Σκότωσε τον φασίστα μέσα σου, πριν προλάβει να σέ υποδουλώσει
{δικό μου}
«Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας,
όχι για να τούς εφαρμόσει»...
{άγνωστου, σοφού κατ' εμέ...}
«Πρέπει να ΕΙΣΑΙ η αλλαγή, που θέλεις να έρθει»
{του Μαχάτμα Γκάντι}

26.1.10

Πώς θα χτυπηθεί η παραοικονομία...

και πώς, «εν ταυτώ», θα σβήσουμε το δημόσιο χρέος!

Απλό, εύκολο είναι... Μόνο που απαιτεί πολιτική ευθύτητα, εντιμότητα. Δυσεύρετες στην εποχή μας. Μην σού πω και εξαφανισμένες.
Διαβάζοντας την μεγάλη επιτυχία(*) που είχε το ομολογιακό δάνειο που ζητήσαμε από την διεθνή χρηματιστηριακή αγορά {ζητούσαμε 1 έως 5 δίς ευρά, μάς πρόσφεραν ...25, τούς βάλαμε σε ...ουρά προτεραιότητας, πήραμε 8 τελικά} εμπνεύστηκα τον εξής απλό τρόπο για να χτυπηθεί η, πολύ μεγάλη στη χώρα μας, παραοικονομία, το μαύρο δηλαδή χρήμα που κυκλοφορεί χωρίς να δηλώνεται, χωρίς να φορολογείται, το χρήμα των λαμόγιων, των κουμπάρων και των νταβατζήδων, των οφσιόρ, των εφραίμ και των τοπλού, αλλά και πολλών "διπλανών" μας, που καθόλου δεν τούς φαίνεται...
Απλός και εύκολος τρόπος... Μόνο που απαιτεί πολιτική ευθύτητα και εντιμότητα. Εκεί είναι η δυσκολία την σήμερον ημέραν...


Και μπαίνω ευθύς αμέσως στο ψαχνό. Να μην σάς κουράζω άλλο.
Το κράτος αναγγέλει ότι θα βγάλει νέο ομολογιακό δάνειο ύψους ...τάδε {όσα μάς λείπουν}, ΜΟΝΟΝ για έλληνες "επενδυτές" {θα ελέγχεται αυτό!} με επιτόκιο όσο των προσωπικών δανείων {κάπου 14% δεν είναι τώρα;;;} Τεράστιο!!! Ελκυστικώτατο!!! Θα μαζέψει όλο το χρήμα!!! Το μαύρο βεβαίως χρήμα, διότι μόνον αυτό περισσεύει... Και ξέρουμε καλά σε ποιούς περισσεύει...

Και μόλις τό μαζέψει όλο το μαύρο χρήμα, το έντιμό μας κράτος να πεί «συγγνώμην παιδιά, έκανα λάθος υπολογισμό, δεν μπορώ να πληρώσω ΑΥΤΑ τα ομόλογα, βάλτε τα εκεί που ξέρετε».

Μεγαλοφυές, έ!
- - - - - - - - -
(*) απολύτως εξασφαλισμένη αφού πληρώνουμε 6,2% τόκο...

19.1.10

«Η ιδιοκτησία είναι κλοπή»


Αυτό μάς έχει μείνει στη μνήμη {των περισσότερων...} από τον Προυντόν, που πέθανε σαν σήμερα πριν 145 χρόνια. {Pierre-Josef Prοudhon, 15-1-1809, 19-1-1865}
Δίπλα ένα πορτραίτο του εκείνη τη χρονιά.
Όμως είπε, έγραψε και έκανε κι άλλα ο -σχεδόν ξεχασμένος- φιλόσοφος. Όσοι δεν είναι «κολλημένοι» στο "απαντητικό" πόνημα του K. Μάρξ «Η αθλιότητα της φιλοσοφίας», θα βρούν παρακάτω μερικά στοιχεία. Από την Wikipedia κυρίως.

