Η οικονομική κρίση των "μάνατζερ"

23-3-09
Δεν έχω διαβάσει πολλά για την οικονομική κρίση του 1929 και δεν έχω διαμορφωμένη γνώμη για τα αίτια και την εξέλιξή της. Ξέρω μόνον πως, αργότερα, μάς «έδωσε» τον Κέϋνς, που, χοντρά-χοντρά το λέω, είπε στους «έχοντες και κατέχοντες»[1]: Πετάξτε και κάνα κόκκαλο στην πλέμπα, γιατί αλλοιώς θα ξεσηκωθούνε... κι αλλοίμονό σας. Για τούτη όμως την κρίση που περνάμε, έχω γνώμη και θα σάς την πω, μιά που μού φαίνεται αλλοιώτικη από όσες κυκλοφορούν στα κανάλια και στα λοιπά Μ.Μ.Ε.[2]
Κάποτε οι πλουτοκράτες διεύθυναν μόνοι τους τις επιχειρήσεις τους, που στις περισσότερες άλλωστε έδιναν το όνομά τους: Nobel, Ford, Krupp, Opel κλπ.
Αργότερα, οι κατιόντες τους, όπως αρέσει στους δικηγόρους να λένε, με την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και των καταναλωτών και την υπερσυσσώρευση πλούτου, σκέφτηκαν να πασσάρουν την διεύθυνση των επιχειρήσεων σε υπαλλήλους, ώστε οι ίδιοι να έχουν όλο τον καιρό δικό τους να χαίρονται τα λεφτά τους.[3]
Έτσι πρόκυψε η "τάξη" των C.E.O. {Chief Executive Officers}, των υψηλόβαθμων στελεχών, όπως μεταφράστηκε[4]. Στελεχών ικανών στη διοίκηση μεγάλων επιχειρήσεων, ικανών δηλαδή να απομυζούν όσο γίνεται περισσότερο εργαζόμενους και καταναλωτές, μεγεθύνοντας έτσι τα κέρδη των ιδιοκτητών, των αρχικών ή/και των μεταγενέστερων, των "μετόχων".
Όμως γρήγορα, αν όχι «εξαρχής»..., στους "μάνατζερ" έπαψε να αρκεί κάποιος, έστω παχυλός, σταθερός μισθός και «διεκδίκησαν» μέρος από τον περίσσιο πλούτο που εξασφάλιζαν στ' αφεντικά τους. Κάπως έτσι βγήκε ο θεσμός των "πριμ", της πρόσθετης δηλαδή αμοιβής-ποσοστού πάνω στα κέρδη των επιχειρήσεων.
Και τότε ...λύσσαξαν οι μάνατζερ, και χρησιμοποίησαν ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ μέσον, με πρώτη-πρώτη την δωροδοκία βέβαια {την ξεχάσατε την Ζήμενς;;;}, για να αυξήσουν τα κέρδη των επιχειρήσεων, άρα και τα "πριμ" τους..., και τα αφεντικά έτριβαν κι αυτά τα χέρια τους βέβαια...
Ξέχασαν όμως, τα αφεντικά, το ρηθέν παρά του {κινέζου τραπεζίτη} προφήτου λέγοντος:
«Ο υπάλληλος που ξέρει να κλέβει ΓΙΑ μάς, ξέρει να κλέβει και ΑΠΟ μάς».
Και την πάτησαν... Διότι οι ευφυείς μάνατζερ, όταν το σύστημα εκμετάλλευσης εργαζόμενων-καταναλωτών έφτασε στα άκρα του ή και πιό πριν για την ευκολία τους, άρχισαν να δημιουργούν ΨΕΥΤΙΚΕΣ πηγές κέρδους, προϊόντα «υψηλού ρίσκου», όπως τα λένε "κομψά" τα παπαγαλάκια. Δημιούργησαν χρηματοπιστωτικές "φούσκες" με περίεργα ονόματα όπως «παράγωγα», «δομημένα» και σωρεία άλλες μπούρδες..., που καμμιά σχέση δεν είχαν με την παραγωγή ή το αντικείμενο των επιχειρήσεων, μόνον και μόνον για να φαίνονται μεγαλύτερα τα κέρδη και να εισπράττουν έτσι μεγαλύτερα "πριμ".
Και κάποτε έσκασαν πολλές μαζί[5] φούσκες και να η οικονομική κρίση.
Η οικονομική κρίση των μάνατζερ...[6]

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Σε μιά απόλυτα εμπορευματοποιημένη κοινωνία {που την λένε και της «ελεύθερης» αγοράς...}, σε μιά κοινωνία όπου τα πάντα αγοράζονται και πωλούνται... ακόμα και η φιλία..., όπου ο ανταγωνισμός {κληρονομημένος ως αντίληψη από την εποχή που τρώγαμε ...βαλανίδια} θεωρείται "Η" κινούσα δύναμη της προόδου, περιμένατε τίποτε καλλίτερο;;;
--------------
[1] Σημιτάρα μεγάλε... έγραψες... Σε ορολογία... Γιατί στα άλλα... άσε...
[2] Μέσα Μαλάκυνσης Eγκεφάλου... μην ξεχνιώμαστε...
[3] Το πόσο στ' αλήθεια την χαίρονταν και την χαίρονται... είναι άλλου είδους ταραχή: Θάνατοι από ναρκωτικά, αυτοκτονίες, μίση, φθόνος, αλληλοσκοτώματα {συγκαλυμμένα και φανερά}, ζωή ψεύτικη, για το «θεαθήναι», ζωή του ..."επιδεικνύομαι άρα υπάρχω"... Άσε καλλίτερα. Ούτε δευτερόλεπτο στη θέση τους...
[4] Πιό λαϊκά ο όρος πέρασε ως "managers", κουμανταδόροι...
[5] Μία-μία, στην Σιγκαπούρη π.χ. και στην Αγγλία, είχαν αρχίσει να σκάνε 5-6 χρόνια πριν... Αλλά τα παρουσίασαν ως "μεμονωμένα" περιστατικά...
[6] Που όταν πρόφεραν το όνομά τους οι Νεοδημοκράτες -αλλά και πολλοί ΠΑΣΟΚοι- το στόμα τους έσταζε μέλι... Μερικών, πανηλίθιων, στάζει ακόμα...