Σκότωσε τον φασίστα μέσα σου, πριν προλάβει να σέ υποδουλώσει
{δικό μου}
«Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας,
όχι για να τούς εφαρμόσει»...
{άγνωστου, σοφού κατ' εμέ...}
«Πρέπει να ΕΙΣΑΙ η αλλαγή, που θέλεις να έρθει»
{του Μαχάτμα Γκάντι}

25.11.09

Το "συλλογικό μωρό";;; Ή...

Αυτό το Παρασκευοσαββατοκύριακο, πέρα από τον ...ντοροπανικοσαμαρικό τζερτζελέ, έχουμε και έναν άλλον στα "αριστερά του φάσματος": Την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την «ανασύνθεσή» του.
Στόχο που είναι αρκετά απίθανο να επιτευχθεί, σ' αυτήν ειδικά την συγκυρία {αργότερα βλέπουμε...} αφού οι εκατέρωθεν διατυπωμένες απόψεις δεν φαίνεται να συγκλίνουν.
Έχουν «κυκλοφορήσει» πέντε "κύριες" προτάσεις. Κύριες με την έννοια της ολοκλήρωσης, έχουν δηλαδή μια συνολικότητα τόσο στον πολιτικό, όσο και στον οργανωτικό τομέα. Υπάρχουν και κάποιες άλλες με περιωρισμένο αντικείμενο και ειδικότερους στόχους.
Μην ...τρομάξετε πάντως. Δεν πρόκειται να μεταφέρω εδώ τα από τη φύση τους μακροσκελή κείμενα. Όποιος θέλει μπορεί εύκολα να τά βρει και στο "site" του ΣΥΡΙΖΑ και αλλού.
Ως άμεσα ενδιαφερόμενος, αφού υποστηρίζω τον ΣΥΝ και μετέχω σε κάποιες δραστηριότητές του από το 1989, πήρα και διάβασα, ή μελέτησα, καλλίτερα, αυτές τις 5 "κύριες" προτάσεις. Δεν θα παραθέσω ούτε κάν συγκριτικά τους στοιχεία {υπάρχει άλλωστε και τέτοιο κείμενο, ήδη δημοσιευμένο} γιατί άλλος είναι ο σκοπός αυτού του άρθρου. Θα περιγράψω μόνον τους δύο «άξονες» που αποκλίνουν σαφώς, ώστε να διευκολυνθεί η διατύπωση των δικών μου σκέψεων.

Μέσα από αρκετά μακρόσυρτες, αν μή και επίπονες, διαδικασίες, αφού η απόφαση για Συνδιάσκεψη είχε παρθεί καιρό πριν, ακριβώς για να είναι επαρκής ο χρόνος για τις "ζυμώσεις" αυτές, μετά από σωρεία δημοσιεύσεων, συναντήσεων συζητήσεων, αποκρυσταλλώθηκαν δύο κύριοι «άξονες», έστω κι αν και "μέσα" σ' αυτούς υπάρχουν επιμέρους διαφορές απόψεων.
Ο πρώτος είναι της {πλειοψηφίας} του ΣΥΝ, της πιό μαζικής "συνιστώσας" του ΣΥΡΙΖΑ. Της πλειοψηφίας ξαναλέω, γιατί υπάρχει και εκεί διαφοροποίηση, με κύριο εκφραστή της τον πρόεδρο ΣΥΝ (και ΣΥΡΙΖΑ) Αλ. Τσίπρα. Ο άξονας αυτός θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ "πολιτική συμμαχία" αυτόνομων, ανεξάρτητων πολιτικών κομμάτων, οργανώσεων και ανένταχτων πολιτών.
Οργανωτικά σημαίνει διατήρηση του σημερινού δύσκαμπτου σχήματος. Αφού οι "συνιστώσες" θα πρέπει πρώτα να παίρνουν θέση οι ίδιες στά όποια προβλήματα και μετά να τα συζητάνε από κοινού. Ένα είδος "συνομοσπονδίας" δηλαδή. Για τους ανένταχτους προβλέπεται ειδική "λίστα" και ποσόστωση στις εκλογές.
Η προοπτική συγκρότησης ενιαίου κόμματος είναι πολύ απόμακρη για τον «άξονα» αυτόν. Στο σημείο αυτό είναι η διαφοροποίηση του Αλ. Τσίπρα, που ζήτησε σύσταση επιτροπής μελέτης για την ταχύτερη μετατροπή της "συνομοσπονδίας" σε κόμμα.
Ο δεύτερος «άξονας», στον οποίο συγκλίνουν οι περισσότερες από τις υπόλοιπες "συνιστώσες" του ΣΥΡΙΖΑ, προβλέπει γοργά βήματα προς τη δημιουργία ενιαίου κόμματος, με πρώτο την ενιαία κάρτα μέλους ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα με την ένταξη καθενός μέλους σε κάποια "συνιστώσα" ή όχι. Θέλει όμως κι αυτός «αυτονομία» των "συνιστωσών" και ποσοστώσεις στις εκλογές οργάνων. Κι εκεί μπερδεύονται τα πράγματα.
Θα τα πούμε παρακάτω.

Από παλιά στην αριστερά υπάρχει ένα είδος «μανιχαϊσμός» ως προς τον πολιτικό και τον οργανωτικό τομέα της δραστηριότητας. Πολλοί, οι περισσότεροι κατά την εμπειρία μου, τους θεωρούν χωριστά, μη συγκοινωνούντα δοχεία. Με σαφή ...περιφρόνηση προς τον οργανωτικό. Λες και οποιαδήποτε πολιτική, και η πιο σωστή, είναι δυνατόν να πραγματωθεί και να φέρει αποτέλεσμα χωρίς σωστό οργανωτικό σχήμα.
Λένε «αυτό είναι πολιτικό!» και ...γεμίζει το στόμα τους...
Λάθος μεγάλο κατ' εμέ: Δεν ξεχωρίζουν αυτά τα δυό... Αλληλένδετα είναι. Και αν το δούμε από τη σκοπιά του γνωστού ψευτοδιλήμματος «Τί έγινε πρώτα; Η κόττα ή τ' αυγό;» εγώ τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ του ...αυγού: Με σωστό οργανωτικό σχήμα θα φτάσεις κάποτε και σε σωστές πολιτικές αποφάσεις.
Και οι πιο σωστές όμως πολιτικές αποφάσεις είναι καταδικασμένες στην αποτυχία χωρίς σωστή οργάνωση.
Και αλλοιώς: Ο τύπος προηγείται της ουσίας.
Και ...παραλλοιώς: Η δημοκρατία, η δημοκρατική διακυβέρνηση, η δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων {ο τύπος δηλαδή} είναι προϋπόθεση "ανεύρεσης", επιδίωξης και επιτυχίας όποιου σκοπού.
Η συνέχεια αργότερα...
29-11-09
Τά 'φερα από δώ, τά' φερα από κεί... δεν ολοκλήρωσα το άρθρο. Και εντωμεταξύ έγινε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, πάρθηκε απόφαση, την οποία αναλύω και σχολιάζω στο παραπάνω, νεώτερο, άρθρο μου.
Αν δεν βρείτε εκεί την νοηματική κατάληξη τούτου του άρθρου, κάντε ένα σχόλιο εδώ και θα απαντήσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: