Σκότωσε τον φασίστα μέσα σου, πριν προλάβει να σέ υποδουλώσει
{δικό μου}
«Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας,
όχι για να τούς εφαρμόσει»...
{άγνωστου, σοφού κατ' εμέ...}
«Πρέπει να ΕΙΣΑΙ η αλλαγή, που θέλεις να έρθει»
{του Μαχάτμα Γκάντι}

30.8.10

Η "πρωτιά" ως προπαρασκευαστική μέθοδος αποδοχής της υποταγής

Σχολίασε μια μπλογκο-φίλη στο προηγούμενο άρθρο μου:
«Όλοι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα για να κατακτήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο ζωτικό χώρο και να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας (συνήθως εις βάρος τους). Το παιγνίδι και ο αθλητισμός δεν είναι παρά η επισφράγιση αυτής ακριβώς της γενετικής προδιαγραφής»
και «μού 'βαλε φωτιά» να γράψω κι άλλα για το θέμα.
Προειδοποιώ πάντως ότι όσοι/-ες πιστεύουν ότι μάς δημιούργησε κάποιος θεός "κατ' εικόνα και ομοίωσιν" του ή έστω ότι υπάρχει, μία ή περισσότερες "ανώτερες" δυνάμεις που σκέφτονται πριν από μάς για μάς, είτε απλώς πιστεύουν σε διάφορα πράγματα, ας μην συνεχίσουν παρακάτω, θα χάσουν το χρόνο τους.

Ο ...υπερφαινόμενος απλώς νομίζει διάφορα πράγματα και τη λέξη "πιστεύω"(*) τήν έχει εξαιρέσει, εδώ και χρόνια πολλά, από το λεξιλόγιό του.
Νομίζω λοιπόν τα εξής πραμματάκια πάνω στο θέμα του ανταγωνισμού, που γέννησε και συντηρεί την ιδέα της, τόσο ηλίθιας, "πρωτιάς".
Για να γλιτώσω τυχόν «άει σιχτίρ» για την σφοδρότητα αυτού του χαρακτηρισμού, παραθέτω αμέσως μερικά επιχειρήματα.
* Κατ' αρχή κάθε "πρωτιά" κρατάει πολύ λίγο. Όλο και κάποιος άλλος θα βρεθεί σύντομα να «σπάσει» το ρεκόρ. Ο ...φουκαράς ο Μπιλ Γκέϊτς π.χ. της πολυχρονεμένης μας Microsoft έχασε φέτος την πρωτιά του επί Γής πάμπλουτου (κάτι δεκάδες δίς $...) γιατί τόν ξεπέρασε ένας διπλοσάγωνος συμπατριώτης του. Τί να πούμε για τις αθλητικές πρωτιές, που σπάνια αντέχουν μέχρι τους επόμενους αγώνες;;;
* Κάποτε η "πρωτιά" συμβαδίζει με την ποιότητα (π.χ. ο πρώτος μαθητής είναι και "καλός" μαθητής) καθόλου όμως το ένα δεν σημαίνει το άλλο. Και ο πρώτος μπορεί να είναι ...κούτσουρο και ένας καλός μαθητής να μην είναι πρώτος.
* Άλλοτε η "πρωτιά" δεν έχει καμμιά πρακτική αξία (να τρέξεις π.χ. τα 100 μέτρα σε ένα ...εκατοστό του δευτερολέπτου λιγότερο από τον επόμενο. Είναι καθαρό εφεύρημα τέτοιες "πρωτιές" για να δουλέψει το ιεραρχικό-καταπιεστικό σύστημα, όπως θα δούμε παρακάτω.
* Υπάρχουν και φορές που η "πρωτιά" αμφισβητείται... Και για να μην γίνει μπάχαλο το εξουσιαστικό σύστημα εφευρίσκονται ουρανομήκεις ανοησίες του τύπου «primus inter pares», «πρώτος μεταξύ ίσων»... Δηλαδή πώς συνέβαινε αυτό, «άγιοι» Πατέρες;;; Δημιουργήσατε ειδικά ...εκκλησιαστικά μαθηματικά;;;
* Πολλές φορές τα "ρεκόρ" είναι πλαστά. Όπως στις αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών, όπου τα ποσά που μεταδίδονται από τα ΜΜΕ είναι πολλαπλάσια των πραγματικών και χρησιμοποιούνται για πλύση μαύρου χρήματος τόσο του αγοραστή όσο και του πωλητή προέδρου ΠΑΕ. Ο πρώτος βγάζει λεφτά από την εταιρεία του αφορολόγητα για την τσέπη του, ο δεύτερος καλύπτει τις δωροδοκίες που κάνει. Το ...εμπόρευμα, ο ποδοσφαιριστής, δεν φέρνει αντιρρήσεις γιατί ανεβαίνει έτσι το "κασέ" του.
* Ειδικά για τα παιδάκια που προπονούνται σκληρά χρόνια και χρόνια(**) για να κερδίσουν μιά διάκριση, που, υποτιθεμένως, θα μεταφραστεί σε χρήμα με ευθύ ή πλάγιο τρόπο: Είναι σίγουρα κερδισμένα από το να κατένειμαν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους ισόρροπα;;; Ποιός θα ισχυριστεί κάτι τέτοιο;;;
Κι επειδή ελάχιστα βέβαια παιδιά διακρίνονται, στα υπόλοιπα απλώς έχει καλλιεργηθεί και ριζώσει η υποταγή στο σύστημα διακρίσεων και την παραδοχή της "αυθεντίας" των "πρώτων" αθλητών και άλλων... Κυρίως άλλων...

