Ο ΑΦΕΝΤΗΣ, Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΚΙ Ο ΜΟΥΖΙΚΟΣ

3-6-08
Μια φορά κι έναν καιρό στη μακρυνή Ρωσσία ήταν ένας Αφέντης, απ' τους πολλούς, ένας Επιστάτης, από τους πάμπολλους, κι ένας μουζίκος, από εκατομμύρια.
- Πώς πάμε, Χρίσια Φώλιοβιτς; ρώτησε μιά μέρα ο Αφέντης τον Επιστάτη.
- Πολύ καλά, πολυχρονεμένε μου. Η σοδειά έναι πολύ καλή, πάνω από δέκα χιλιάδες μπούσελ, μισή φορά πάνω από πέρσυ, τα γελάδια καλά, έχουμε εκατό νέα μοσχάρια, τα γουρούνια επίσης, οι γίδες άριστα, έχουμε πεντακόσια νέα βετούλια, μόνο εκείνος ο Ιβάν Ποπώφ έκανε τέταρτο παιδί και γκρινιάζει... Θέλει να τού δώσουμε μεγαλύτερο σπίτι και περισσότερα γεννήματα.
- Βάλτου στο σπίτι δυό γίδες νιόγεννες με τα βετούλια τους.
......... Μιά βδομάδα αργότερα.
- Πώς πάει ο Ποπώφ, Χρίσια Φώλιοβιτς;
- Γκρινιάζει πολύ, πολυχρονεμένε μου. Βελάζουν και δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν.
- Βάλτου και μιά γουρούνα μέσα.
......... Μιά βδομάδα αργότερα.
- Πώς πάει ο Ποπώφ, Χρίσια Φώλιοβιτς;
- Γκρινιάζει παραπολύ πολυχρονεμένε μου. Δεν μπορούν να σταθούν στο σπίτι από τη βρώμα.
- Βάλτου και μιά γελάδα μέσα.
......... Μιά βδομάδα αργότερα.
- Πώς πάει ο Ποπώφ, Χρίσια Φώλιοβιτς;
- Κλαίει και οδύρεται, πολυχρονεμένε μου, αλλά δεν γκρινιάζει πιά. Το πίνει με το ζουμί του.
- Βγάλτου τις γίδες και τα βετούλια τους.
......... Μιά βδομάδα αργότερα.
- Πώς πάει ο Ποπώφ, Χρίσια Φώλιοβιτς;
- Σάς ευγνωμονεί, πολυχρονεμένε μου.
- Καλά. Βγάλτου και τη γουρούνα.
......... Μιά βδομάδα αργότερα.
- Πώς πάει ο Ποπώφ, Χρίσια Φώλιοβιτς;
- Πίνει νερό στό όνομά σας, σάς δοξάζει, πολυχρονεμένε μου.
- Καλά. Βγάλτου και τη γελάδα.
......... Μιά βδομάδα αργότερα.
- Πώς πάει ο Ποπώφ, Χρίσια Φώλιοβιτς;
- Προσκυνά κάθε μέρα την εικόνα σας, πολυχρονεμένε μου.
Κι έζησαν οι Επιστάτες καλά κι οι Αφέντες καλλίτερα.
Πάσα ομοιότης με Καρτέλ, Υπουργούς και λαουτζίκο είναι απολύτως συμπτωματική και έξω από τις προθέσεις του συγγραφέα του παραμυθιού.