Postmodern Politics of the Absurd "Η Κουρεμένη Ψωρολούκαινα"

υπό Αγενίου Ναπολέσκο

Το ειδικό αυτό έργο μου έχει την μεταμοντέρνα δομή "Flexible Playwright", όπως ταιριάζει στην εποχή μας, ώστε να είναι διαρκώς ανταγωνιστικό.
Για τον λόγο αυτό οι σκηνοθέτες και οι θίασοι που θα το ανεβάζουν μπορούν να το μακραίνουν ή να το κονταίνουν προσθαφαιρώντας σκηνές και πρόσωπα, αρκεί το σύνολο να μην ξεφεύγει από το ...πεντάστερο ΑΔΑΔΑ, τους 5 "πυλώνες" της τρέχουσας ελληνικής {και όχι μόνον...} πολιτικής:

Ανεντιμότητα - Διαφθορά - Αλαζονεία - Δουλοπρέπεια - Αναισχυντία

21-2-2012, πρω'ί'

99η επέτειος της απελευθέρωσης των Γιαννίνων από τους Τούρκους

Μαύρη μέρα υποδούλωσης της Ελλάδας στους λακέδες των «Αγορών».

Εκτός από τα σημεία που προβλέπεται άλλη μουσική, όπου χρειάζεται "μουσικό χαλί", θα ακούγεται το τραγούδι:

«Τα πήραμε τα Γιάννενα μάτια πολλά το λένε,

μάτια πολλά το λένε οπού γελούν και κλαίνε»

Πρόσωπα (στην -τωρινή...- εκδοχή του έργου):

Papalux, o διαχειριστής του σπιτιού

Papandrew, αποχωρών Top Manager

Saddler, επίδοξος Top Manager

Dzafer, αρχιφύλακας - θυρωρός

Kapsi, υπηρέτρια

Benito, πυροσβέστης

Πολυμελής χορός (με κάπου 10 εκατομμύρια μέλη)

Κορυφαία: Aleca de Periss, Κορυφαίος: Alexis Solonitsin,

Βαρύτονος: Luciano di Couveli, Σοπράνο: Dorelei von Tak

{Το έργο ξεκινάει με μιά σκηνή πλήθους. Ο σκηνοθέτης ας διαλέξει όποιον χώρο νομίζει. Οι άνδρες και οι γυναίκες του Χορού φορούν μαύρους χιτώνες-εσθήτες με κουκούλα. Όπως περίπου είχε εμφανίσει ο Μινωτής τους Πέρσες και ο Τσαρούχης τις Τρωάδες}

ΧΟΡΟΣ: Αλλοί, αλλοί και τρισαλλοί... μάς παίρνουν όλο το μαλλί... μάς άφησαν τη λέζα...

Κορυφαία: ΠΑΜΕ, πάμε κυράδες σαν τις παλιές φιλενάδες, πάμε στο ΠΑΜΕ...

Κορυφαίος: Μανή, Θεκέλ, Φαρές... Να γίνουν τώρα εκλογές!

Βαρύτονος: Πρέπει στο ζήτημα να εμβαθύνουμεεεεεεεεεεεεεεεεεεε...

Σοπράνο: Το Μνημόνιο δεν είναι μνήμα, ν'αφεθούμε, λέω, στο κύμα....

ΧΟΡΟΣ: Αλλοί, αλλοί και τρισαλλοί... μάς πάν για κούρεμα γουλί... μάς θέλουν όλους τέζα!

ΣΚΗΝΗ 2

{ο Papalux στην πόρτα του γραφείου αποχαιρετάει τρεις καλεσμένους - βουβά πρόσωπα, κομπάρσοι - κοστουμάτοι με μια Smithsonite στο χέρι καθένας}

Papalux: I will fix all right! Je fixera tout droit! Ich wird fix alles richtig! No worries! Kein Problem!