Ξανά στο κύριο θέμα μας.
Είναι ο ανταγωνισμός (άρα και η διάθεση για "πρωτιά") γραμμένος στο DNA μας;
Χωρίς να είμαι καταρτισμένος περί τα τοιαύτα λέω κατηγορηματικά: ΟΧΙ.
ΟΧΙ γιατί είναι ...αλλούτερο να νομίζουμε (να πιστεύουμε θα έλεγαν άλλοι...) ότι ένα σύστημα που στηρίζεται στην συν-εργασία παρήγε το αντίθετό του! Όλοι οι οργανισμοί, από τους πιό απλούς, τα μικρόβια, έως τους πιό σύνθετους και πολύπλοκους, τον άνθρωπο ας πούμε, υπάρχουν και λειτουργούν με αγαστή συνεργασία των συστατικών τους.
Κι η ανθρώπινη κοινωνία είναι κάτι άλλο εκτός από ένας πολυσύνθετος και πολύπλοκος οργανισμός;;; Η ίδια η "Φύση", το "Σύμπαν" είναι κάτι άλλο;;;
Αν τα λευκά αιμοσφαίρια είναι κυνηγοί, και φονιάδες μερικές φορές, των μικροβίων που μάς αρρωσταίνουν ανάγεται αλλού, όχι στον ανταγωνισμό.
Το ένστικτο της επιβίωσης από την άλλη μεριά επιμελώς προβάλλεται ως ...πεμπτουσία του ανταγωνισμού και ως μοναδικός μηχανισμός της εξέλιξης των ειδών, ενώ συνήθως συμβαίνει ακριβώς τό αντίθετο: Η συν-εργασία ώθησε τα είδη, και ειδικά όσα έχουν ένα κάποιο μυαλό, στην ανέλιξη και την επιβίωση σε ανώτερο επίπεδο.
Προβάλλεται όμως ως τέτοιο καταρχή μόνον από όσους έχουν συμφέρον εφαρμογής νόμων της ζούγκλας και στη συνέχεια από όσους έχουν υποστεί την σχετική πλύση εγκεφάλου...
Και στηρίζεται η σχετική θεωρία στον κοντόθωρο ατομισμό, στο «για μένα είμαι το πάν», στον εγωϊσμό, απότοκο φόβου και έλλειψης του "γνώθι σαυτόν" και θρησκευτικών ή «θρησκευτικών»(***) αντιλήψεων, τόσο βολικών για τους εξουσιαστές, που τόν είδαν ως το καλλίτερο εργαλείο άκοπης νομής της εξουσίας. Αυτό που έχει καταγραφεί ως «διαίρει και βασίλευε» δηλαδή.
Συμφέρει πολύ τους άρχοντες ο ατομισμός των αρχόμενων!!!