Γεννήθηκε το 1809 στη Μπεζανσόν της Γαλλίας. Ο πατέρας του ήταν μαραγκός βαρελιών κι ο ίδιος βοσκός, μαθαίνονντας ανάγνωση-γραφή στο σπίτι, ώς τα 16 του, που πήγε σε κανονικό σχολείο. Ήταν πολύ φτωχοί και για να βγάλει το σχολείο δούλευε ως διορθωτής σε τυπογραφείο, θρησκευτικών κυρίως βιβλίων. Αυτό εξηγεί και την βαθειά του γνώση θεολογίας.
Ήταν πολύ φιλομαθής. Αυτοδιδάχτηκε τα Λατινικά, τα Ελληνικά και τα Εβραϊκά και ...αποτόλμησε να γράψει ένα δοκίμιο με τίτλο "Essai de grammaire génerale" συγκρίνοντας τις γλώσσες αυτές με τα γαλλικά.
Έτσι αργότερα, το 1838, κέρδισε μιά μικρή υποτροφία της Ακαδημίας της Μπεζανσόν και το 1939 πήγε στο Παρίσι, όπου ζούσε φτωχικά και είχε την πρώτη του επαφή με σοσιαλιστικές ιδέες. Εκεί έγραψε το πρώτο έργο του "Η χρησιμότητα της αργίας της Κυριακής". Και το 1840 εκδόθηκε το έργο που τόν έκανε γνωστό "Qu'est-ce que la propriétè" {Τί είναι η ιδιοκτησία;} στο οποίο περιέχεται και η ρήση του τίτλου.
Το βιβλίο αυτό ...στεναχώρησε πολύ την Ακαδημία της Μπ., φυσικά, και παραλίγο να χάσει την υποτροφία. Τράβηξε όμως την προσοχή του Κάρλ Μάρξ με τον οποίο είχαν αλληλογραφία και που τόν γνώρισε στο Παρίσι ως εξόριστο.
Αργότερα για ένα γράμμα περί ιδιοκτησίας που έγραψε σε οπαδό του Φουριέ, πέρασε από δίκη! Αθωώθηκε όμως.
Το 1846-47 γύρισε στην Μπ. και επιχείρησε να φτιάξει τυπογραφείο, χωρίς επιτυχία.
Τότε εκδόθηκε το έργο του "Το σύστημε των οικονομικών αντιθέσεων ή Η φιλοσοφία της αθλιότητας" στο οποίο «απάντησε» ο Κ. Μάρξ το 1847 με το "Η αθλιότητα της φιλοσοφίας". Είχαν διαρραγεί πλέον οι σχέσεις τους.
Επιστρέφοντας στο Παρίσι δούλευε μέχρι το 1852 ως αρθρογράφος σε 4 (τέσσερις) εφημερίδες και καθιερώθηκε ως ηγέτης της Innovation. Το 1848 εκλέχτηκε βουλευτής της Β' Γαλλικής Δημοκρατίας. Συμμετείχε στις τότε εξεγέρσεις, αν και απόρριπτε τον φιλελευθερισμό, διότι θεωρούσε ότι δεν βοηθούσε τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.
Το 1849 εκδίδεται το έργο του "Solution de problème social" στο οποίο προτείνει αυτοδιαχείριση με οργάνωση συνεργατικών στην παραγωγή και τράπεζες που να μην λειτουργούν με χρήμα αλλά με «χαρτιά ανταλλαγών». Δοκίμασε μάλιστα να οργανώσει μιά συνεργατική τράπεζα, την "Τράπεζα του Λαού", η οποία όμως παρότι συμμετείχαν κάπου 13.000 άτομα, εργάτες κυρίως, αποδείχτηκε θνησιγενής.
Το 1862 εκδόθηκε το τελευταίο έργο του "Théorie de la propriété", Πέθανε στις 19.1.1865 στο Πασσύ.
Ο Προυντόν, ο πρώτος που αποκάλεσε τον εαυτό του αναρχικό, ήταν ένας φιλόσοφος της σοσιαλιστικής αμοιβαιότητας, με θέσεις υπέρ της αυτοδιαχείρισης και της μικροϊδιοκτησίας μόνον των εργαλείων παραγωγής, είτε αγρών έκτασης όσης μπορεί να δουλέψει ένα άτομο, αλλά και της αποκέντρωσης. Έγραψε για το πώς η μεγάλη ιδιοκτησία στοχεύει στο κέρδος και οδηγεί στην αστάθεια και στον πόλεμο, για τον κύκλο των χρεών που προκαλεί αδυναμία πληρωμής, για τις κοινωνίες που πέφτουν από τη συσσώρευση πλούτου, για την κατάργηση του χρήματος.
Από την άλλη πλευρά όμως υπήρξε σφοδρός αντισημίτης και, προς τα τέλη της ζωής του, έβλεπε με καλό μάτι την ...δουλεία, θεωρώντας ότι, στον αμερικανικό εμφύλιο, οι Νότιοι δεν είχαν και τόσο άδικο... Δεν ήταν ασυνήθιστα αυτά στην τότε Ευρώπη, αλλά φαίνονται αντιφατικά με το υπόλοιπο έργο και τη δράση του.