Benito: {Με στολή πυροσβέστη. Πετιέται από τα παρασκήνια μόλις έχουν φύγει οι κοστουμάτοι}

Την άλλη φορά θα τους κάψω τους άτιμους!!!

{κουνάει το δάχτυλο και γελάει πονηρά}

Αντί νερό θα βάλω βενζίνη στην αντλία και θα τους περιλούσω!

Κι ένα σπιρτάκι μετά και... έγιναν παρανάλωμα! Χέ-χε-χε... Όπως στο "Farenheit 451"...

Papalux: Πάλι κρύο έβαλε... Περιμένω τους άλλους τώρα... Πήγαινε σε παρακαλώ και πες στην υπηρέτρια να βάλει το καλοριφέρ στο φουλ!

Και σύ κάτσε στην κουζίνα. Μπορεί να σέ χρειαστώ.

{Μικρή παύση

Ο Papalux με γυρισμένη την πλάτη στη Πλατεία κοιτάει από το παράθυρο. Έχει τα χέρια δεμένα πίσω και παίζει νευρικά τα δάχτυλα}

Saddler: {μπαίνοντας} Καλησπέρα σας. Πολλή ζέστη κάνει εδώ μέσα. Δεν έπρεπε να κάνουμε οικονομίες στο πετρέλαιο; Τί θα πει ο κόσμος;

Papalux: {χωρίς να γυρίσει} Ιδέα σας είναι. Πάλι κρύο έβαλε...

Saddler: {αποφασιστικά} Είναι κόκκινη γραμμή για μένα: Κάνει πολλή ζέστη!

Papalux: {γυρίζοντας προς την Πλατεία} Η τρόϊκα, που μόλις έφυγε, είπε πως κάνει κρύο! Άρα... κάνει κρύο...

Papandrew: {μπαίνοντας} Καλησπέρα σας. Βρήκα τους τροϊκανούς στο δρόμο και μού είπαν ότι κάνει κρύο. Κι από την άλλη μεριά πρέπει να στηρίξουμε ολόψυχα την γνώμη του διαχειριστή μας. Υπό τις παρούσες συνθήκες λοιπόν πρέπει να συμφωνήσουμε ότι κάνει κρύο και να αφήσουμε τους λαϊκισμούς για οικονομία στα καύσιμα.

Dzafer: {μπαίνοντας} Καλησπέρα σας. Έκλεισα όλες τις πόρτες όπως ερχόμουν. Οπότε δεν μάς νοιάζει αν κάνει κρύο ή ζέστη! Για μένα είναι κόκκινη γραμμή να είναι κλειστές οι πόρτες!

Papalux: Αν συμφωνούμε όλοι σ' αυτή τη μέση λύση, θέλω τις ανέκλητες υπογραφές σας για να τη διαβιβάσω στην τρόϊκα: «Κάνει σχετικό κρύο και κλείσαμε τις πόρτες». Ας καθήσουμε στο τραπέζι.

{κάθονται}

ΣΚΗΝΗ 3η

Papalux: Mένουμε στα Νότια, τα καλά, προάστεια της Ευρωπούπολης και έχουμε 49 άτομα ως υπηρετικό προσωπικό και τρεις λόχους ασφάλειας με 255 άτομα.

Όμως και στα καλά σπίτια γίνονται παρατράγουδα.... Θα ακούσατε τον κουκουλοφόρο Χορό, όπως ερχόσαστε. Δεν θέλουν κούρεμα!

Δεν μπορούμε όμως εμείς να τους αφήσουμε απεριποίητους, μαλλιαρούς! Miserabile visu! Πρέπει να τους σώσουμε! Πρέπει να τους κουρέψουμε! Εν χρώ! Να τούς γίνει ένα καλό κούρεμα που να κρατήσει τουλάχιστον δεκαπέντε-είκοσι χρόνια!

Άλλωστε, όπως μού διεμήνυσαν, υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι να αγοράσουν το μαλλί. Σε ανταγωνιστικές τιμές βέβαια. Μιλάμε για διεθνείς επενδυτές δε. Όχι αστεία! Είναι σοβαροί και θα πάρουν όλη την ποσότητα. Θα αδειάσουν εντελώς τις αποθήκες μας από μαλλί. Εφόσον τους συμφέρει η τιμή φυσικά... Και τότε με τα λεφτά αυτά θα κλείσουμε λίγες τρύπες.

Kapsi: {μπαίνοντας} Μέ ζητήσατε; Κάτι άκουσα για κούρεμα... Θέλετε να βοηθήσω;

Papalux: Όχι ακόμα παιδί μου. Πήγαινε κάτω. Θα σέ φωνάξω αργότερα.

Kapsi: {διστακτικά} ...Κάτω είναι κι ο πυροσβέστης... Φλυαρεί συνέχεια... Κι όλο κουνάει το δάχτυλο...

Papalux: Πήγαινε τώρα.

Kapsi: ...Καλά... Καλά... Πηγαίνω... {φεύγει}

Papalux: Πού είχα μείνει;

Dzafer: Στις αποθήκες...

Papalux: Ά! ναί... Πρέπει να τις φυλάμε όμως καλά τις αποθήκες με το μαλλί, μέχρι νά 'ρθουν οι επενδυτές να τις αδειάσουν. Άρα θα χρειαστούν και οι 255 της ασφάλειας. Ελπίζω να μην έχουμε διαρροές... Να πονάει η μέση του μιανού, να αρρωστήσει η μάνα τ' αλλουνού και τα γνωστά... Να μην γίνουμε σκορποχώρι. Θέλω και τους 255 με «εφ' όπλου λόγχη»!

Μπορείτε να εγγυηθείτε, εγγράφως και ανέκλητα, ο καθένας για τον λόχο του;;;

Papandrew: {ξεροβήχει - μιλάει κομπιαστά} Έχω κάποιες επιφυλάξεις... Προχτές που έκανα σύσκεψη με τους υπαξιωματικούς... Ξέρετε... δεκανείς, λοχίες, ανθυπασπιστές... μού δημιούργησαν αμφιβολίες... Πιθανόν να αρρωστήσουν πολλοί από το λόχο μου... Κυρίως εκείνοι των οποίων η θητεία θα λήξει στις επόμενες εκλογές... Και προβλέπεται να είναι πολλοί... Τα δύο τρίτα σχεδόν... Εννενήντα-εκατό νοματαίοι... Δεν θέλουν, με τη λήξη της θητείας, να γυρίσουν στη βάση τους, στην επαρχία ή εδώ, γεμάτοι τρίχες...

Όπως και να το κάνουμε, όταν κουρεύεις... γεμίζεις τρίχες... Κι όσο και να τις τινάξεις... πάλι μένουν πολλές επάνω σου...

Dzafer: {έντονα} Τότε να παρατείνουμε την θητεία των λόχων! Να μην κάνουμε εκλογές τώρα αλλά το 2013... Θα ηρεμήσουν οι άνδρες. Θα θεμελιώσουν δικαίωμα σύνταξης όλοι τους...

Saddler: {πολύ έντονα - πολύ αποφασιστικά} Είναι κόκκινη γραμμή για μένα! Δεν παρατείνεται η θητεία! Θα χάσω κάθε ελπίδα να αναλάβω την διαχείριση!

Papalux: Σωστό κι αυτό...

Saddler: {σιγανά - σχεδόν από μέσα του} Είναι κι εκείνος ο Μανωλιός... Που δεν λέει ν' αλλάξει... Δεν λέει να βάλει τα ρούχα αλλοιώς...

Dzafer: {σιγανά} Έχω κι εγώ ανάλογο πρόβλημα με τον Papandrew... Αριθμητικά μικρότερο βέβαια... αλλά πρόβλημα... {δυνατά - καθαρά} Να παραταθεί η θητεία των λόχων!!! Θα σάς στείλω επιστολή!

Papalux: Κύριοι! Kαθαρίστε τα των οίκων σας και να μού ξανάρθετε αύριο στις 6. Just!!!

{Στη σκηνή χαμηλώνουν τα φώτα}{

ΣΚΗΝΗ 4η

{Οι τέσσερις συνεχίζουν χειρονομώντας να συζητούν χωρίς να ακούγονται.

Στην Πλατεία δυναμώνουν τα φώτα και εμφανίζεται ο Χορός}

ΧΟΡΟΣ: Αλλοί, αλλοί και τρισαλλοί... Πάρτε το ελικόπτερο... κι άντεστε στα τσακίδια!!!...

Κορυφαία: ΠΑΜΕ, ΠΑΜΕ, πάμε όλοι στην Ομόνοια!...

Κορυφαίος: Ο λαός δεν είναι μόνος! Όλοι, όλοι στην Κλαυθμώνος!

ΧΟΡΟΣ: Αλλοί, αλλοί και τρισαλλοί... άντεστε στα τσακίδια... πολιτικά σκουπίδια!!!...

{Στη σκηνή ξαναδυναμώνουν τα φώτα.

Οι τέσσερις έχουν πάψει να συζητούν και στέκουν απολιθωμένοι}

ΣΚΗΝΗ 5η

{Απογεματάκι την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα ο Papalux κάθεται στο γραφείο του -όχι στο τραπέζι στσκέψεων- με την πλάτη γυρισμένη στην Πλατεία. Στον τοίχο, φάτσα προς την Πλατεία, υπάρχουν 3 μεγάλες οθόνες τηλεδιάσκεψης. }

Papalux: {προς την υπηρέτρια που στέκεται παράμερα} Παράγγειλέ μου έναν καφέ ακόμα, σε παρακαλώ... Έχω να επικοινωνήσω μ' αυτούς...

Kapsi: Αμέσως... αλλά πρέπει να προσέχετε... Δεν φάγατε τίποτα για μεσημέρι... Είστε νηστικός απ' το πρω'ί'...

Papalux: Το φαγητό μέ μάρανε... Πρέπει να αναβάλω τη σύσκεψη... Ο πυροσβέστης δεν τά κατάφερε... Θα μέ ζαλίσουν με ανόητες ερωτήσεις.

Kapsi: Να τους το πείτε κοφτά, αποφασιστικά... {κάνει πως φεύγει αλλά ...μένει}

Papalux: Δίκιο έχεις...  {πληκτρολογεί για λίγο στο κομπιούτερ μουρμουρίζοντας. Στις οθόνες εμφανίζονται οι Papandrew, Saddler και Dzafer} Καλησπέρα κύριοι... Πρέπει να αναβάλουμε το ραντεβού των 6μμ... Ζητούν κούρεμα εντελώς γουλί... Με ξυράφι... Ο ένας μάλιστα ζήτησε οριστική αποτρίχωση... Να μην υπάρχει πλέον δική μας παραγωγή μαλλιών... Για να ανεβούν οι τιμές των ποσοτήτων που θα αγοράσουν... Ο πυροσβέστης δεν κατάφερε να τους μεταπείσει... Συνεδριάζουν συνέχεια... Αύριο το πρω'ί' εμείς εδώ. Στις 9.  {παρατεταμένη σιωπή στις οθόνες} Εσείς πώς τα πήγατε με τους λόχους;;; Έχετε κάτι θετικό να μού πείτε;

Papandrew: {κομπιαστά}  Δεν ξαναμάζεψα τους υπαξιωματικούς...

Dzafer: {με στόμφο} Οι δικοί μου θα πειθαρχήσουν!!!...  {σιγανά}  Νομίζω...

Saddler: {παραπονιάρικα} Εκείνος ο Μανωλιός μού φέρνει δυσκολίες...

{ο Papalux κλείνει το Skype - σβήνουν οι οθόνες}

ΣΚΗΝΗ 6η

{Πρω'ί' την ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ μέρα - Ίδιο ακριβώς σκηνικό με την προηγούμενη}

Papalux: Τί λένε σ' αυτούς τώρα;;; Θα μέ πρήξουν πάλι... {πληκτρολογεί για λίγο στο κομπιούτερ μουρμουρίζοντας. Στις οθόνες εμφανίζονται οι Papandrew, Saddler και Dzafer} Καλημέρα κύριοι... Πρέπει να αναβάλουμε και το σημερινό ραντεβού μας... Θέλουν όσα είχαν εξαρχής δηλώσει... Ο πυροσβέστης αγωνίζεται σκληρά αλλά... Ελπίζω να μην πραγματοποιήσει την απειλή του και τους ...κάψει... Θα καταλήξουν σ' ένα 16σέλιδο κείμενο απόψε αργά ή αύριο... Να βρεθούμε για να το εγκρίνουμε εμείς αύριο το μεσημέρι... Όχι που δεν ξέρουμε τί θα γράφει αλλά... χρειάζεται και η τυπική έγκρισή μας...

Και μετά το κούρεμα θα πρέπει να φυλάμε καλά τις αποθήκες του μαλλιού! Με τους 255 των λόχων σας.

Μην μού πείτε τώρα τίποτα... Αύριο όμως να έχετε εξασφαλίσει να μην έχουμε διαρροές απ' τους λόχους.

{κλείνει το Skype - σβήνουν οι οθόνες}

ΣΚΗΝΗ 7η

{Μεσημέρι την ΤΕΤΑΡΤΗ μέρα - Ίδιο ακριβώς σκηνικό με την προηγούμενη}

Σύσταση στον Σκηνογράφο: Εμφανώς σε κάποιον τοίχο πρέπει να τοποθετηθεί ένα μεγάλο ημερολόγιο+ρολόϊ, ώστε οι θεατές να βλέπουν ποιά μέρα και ώρα διαδραματίζονται τα παριστώμενα.

Papalux: Ώϊ.. ώϊ... μάννα μου... Πώς να τούς τό πώ;;; Πενήντα σελίδες και μάλιστα στα αγγλικά... Σκατά τά έκανε ο Πυροσβέστης... και τον είχα για ικανό... Εντελώς σκατά!!!...

Kapsi: {είχε μπεί αθόρυβα και τον άκουσε} Γλυκούλης είν ο Πυροσβέστης... όταν δεν κουνάει το δάχτυλο... Και... Τί στενοχωριέστε;;; Ξέρουν αγγλικά... Και οι τρείς.

Papalux: Κολοκύθια ξέρουν... Χάου-αρ-γιου;;; Βέρυ γουέλ... Τις λεπτές αποχρώσεις των μοντέρνων οικονομικών και τραπεζικών όρων της Αγοράς δεν τις ξέρουν! Και να υπογράψουν τη συμφωνία μετά θα λένε ότι δεν τη διάβασαν, όπως ο άλλος, ή ότι δεν την κατάλαβαν καλά... Και θα τα ρίξουν όλα σε μένα...

Kapsi: Σωστό κι αυτό...

Papalux: Πήγαινε και παράγγειλέ μου έναν καφέ, σε παρακαλώ... Πρέπει να επικοινωνήσω μ' αυτούς τώρα...

Kapsi: Αμέσως! Πηγαίνω αμέσως!

Ρapalux: {πληκτρολογεί στο κομπιούτερ. Στις οθόνες εμφανίζονται οι Papandrew, Saddler και Dzafer} Καλημέρα κύριοι... Η συμφωνία δεν είναι 16 αλλά 50 σελίδες και στα αγγλικά. Σάς τήν στέλνω και θα συναντηθούμε το βράδυ...