Στις πρωτόγονες ανθρώπινες ομάδες, όποιος έτρεχε ταχύτερα εξασφάλιζε μάλλον περισσότερη τροφή. Το ίδιο όποιος ήταν κάπως δυνατότερος. Το ίδιο όποιος ήταν εφευρετικότερος, όποιος ήταν εργατικότερος κ.ο.κ. Έ! όποιος συνδύαζε μερικά τέτοια γρήγορα έγινε αρχηγός, εξοντώνοντας πιθανόν τυχόν διεκδικητές!
Διεκδικητές διότι σύντομα πρέπει να έγινε κατανοητό ότι η αρχηγία ήταν προσοδοφόρα...
Από το σημείο αυτό μέχρι την εμπέδωση του ανταγωνισμού ως «φυσικής» κατάστασης, και της "πρωτιάς" ως στόχου για το σιγούρεμα της επιβίωσης «κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γεφυρες», ο δρόμος στρώθηκε με σωρεία διοργανώσεων και βραβείων υλικών κυρίως.
Κάποιοι ωφελήθηκαν από αυτά. Ίσως όχι πολύ ούτε για πολύ αλλά... «ουκ εά με καθεύδειν το του "τάδε" τρόπαιον». Έχει ριζώσει η νοοτροπία του «είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα».
Σώπα καλέ... Σύνελθε!
Και δίκο νά 'χεις, που δεν..., καλή μου κυρία, πού τό είδες γραμμένο ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εκτελέσουμε το ...πρόγραμμα;;; Τέτοιο πρόγραμμα μάλιστα...
Το μυαλό γιατί τό έχουμε δηλαδή;;;
Δεν βλέπουμε πόση ανάγκη έχει ο ένας τον άλλον, πόσο μάς χρειάζεται η συνεργασία του διπλανού; Και υπακούουμε στο ...πρόγραμμα;;; Τυφλά;;;
Κι αν, ως πρώτος και καλλίτερος, κατάφερνα να ...φάω όλους τους άλλους, θα επιβίωνα μόνος μου; Θα ύφαινα μόνος τα ρούχα μου, θα έφτιαχνα μόνος τα παπούτσια μου; Θα έκανα μόνος μου και το ...«άλλο»;;;
Εκτός κι αν στόχος δεν είναι η εξόντωση των άλλων αλλά η υποδούλωσή τους...

Σίγουρα θα είναι κι αυτό γραμμένο στο DNA...

- - - - - - - - - - - - -
(*) Από το 1960 συγκεκριμένα όταν είχε διαβάσει στο "Τάδε έφη Ζαρατούστρα":
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα. Και πιστέψατε σε μένα. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γιαυτό και η πίστη αξίζει τόσο λίγο»...
(**) ...Και μην ανοίξουμε συζήτηση για το ...στούπωμα με αναβολικά...
(***) Με πιο αστείο παράδειγμα το ...«η ΑΕΚ είναι θρησκεία» και τα παραπλήσια.

19.8.10

Μετά τους «Νεανικούς»...
Ολυμπιακούς των ...μωρών
πότε θα έχουμε άραγε;;;