Έτσι ενώ ο Κ. Μάρξ, στα πρώτα του, τόν παινεύει ότι «γράφει υπέρ του προλεταριάτου, είναι ένας εργάτης, ένας ouvrier κι αυτός» και ήταν ο "μέντορας" του Μιχαήλ Μπακούνιν, έχει και τους γάλλους φασίστες της "Action Francaise" να τόν θεωρούν ως «δάσκαλό τους»...

18.1.10

Κινέζικη σοφία... (*)

15.1.10
Οι "μάνατζερ" που ξέρουν να κλέβουν ΓΙΑ μάς,
ξέρουν να κλέβουν και ΑΠΟ μάς.
Παλιά, παμπάλαια ιστορία, αενάως επαναλαμβανόμενη κι όποιος έχει κουκούτσι μυαλό, παύει να λέει ανοησίες περί ιδιωτικοποιήσεων που θα ...εξυγιάνουν τα οικονομικά μας, περί ιδιωτικής πρωτοβουλίας που θα ...εξυγιάνει τις άρρωστες κρατικές επιχειρήσεις, περί «υγιούς» ανταγωνισμού στην "ελεύθερη" αγορά.
Την παραπάνω ρήση τήν έχω αναφέρει κι άλλες φορές, ελπίζω να μην σάς έχω κουράσει...
Άλλωστε... Repetitio Μater Studiorum Εst...

Η αφορμή για την σημερινή επανάληψη είναι το ότι ο ανακριτής άρχισε να ερευνά υπόθεση των "μάνατζερ" της Citibank, εδώ εν Ψωροκωσταίνη, μετά από μήνυση 300 πελατών της ότι είχαν δώσει τα λεφτάκια τους για να τούς τά αυγατίσουν (περισσότερο από ότι με τον συνήθη τόκο προθεσμιακών καταθέσεων βέβαια...) κι αυτοί έκαναν παιχνίδια με τον αμερικάνικο κολοσσό Lehman Brothers, που κάποιοι άλλοι "μάνατζερ" τόν πτώχευσαν...
Και πάνε τα λεφτάκια τους...
Αυτά παθαίνουν οι λαίμαργοι που εμπιστεύονται "μάνατζερ" για να πλουτίσουν...
--------------------------
Υ.Γ.
Το ότι σαν σήμερα πριν 201 χρόνια γεννήθηκε στη Γαλλία ο Πιέρ Προυντόν, ο "πατέρας" της ρήσης «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή» και ο πρώτος, ιστορικά, φιλόσοφος που αυτοαποκλήθηκε "αναρχικός", θεωρείστε το ως απολύτως συμπτωματικό...

Υ.Γ.-2
Στα σχόλια θα βρείτε σχόλιο που "αποτέθηκε" στο προηγούμενο "ποστ", όσο αυτό εδώ τό είχα αναρτήσει ως "side-article"...καπέλλο, και δεν έπαιρνε σχόλια.

(*) Λένε πως το είχε αναρτήσει, ως επιγραφή στο κατάστημά του, κινέζος διευθυντής τράπεζας, προπολεμικά..., με την διατύπωση «οι υπάλληλοι» αντί «οι μάνατζερ»...

11.1.10

Διά το θεαθήναι...