Μην μού πείτε τίποτα αυτή τη στιγμή... Διαβάστε την καλά και τα λέμε το βράδυ.

Papandrew: {χαρωπά} Άϊ χάβ νόου πρόμπλεμ γουίθ ήνγκλις...

Saddler: {συνοφρυωμένος} Μήϊ νάϊδερ... Μπατ χουάϊ ιν ήνγλις;;; Τόσο ανίκανος είναι ο πυροσβέστης;;;

Dzafer: {με στόμφο} Να υπογράψουμε πενήντα αγγλικές σελίδες σε τόσο λίγο χρόνο!!! {σιγανά - σχεδόν από μέσα του} Μού φαίνεται πως πρέπει να πω το μεγάλο ΟΧΙ...

Papalux: {έντονα} Η σωτηρία μας, κύριοι! Είναι σοβαροί αγοραστές! Μην ξεχνάτε ότι για το μαλλί θα δώσουν μπροστάντζα αμέσως!... {παύση} Γιαυτό, το βράδυ, ελάτε προετοιμασμένοι, και εφοδιασμένοι με τα σχετικά σύνεργα, για να σβήσετε τις κόκκινες γραμμές που έχετε τραβήξει!!! 

Dzafer: {με στόμφο} Για το σβήσιμο θα ζητήσω από το Γενικό Χημείο του Κράτους, από τη Χημική Σχολή του Πανεπιστημίου και από τη Συνομοσπονδία Επιστημόνων Χημικών να μού δώσουν εγγυήσεις ότι η νέα λαδομπογιά είναι οικολογική και αβλαβής! Αλλοιώς δεν σβήνω τις γραμμές!!!

Papalux: Τα λέμε το βράδυ! {μορφάζει και μετά κλείνει το Skype - σβήνουν οι οθόνες}

{Στη σκηνή χαμηλώνουν τα φώτα}

ΣΚΗΝΗ 8η

{Ο Papalux πάει στο παράθυρο και κοιτάζει κάτω. Σταυρώνει τα χέρια πίσω και παίζει νευρικά τα δάχτυλα. Στην Πλατεία δυναμώνουν τα φώτα και εμφανίζεται ο Χορός}

ΧΟΡΟΣ: Αλλοί, αλλοί και τρισαλλοί... Τί Θερμοπύλες και σφαγή... Θα μοιάσουμε στην Τροία!!!...

Βαρύτονος: ΟΧΙ-ΟΧΙ-ΟΧΙ στο ξύρισμα γουλί, ένα κουρεματάκι αρκεί για την αρχή.

Κορυφαίος: Να φύγουνε, να φύγουνε! Αλλά με ανεμόπτερα!!!

Να μην ξοδεύουν τα λεφτά τώρα σε ελικόπτερα!!!

Κορυφαία: Αν μάς πάτε για γουλί, θα σάς ΠΑΜΕ στο Γουδί!...

ΧΟΡΟΣ: Αλλοί, αλλοί και τρισαλλοί... Δεν θα μάς φτάσει ένα Γουδί... Θα χρειαστούμε τρία!!!...

{Στη σκηνή ξαναδυναμώνουν τα φώτα. Ο Papalux κλείνει το παράθυρο και φεύγει}

ΣΚΗΝΗ 9η

{Βράδυ την ΠΕΜΠΤΗ μέρα.

O Papalux στην πόρτα του γραφείου διώχνει τον πυροσβέστη για να υποδεχτεί τους Λοχαγούς}

Papalux: Μαντάρα τά 'κανες... Περίμενε στην κουζίνα... Μπορεί να σέ φωνάξω... Μην φύγεις... περίμενε όσο κι αν χρειαστεί...

Benito: {Με στολή πυροσβέστη πάντα - χορεύοντας χαρωπά}

Κάψη... Κάψη... Έχω μεγάλη κάψη... Παρέα όμως θά 'χω την όμορφη την Kapsi...