Η αντίθεση του ...υπερφαινόμενου στον πρωταθλητισμό και τις παντός είδους «πρωτιές» είναι γνωστή στον κύκλο του εδώ και 50 χρόνια, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή από άρθρα στον "Παρατηρητή της Ηπείρου" εναντίον του κ. Κώστα Μητσοτάκη, ως πρωθυπουργού, και του υπόλοιπου συρφετού «παραγόντων», που είχαν εκδράμει στο Τόκυο για να εξασφαλίσουν προτίμηση της Αθήνας για τους "Χρυσούς Ολυμπιακούς" του 1996, στα 100 χρόνια δηλαδή μετά τους "πρώτους" των νεώτερων χρόνων, το 1896 από τον βαρώνο Ντε Κουμπερτέν και τον δικό του συρφετό.
Τα εναντίον του πρωταθλητισμού, και ειδικώτερα της πιό κραυγαλέας έκφανσής του, των "Ολυμπιακών" αγώνων, επιχειρήματα επαληθεύτηκαν ...πανηγυρικά από τότε. Αν κανείς είναι πάντως τόσο τυφλός, κουφός ή ολιγόνους και ακόμα νομίζει πως κάτι προσφέρουν (π.χ. στην παγκόσμια ειρήνη...) ας αναλογιστεί τα παρακάτω:
* Ούτε στα αρχαία χρόνια, ούτε στα "σύγχρονα" σταμάτησαν ποτέ κάποιους πόλεμους, ούτε κάν μπορεί να θεωρηθεί ότι βοήθησαν κάπως να επικρατήσει ειρήνη στον κόσμο. «Λαμπρό» παράδειγμα οι "Ολυμπιακοί" στο χιτλερικό Βερολίνο το 1936. Αλλά και όλοι οι μετέπειτα, που πάντα έφεραν το ...φωτοστέφανο κάποιου πολέμου εδώ κι εκεί... Ας προσπαθήσουν να βρούν μιά εξαίρεση.
* Οι "Ολυμπιακοί"[1] είναι πάντοτε ...ΧΡΥΣΟΙ. Τόσο για τους πρωταθλητές[2] αλλά κύρια για τις εμπλεκόμενες εταιρείες αθλητικών ειδών και βέβαια για τα ίδια τα μέλη της Επιτροπής των ...Αθανάτων, που δωροδοκούνται, και "επίσημα" και μυστικά, είτε για να προτιμήσουν κάποια πόλη/χώρα για την διεξαγωγή είτε για να περιληφθεί κάποιο «άθλημα» στα "ολυμπιακά"[3].
Για το "χρυσίον" γίνονται όλα. Οπότε βέβαια μόνον αθλητισμός δεν είναι...
«Εμπόριον σαρκός» είναι μάλλον. Ας δοκιμάσουν να τό σκεφτούνε και έτσι.
* Όλοι οι αγώνες είναι ΝΤΟΠαγώνες και οι αθλητές ντοπαρισμένοι. Ίσως όχι όλοι με τις απαγορευμένες ντόπες αλλά με τις «άλλες», που αναφέρονται επίσημα ως ..."συμπλήρωμα διατροφής". Στην Ελλάδα αυτό έχει καταγγελθεί επίσημα (από γυμναστές, προπονητές αλλά και παλιότερους ολυμπιονίκες) μία, τουλάχιστον..., φορά σε εκπομπή της ΕΤ3 πρόπερσυ. «Δεν σπάνε τα ρεκόρ χωρίς ντόπα» είχε δηλώσει κάποια.
* Είναι κατώτερης νοημοσύνης παραμύθι το παραμύθι ότι μέσω του πρωταθλητισμού παρωθούνται τα παιδιά να αθληθούν, να γυμναστούν. Σε άλλα «αθλήματα» παρωθούνται με τον πρωταθλητισμό, όπως π.χ. στον υποσκελισμό του αντίπαλου "πάση θυσία"[4].
Τα παιδιά θέλουν να παίζουν έτσι κι αλλοιώς. Με το παιχνίδι αθλούνται. Και υπάρχουν ...άπειρα παιχνίδια μη ανταγωνιστικά, χωρίς νικητές και νικημένους, χωρίς κανόνες της ζούγκλας.

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ"
Αφού τόσο προσοδοφόροι έχουν αποδειχτεί οι "Ολυμπιακοί" για κάμποσους[5] μοιραίο ήταν να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται για να αυξηθεί ο τζίρος των «παραγόντων» που πλουτίζουν από αυτούς.
Έτσι αποχτήσαμε και "Χειμερινούς Ολυμπιακούς" για αθλήματα σχετικά με το χιόνι, "Ειδικούς Ολυμπιακούς" για άτομα με αναπηρίες και, πρόσφατα, "Νεανικούς Ολυμπιακούς".
Σύντομα υπολογίζω ότι θα προστεθούν στον κατάλογο οι παρακάτω "Ολυμπιακοί":
1. Ολυμπιακοί Μεσόκοπων.
2. Ολυμπιακοί Συνταξιούχων.
3. Ολυμπιακοί Πολύ Γερόντων.
4. Ολυμπιακοί Προεφηβικής Ηλικίας.

Όμως, με όλη την σοφία που μέ διακρίνει..., σάς διαβεβαιώνω ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ -εις τον αιώνα!- να έχουμε τα εξής είδη:
"Ολυμπιακούς Ψυχασθενών" και "Ολυμπιακούς Μωρών".
Το «γιατί δεν θά 'χουμε» είναι φανερό!
Διότι ΟΛΟΙ οι "Ολυμπιακοί" για ψυχασθενείς και μωρούς είναι...