1... Όταν το αρσενικό παγώνι αναρριπίζει την ουρά του για να αποκαλύψει τα εντυπωσιακά της χρώματα-σχέδια σε κάποιο θηλυκό, τό κάνει διά το θεαθήναι.
Δεν προσφέρει στην υποψήφια σύντροφό του κάποιο εχέγγυο ότι διαθέτει, λέμε τώρα..., πιό "προικισμένα" σπερματοζωάρια, τα οποία θα εξασφαλίσουν μακροβιότερους απογόνους, ούτε ότι θα τής προκαλέσει εντονώτερη ηδονή κατά τη γενετήσια διαδικασία.
2... Όταν η κα Νεφερτίτη, πριν κάπου 3.500 χρόνια, βάφονταν του ...σκασμού για να βγαίνει δίπλα στον "καλό της", που κι αυτός βάφονταν..., τό έκανε διά το θεαθήναι.
Δεν πρόσφεραν στο λαό τους, ή έστω μόνον στους παρατρεχάμενους και τους αυλικούς, τίποτε άλλο εκτός από θέαμα... Ακριβώς γιατί δεν ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν τίποτε άλλο.
Για τις σύγχρονες βαφόμενες κυρίες {και κυρίους!} τί να σάς πώ;;; Ξέρετε εσείς...
3... Όταν αλλάζουμε κάθε λίγο και λιγάκι τα ρούχα μας χωρίς να έχουν λερωθεί ή παλιώσει, τό κάνουμε διά το θεαθήναι.
Για να δείξουμε ότι είμαστε "άλλοι", ή ότι είμαστε «ευκατάστατοι», ή ότι...
Τίποτε ουσιαστικό πάντως.
4... Όταν οι ιερείς βάζουν τα χρυσοποίκιλτά τους άμφια δεν τό κάνουν βέβαια για να εμπνεύσουν ή τονώσουν την πίστη του "ποιμνίου" στον άϋλο θεό {τους}, που ισχυρίζονται ότι έχουν, αλλά διά το θεαθήναι.
Τό κάνουν για να καταδείξουν ποιός είναι ο πραγματικός "θεός" τους: Ο πλούτος, η χλιδή. Που φυσικά μικρή αξία έχει, όταν δεν επιδεικνύεται...
5... Όταν πάμε στην πορεία, για το "Πολυτεχνείο", ας πούμε, κάτω από τα πανώ του κόμματός μας, δεν τό κάνουμε για να τιμήσουμε την επέτειο εκείνου του αγώνα αλλά διά το θεαθήναι.
Για να δείξουμε ότι είμαστε "πολλοί", περισσότεροι από τους "άλλους"...
Και όσοι δεν νοιώθουν έτσι, που σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι..., ας είναι βέβαιοι ότι η ηγεσία, που διατάζει να σηκωθούν κομματικά πανώ, σημαίες κλπ, αυτό ακριβώς έχει στο μυαλό της.
6... Όταν κάποιοι "ταγοί" μας {και τα εξωνημένα-καλοθρεμμένα παπαγαλάκια τους} αποκαλούν το Κοινοβούλιο «ναό» της δημοκρατίας, τό κάνουν διά το θεαθήναι.
Διότι με την πρακτική τους, διαρκώς, μονίμως και ασχέτως "χρώματος"..., με τους κομματικούς "λόχους", που πρόκυψαν από καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, όπως π.χ. η Ενισχυμένη ΔΥΣαναλογική, και ψηφίζουν πειθήνια, τυφλά, κάθε νομοσχέδιο που φέρνει ο όποιος υπουργός, κάθε άλλο παρά δημοκρατική λειτουργία του κράτους εξασφαλίζουν.
7... Όταν κάποιοι «επαναστάτες» βάζουν μιά κροτίδα σε κάλαθο απορριμμάτων στο Κοινοβούλιο, τό κάνουν διά το θεαθήναι.
Διότι με την πρακτική τους το μόνο που εξασφαλίζουν είναι η ενίσχυση, η ισχυροποίηση των κατασταλτικών-καταπιεστικών μηχανισμών και όχι βέβαια η ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος...
Γιαυτό άλλωστε εκτός από τους "γνήσιους" ανεγκέφαλους κατά καιρούς αποκαλύπτονται ότι δρούν και ...γιαλαντζή: Oι βαλτοί από το αστυνομικό παρακράτος.