγνωση !
meniek
σε ευχαριστω που σου ειμαι αδιαφορος!!
και σε παρακαλω να να βαλεις και τους επιθετικους προσδιορισμους...
ποσοτικους ,ποιοτικους κλπ..
να εχεις μια καλη μερα.
προτεινω ξυδι βαλσαμικο απο την Σαντορινη μυρωδατο και ευγευστο...
Napoleon,
Να εργάζεται ο άνθρωπος για να ζει.
Να απολαμβάνει δικαιώματα και τηρεί τις υποχρεώσεις του, όπως απορρέουν από μία δίκαιη κοινωνία.
Δηλαδή, να μην πρέπει να γίνουμε όλοι βουλευτές για να κατοχυρώνουμε δικαίωμα σύνταξης στα 8 χρόνια.
Ενδεικτικά αναφέρω ;-)
@ Ναπολέων
Αργείς, ρε παιδί, αργείς... Κι όλο κλέβεις ιδέες... Κάνω λάθος;
@ meniek - "Δημήτριος ο Ταξιδευτής"
Βαλετε την μάχαιραν εις την θήκην...
@ vassia
Πού να στα λέω, κυρία μου, είναι μόνο 4 χρόνια... Τώρα με την "μεταρρύθμιση" του ασφαλιστικού θα το (ξανα)κάνουν 8 για να δείξουν φιλολαϊκοί...
Και που να στα (ξανα)λέω: Άν οι προηγούμενες εκλογές έγιναν Σεπτέμβριο κι όχι Ιούνιο, (όπως ήθελε ο Καραμανλής, για να μην έχει εις βάρος του τυχόν φωτιές....) ήταν ακριβώς για να δικαιούνται σύνταξη όσοι νέοι τότε βουλευτές δεν θα ξαναεκλέγονταν... Με τις προηγούμενες εκλογές να έχουν γίνει 7-3-04 στις 16-9-07 έκλειναν «3 χρόνια, 6 μήνες και μία μέρα» ήτοι συμπλήρωναν συντάξιμο χρόνο... Ενώ τον Ιούνιο όχι...
Έχει πονηρέψει πολύ ο κόσμος...
Napoleon επέστρεψα και περιμένω σχόλια σου...θα καταλάβεις, όπως πάντα άλλωστε. Οφείλω να σε ευχαριστήσω και δημόσια για το πολύ ωραίο γράμμα σου με την ευκή: Καλό βόλι! που μου έστειλες παραμονές του...'πολέμου'...όπως θα διαπιστώσεις μάλλον η ευκή έπιασε...
Napoleon, ουτως ή αλλως δεν νομίζω ότι θα προλάβω να επιβαρύνω το συστημα με την πενιχρή μου συνταξη. Μαλλον θα ειμαι κατω απο κανενα κυπαρίσσι, στην καλυτερη των περιπτωσεων, στην χειρότερη θα λαδώνουν κανενα δημοτικό σύμβουλο, να με χώσει και μενα κάπου.
Αρα για πες μου, τιποτα για την Σκλίβανη. Εγω το απόλυτο παιδί της πόλης, λες να ξεπεράσω το συνδρομο, "λατρευω την πλατεία Ομονοίας και ότιδηποτε περισσότερο από μια ώρα μακρυα της, με τρομοκρατει";;;;;;;;;;
@ Ναπολέων
«Δανείστηκα» την προτροπή σου για την Δωρεά Σώματος! και την "στόλισα" περισσότερο μάλιστα.
Ελπίζω να μην σέ πειράξει που έχασες το ...μονοπώλιο. Άλλωστε είδα ότι το έχουν βάλει και κάποιοι άλλοι "παρατηρητικοί".
Όσο για τα ...αριστεροαριστερά σου θα σέ "περιποιηθώ" συνολικά, όταν τα τελειώσεις και δούμε πού ακριβώς τό πας.
Καλό κουράγιο έως τότε.
Λοιπόν, έχεις μπλέξει με τις γυναίκες και δεν βρίσκω χώρο να σου γράψω εδώ μέσα...σε περιμένω στο blog με πρόταση αλλαγής θέματος, έστω και για λίγο. Μετά μπορείς αν επανέλθεις στο προσφιλές σου θέμα και στις συλφίδες νύμφες που σε καταδιώκουν...παντού και πάντα :)))
Αγαπητοί φίλοι, φίλες και ...φιλάκια,
καθυστέρησα να απαντήσω στα, πολλές φορές εύστοχα, σχόλιά σας, πάντοτε όμως παραγωγικά σε άλλες σκέψεις και οπτικές.
Θα τό κάνω τώρα με την ελπίδα ότι και τα δικά μου θα σάς γεννήσουν ίσως κάποιες άλλες σκέψεις και οπτικές.
@ Μeniek
Πρωτότυπη η άποψη πως ό,τι πληρώνεται είναι κακό.
Την "περίπτωση" της ανταλλαγής τήν έχεις σκεφτεί;;; Σού δίνω αυτό που σού λείπει, μού δίνεις τό άλλο που μού λείπει;;;
Τα βιβλία σου, η μουσική σου, τα ...εγγόνια σου...
Όλα αυτά κάποιος άλλος τά έφτιαξε... Εσύ τί τού δίνεις;;;
Μιά ...αντιπαροχή είν' η ζωή μας.
Όσα άλλα αναφέρεις για μένα απλά είναι παραδείγματα γι' αποφυγή.
Σιγά που θα κάτσω νά σκάσω με τον Βέμπερ..
Όσο για τον Σωκράτη, ως ένα think-tank πρέπει να τόν δούμε. Εργασία ήταν κι αυτή.
Αυτό πρόσφερε αυτός κι όποιου τού χρειαζόταν τό "αγόραζε"...
@ Δημήτριος ο Ταξ.
Είπαμε να δουλεύουμε μέχρι θανάτου... αλλά εσύ, αδερφέ, πήρες την υπεράσπιση της Φάνης ...εργολαβικά...
Αν δουλεύανε μάς καίει ή μήπως αν ..."μάς δουλεύουνε";;;
@ Φακός
Τα περί κλεψίματος τα έχω ξεκαθαρίσει σε προηγούμενο "πόστ".
Το πόσο καλά κλέβω ιδέες μέ απασχολεί, όχι το αν κλέβω.
@ Κλαζομένιος
Στον Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων τηλεφώνησες να σού στείλουν καρτούλα Δωρητή Σώματος;
Αυτό μετράει...
@ Tractatus
Έρχεσαι και φεύγεις σαν οι χειμώνες και τα καλοκαίρια...
@ Κατερίνα
Αν λατρεύεις την Ομόνοια και σε ...τρομοκρατεί η Σκλίβανη μάλλον θα πρέπει να ...αποστηθίσεις το
«Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες δεν θα τους συναντήσεις, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου» ...κάπως έτσι τέλος πάντων.
Δημοσίευση σχολίου