Ούτε χάρηκα ούτε θα πάω να συγχαρώ...
...τα 4 παιδιά, αθλητές-κωπηλάτες του "Ναυτικού Ομίλου Ιωαννίνων", που διακρίθηκαν προχτές στους "Νεανικούς Ολυμπιακούς" στη Σιγκαπούρη. Τα δυό αγόρια πήραν ασημένιο μετάλλιο και τα δυό κορίτσια χάλκινο.
Δεν χάρηκα, παρότι «γιαννιώτης»[6] από κούνια..., γιατί νοιώθω πως μάλλον για λύπηση είναι τα παιδιά.
Ως κατ' εξοχήν θύματα της κοινωνίας της ζούγκλας. Των «ιδεωδών» του ανταγωνισμού και της απάνθρωπης πρωτιάς, «ιδεωδών» που σίγουρα τά έχουν "πληρώσει" με εξοντωτικές προπονήσεις ή/και με "συμπληρώματα διατροφής"... και θα τά "πληρώσουν" πολύ ακριβότερα στο μέλλον, θητεύοντας ως γρανάζια (ή ...τσιπάκια) του πλουτοπαραγωγικού μηχανισμού άλλων...


- - - - - - - - - - - - - - - - - -
[1] Αλλά και οι μικρότερες διοργανώσεις σε άλλο βαθμό...
[2] Και ...μεταλλιούχους εν γένει
[3] Πρόσφατη περίπτωση της Ν. Κορέας για το Τάε-κβό-ντό...
[4] Και την εξόντωσή του κάποτε...
[5] Ακόμα και απίθανων, όπως π.χ. η ΖΗΜΕΝΣ, που, δωροδοκώντας, μάς πούλησε το, μηδέποτε λειτουργήσαν, «ολυμπιακό» σύστημα ...ασφαλείας C-4-i σε τετραπλάσια τιμή από την «κανονική»...
[6] Δεν έχω κατανοήσει ποιά είναι η αξία τέτοιων γενικών προσδιορισμών... Την απαξία τους όμως τήν ξέρω καλά!

16.8.10

...για τα πανηγύρια...

ή... τα χωριά μας ως σκυλάδικα σύντομης χρήσης.
Παλιά συνήθεια οι γιορτές. Πολύ παλιά. Πανηγύρια, γιορτές,συνήθως τιμητικές κάποιου θεού, άγιου ή κάποιας επετείου. Ευκαιρίες για εκτόνωση της "πλέμπας", μιά-δυό άντε τρείς φορές το χρόνο. {Οι άλλοι έχουν τα μέσα και τον τρόπο να γιορτάζουν και ενδιάμεσα... τις δικές τους επετείους}.
Αλλά και «νυφοπάζαρο». Αυτά παλιότερα.
Εκκλησιά το πρω'ί', κάποια δοξολογία ή "τρισάγιο" μετά. Και μετά χορός στην Πλατεία. Ομαδικός. "Καγκέλι". Μέ ή και χωρίς όργανα. Βιολιά, νταούλια, λαούτα, κλαρίνα. Και λύρες αλλού. Και τρομπέττες, τύμπανα. Άνευ μικροφώνων και μεγαφώνων βέβαια. Τόν ξεκινούσε ο Πρόεδρος της Κοινότητας κι ο Παπάς. Μετά είχαν σειρά οι ξένοι, που χόρευαν πρώτοι.
Ούζα, τσίπουρα ή και κρασί, αν παρήγε το μέρος.
Το μεσημέρι στα σπίτια για φαγητό, ειδικά πλούσιο για την μέρα. Αφού πρώτα από την Πλατεία είχαν προσκαλέσει και "μοιράσει" τους ξένους. Δεν προσφέρονταν τότε φαγητά από ταβέρνες. Δεν υπήρχαν κάν ταβέρνες στα χωριά. Κάτι μαγαζάκια υπήρχαν με είδη καφενείου και μπακάλικου. Κι οι ξένοι θα έμεναν νηστικοί, αν δεν τούς έπαιρναν στα σπίτια.
Μετά το μεσημεριανό, πάλι στην Πλατεία για χορό. Μέχρι να νυχτώσει. Κι ίσως λίγο αργότερα με φώτα ασετυλίνης ή κάνα "λούξ" πετρελαίου.
Οι πιό ευκατάστατοι τότε, όπως και το μεσημέρι, παίρναν τα όργανα στο σπίτι για συνέχεια του γλεντιού.
Αυτά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50. Κάπου εκεί επέδραμε ο πολιτισμός. "Αμαξιτοί" δρόμοι και εξηλεκτρισμός.
Έφεραν πολλά καλά αλλά κατάστρεψαν και πολλά.
Αναλόγως του βαθμού αισιοδοξίας αλλά και αλλοτρίωσης καθενός, εκτιμείστε αν για σάς το ισοζύγιο είναι θετικό ή αρνητικό.
Αυτό που σίγουρα όμως κατάστρεψαν οι δρόμοι και ο εξηλεκτρισμός ήταν τα πανηγύρια.
Αρχικά με τα μικρομεγάφωνα. Διευκόλυναν την «ανάδειξη» ατάλαντων οργανοπαιχτών και τραγουδιστών αφού η εκκωφαντικότητα έχει την ικανότητα να κάνει ασήμαντα τα φάλτσα...
Μετά με τις κονσόλες "ντάμπα-ντούμπα", τα ντράμς, τον ηλεκτρονικό "ήχο" γενικότερα, που, ειδικά σ' αυτές τις συνθήκες, σε αφόρητο θόρυβο έχει εξελιχθεί.
Και σε καμμιά δεκαπενταριά, άντε είκοσι, χρόνια με την -στρεβλή... αλλά τί σημασία έχει;;;- ανάπτυξη της μικροαστικής τάξης και της ...ζεμπεκιάς, επήλθε και η τσιφτετελοποίηση παντός παραδοσιακού "δημοτικού" χορού.
Κάποιοι τό θεωρούν απελευθέρωση απ' τα «παλιά δεσμά». Και ίσως να είναι και κάτι τέτοιο, από μιά πλευρά. Είναι όμως κακοποίηση της Παράδοσης. Της όποιας. Άσχημο πράμμα.

Έ! μαζί με την τσιφτετελοποίηση των χορών ήρθε και η ...σκυλαδικοποίηση των πανηγυριών.
Τώρα πιά η μέρα περνάει νεκρή και το κλαρίνο αρχίζει να παίζει κατά τις 11 τη νύχτα μέχρι τις "μικρές" πρωϊνές ώρες... κι όποιον πάρ' ο χάρος... Από μουσική κυρίως άποψη...
Αναγγελία από μικροφώνου: «Σειρά χορού έχει η παρέα του κ. τάδε»...
«Κυκλωμένη» η Πλατεία από δεκάδες αυτοκίνητα. Συμφόρηση. Εκνευρισμός.
Τα μαγαζάκια σε ρόλο ταβέρνας χείριστης ποιότητας. Σουβλάκι, κοκορέτσι στο χαρτί, μπαγιάτικο ψωμί, μπύρες αβέρτα. Και ουίσκια βεβαίως-βεβαίως. Το εθνικό μας ποτό. Πανάκριβα χρεωμένα άπαντα. Ακόμα και τώρα με την κρίση.
Πλαστικές καρέκλες, τραπεζάκια σωρό ...μονίμως βρώμικα, ανύπαρκτη εξυπηρέτηση. Πλαστικά ποτήρια, εμφιαλωμένο νερό και απίθανο σκουπιδομάνι.
Κάποιοι τό εκλαμβάνουν ως «γλέντι» όλο αυτό.

Θα κλείσω με τους στίχους δύο νέων "δημοτικών" τραγουδιών, που κατάγραψα προχτές:
Εγώ δεν θέλω παντρειά
στέφανα και λαμπάδες,
θέλω να σ' έχω αγκαλιά
να διώχνω τους νταλκάδες.
. . . . . . . . . . . .
Χορεύει ο ερωτιάρης,
χορεύει ο σεβνταλής,
τά πίνει ο βασανιάρης,
τά πίνει ο μερακλής
και η αιτία είναι
τα μάτια μιάς μικρής


Άντε... και εις άλλα με υγείαν...
Και να προσέχετε στους δρόμους! Πολύ να προσέχετε!!!
Ειδικά στην επιστροφή: Οι περισσότεροι είναι τόσο ζαλισμένοι από τις «διακοπές» και τόσο τσαντισμένοι που τούς τέλειωσαν, που μετατρέπονται σε σκέτες σκοτώστρες.

10.8.10

"Ψηφιακά" Σχολεία... Δηλαδή;;;
Αντί "γρανάζια" θα «παράγουν» ...ημιαγωγούς;;;

Κοντεύει να μεσίσει ο Αύγουστος. Πλησιάζει ο σχολικός Σεπτέμβρης.[1]
Το υπουργείο "Παιδείας" (και ό,τι άλλο τό μετονόμασε το γιωργακικό ΠΑΣΟΚ στην πρεμούρα «αλλαγής», λεκτικής..., των πάντων) έχει πολλή δουλειά.
Να συμπληρώσει τα κενά σε προσωπικό των δασκάλων και καθηγητών στα Σχολεία με "αναπληρωτές", "ωρομίσθιους" κλπ, να φροντίσει την διανομή των σχολικών βιβλίων, να σιγουρέψει την επάρκεια των σχολικών κτιρίων.

Φέτος πρόσθεσε και μιά ακόμα ...σεπτεμβριακή δουλειά:
Θα κάνουν, λέει, τα Σχολεία "ψηφιακά" εννοώντας προφανώς ότι θα τά εφοδιάσουν με μέσα και θα εφαρμόσουν μεδόδους ηλεκτρονικής εποχής. Μερικά μόνον ως πειραματικά;;; Στο σύνολό τους;;; Δεν κατάλαβα. Δεν άκουσα καλά την (πομπώδη κατά το σύνηθες...) αναγγελία.
Μελαγχόλησα όμως...
Δεν είναι πρόοδος, θα ρωτήσει κανείς; Γιατί η μελαγχολία;
Ίσως και νά 'ναι κάποιου είδους πρόοδος. Ίσως νά 'ναι και στραπάτσο. Με το ΠΑΣΟΚ και την αυταρχική διακυβέρνηση, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις...
Δεν είμαστε δά στο 1981... να τά χάφτουμε όλα...
Έχουμε τριαντάχρονη εμπειρία πιά...

Μελαγχόλησα με τη σκέψη πάνω ακριβώς σ' αυτή την "ψηφιοποίηση"...
Που συμπίπτει (όχι τυχαία νομίζω, ως όρος τουλάχιστον) με την άλλη "ψηφιοποίηση", των τηλεοπτικών δικτύων. Σε λίγο καιρό, σε όλη την Ελλάδα, η πλύση εγκεφάλου, τόσο από τους ...ντερμπεντέρηδες, όσο και από τις "life style" χασκογελούσες διαρκώς «όμορφες»[2] θα βελτιωθεί, πολύ λέει, ως εικόνα... Και μάλλον και ως αποτέλεσμα: Θα πειθώμαστε πολύ ταχύτερα ότι αν αγοράσουμε το τάδε προϊόν, θα γίνουμε ευτυχείς...

"Ψηφιοποίηση", όπως είναι λίγο-πολύ γνωστό, είναι η αντικατάσταση των αναλογικών συστημάτων μετάδοσης ηλεκτρικών ρευμάτων/παλμών και δημιουργίας/εκπομπής/λήψης ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων με "ψηφιακά", με κυκλώματα ημιαγωγών δηλαδή, με "τσιπάκια", την εφεύρεση που έκανε δυνατή την τόση εξάπλωση[3] της χρήσης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, ...απλοελληνιστί των "κομπιούτερ".

Ο στόχος της "ψηφιοποίησης" των Σχολείων κατά τα φαινόμενα είναι όλα να γίνονται ηλεκτρονικά: Να καταργηθούν π.χ. οι μαυροπίνακες και οι κιμωλίες... είτε, αλλού, οι ασπροπίνακες και οι μαρκαδόροι... Και το μάθημα να είναι, λέμε τώρα..., μιά ροή από προγράμματα "πάουερ-πόϊντ".
Είναι πιθανό να βελτιωθεί η απόδοση της διδασκαλίας.
Δεν ξέρω αν αυτά δοκιμάστηκαν σε άλλες χώρες και ποιά αποτελέσματα είχαν ως μετάδοση γνώσεων.

Εκείνο που σίγουρα ξέρω είναι ότι, εάν δεν αλλάξει ριζικά ο στόχος της Παιδείας..., αν δεν πάψει να είναι εκπαίδευση "εργαλείων παραγωγής" κατά τις απαιτήσεις της Αγοράς και δεν γίνει φυτώριο ανάπτυξης αυτάρκων, αυτεξούσιων, άφοβων πολιτών, το αποτέλεσμα θα είναι πως αντί να παράγει πλέον ...γρανάζια της ανθρωποφάγου κοινωνικής μηχανής της Αγοράς, θα παράγει ...τσιπάκια της ανθρωποφάγου κοινωνικής μηχανής της Αγοράς.
Και δεν τό βλέπω ως πρόοδο αυτό.
Λεπτομέρειες για το πώς να αλλάξει ο στόχος της Παιδείας θα βρείτε σε παλιότερο άρθρο μου, στο άλλο μου «μπλογκ»: "Για μιά αριστερή Αριστερά" {aristeriaristera.blogspot.com}
- - - - - - - - - -
[1] Οι παλιοί τόν έλεγαν "Τρυγητή", μήνα της συγκομιδής σταφυλιών.
[2] Προφανώς σκέφτονται είτε τις υπέρογκες αμοιβές τους είτε τη βλακεία μας να παρακολουθούμε τις εκπομπές τους... είτε και τα δύο... και γελούν συνέχεια ευτυχισμένες... Δεν εξηγείται αλλοιώς...
[3] Κι είμαστε στην αρχή ακόμα...

4.8.10

H σκευωρία των "ακρίδων"
Τα νέα στοιχεία ζάλισαν... ακόμα και τον Cameron!

Ή ...απλοελληνιστί:
Μάς δουλεύουν χοντρά!
Το ..." story" έχει πάρει έκταση στις βρεττανικές εφημερίδες αλλά και γενικότερα.
Κι έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την φρέσκια συμμαχική κυβέρνηση του συντηρητικού Cameron με τους φιλελεύθερους.
Τα "πρίμ" (bonus τα λέν αυτοί) που θα δοθούν στα τραπεζικά στελέχη για το 2009 θα φτάσουν, αθροιστικά, τα 8,2 δίς στερλίνες, αυξημένα κατά 13% από το 2008, που ήσαν 7,2 δίς στερλίνες.
Έ! καί;;; Θα πεί κανείς... Ιδιωτικές οι τράπεζες, δικά τους τα λεφτά... Ό,τι θέλουν τα κάνουν...
Άμ! δέ...
Πέρσυ η κυβέρνηση Μπράουν ("εργατική" αυτή...) είχε δώσει βοήθεια στις Τράπεζες για να μην καταρρεύσουν 131 δίς στερλίνες...
{Και η δικιά μας, του Kαραμανλή, στις «δικές μας» 28 δις ευρά...}
Και τα "golden boys" τώρα μοιράζουν μεταξύ τους τα λεφτά...

{η φωτογραφία είναι δάνειο από το ενδιαφέρον μπλογκ
"Ο ερευνητής της Βέρροιας" - lefobserver.blogspot.com}

Λέγεται...
Λέγεται ότι το επόμενο θύμα της σκευωρίας των "ακριδκών κεφαλαίων", που προκάλεσαν την κρίση με την αδηφαγία τους αλλά που, με πειραματόζωο την καταχρεωμένη αλλά και πολιτικά εξευτελισμένη Ελλάδα, πάνε να τήν μεταφέρουν ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ στις πλάτες των εργαζόμενων με βάση το "δόγμα" «φταίνε οι υπερβολικές σας απαιτήσεις, φταίει το σπάταλο κοινωνικό κράτος» δεν θα είναι, όπως πιθανολογούνταν, η Ισπανία ή άλλο ...μέλος των "PIGS"{*} αλλά η πάλαι ποτέ κραταιά Βρεττανία ή το "Ηνωμένο Βασίλειο", όπως αυτοαποκαλείται.
Ίδωμεν...
- - - - - - - - - - - - - - - - -
{*} PIGS= Αρκτικόλεξο, με εμφανές το απαξιωτικό νόημα "γουρούνια", που συνηθίζουν διεθνείς οικονομικοί συντάκτες για τις χώρες-παρίες της Ε.Ε. Πορτογαλία[P], Ιταλία[I], Ελλάδα[G], Ισπανία[S].
Στην αρχή ήταν "PIΙGS", γιατί περιλάμβαναν και την Ιρλανδία. Μετά τό ...συντόμευσαν για να είναι ξεκάθαρο το νόημα...