{σταματάει και κουνάει το δάχτυλο απειλητικά}

Την άλλη φορά θα τους κάψω τους άτιμους!!!

Papalux: Καλά... καλά... Περιμένω τους άλλους τώρα... Πήγαινε σε παρακαλώ...

{Φεύγει ο Benito. Μικρή παύση

Ο Papalux με γυρισμένη την πλάτη στη Πλατεία κοιτάει από το παράθυρο. Έχει τα χέρια δεμένα πίσω και παίζει νευρικά τα δάχτυλα}

Saddler: {μπαίνοντας με στολή και σύνεργα μπογιατζή} Καλησπέρα σας. Να πιάσω αμέσως δουλειά ή να περιμένω και τους άλλους;

Papalux: {χωρίς να γυρίσει} Ξεκίνα εσύ... Μπορεί να χρειαστούν πολλά χέρια μπογιάς για να σβηστούν οι κόκκινες γραμμές που έχεις τραβήξει!

Saddler: {βουτάει την μπατανόβουρτσα αποφασιστικά} Δεν με φοβίζει εμένα η δουλειά. Στα Ζάππεια είχα τραβήξει άπειρες γραμμές... Αλλά τις έσβησα όλες!!! Άμα το πάρω εγώ απόφαση... Δεν κωλώνω με τίποτα! Δεν κάνω πίσω... {αρχίζει να μπογιατίζει το πάτωμα} Θα σέ διαδεχτώ όμως μετά... Έ! ...όπως είπαμε! 

Όταν κλείσει η συμφωνία με τους αγοραστές του μαλλιού... Θα γίνω εγώ Top Manager!!!

Papalux: {γυρίζοντας προς την Πλατεία} Δεν εξαρτάται από μένα... Το ξέρεις αυτό...

Papandrew: {μπαίνοντας με στολή λοχαγού} Καλησπέρα σας. Πολύ μπογιά μυρίζει εδώ μέσα... Πώς θα αναπνέουμε τόσες ώρες;;;

Papalux: {ήπια αλλά ψυχρά} Αν δεν σβήσουν εντελώς οι κόκκινες γραμμές δεν μπορούμε να προχωρήσουμε... Θα περιμένουμε όσο κι αν χρειαστεί για να τελειώσουν τη δουλειά...

Dzafer: {μπαίνοντας με στολή και σύνεργα μπογιατζή κι αυτός} Καλησπέρα σας. Έπιασε δουλειά βλέπω... Αρχίζω αμέσως κι εγώ! Δεν θα αργήσω... Είμαι καλός σ' αυτή τη δουλειά... Την κάνω χρόνια...

Papalux: Σβήσε τις δικές σου κόκκινες γραμμές... Μετά θα καθήσουμε στο τραπέζι.

{Ο Papandrew αποτραβιέται σε μιά γωνιά σκεπτικός. Ο Saddler και ο Dzafer με χορευτικές κινήσεις μπογιατίζουν το πάτωμα. Ο Papalux επιβλέπει τη δουλειά δίνοντάς τους οδηγίες με χειρονομίες σε στυλ μαέστρου για ένα-δύο λεπτά. Σταματάει να «διευθύνει» και πάει προς τον Papandrew. Τότε τα φώτα χαμηλώνουν για λίγο αλλά οι μπογιατζήδες συνεχίζουν τις χορευτικές κινήσεις μπογιατίσματος.  Ο σκηνοθέτης, αν θέλει, μπορεί σ' αυτό το σημείο να τους βάλει να χορεύουν κανονικά. Δυναμώνουν τα φώτα και...}

Saddler - Dzafer: {με μιά φωνή} Τελειώσαμε! 

{και κοιτάζοντας τα ρολόγια τους} Πω...πω... πώ... Κάναμε έξη ώρες... Δεν το πιστεύω...

Papalux: {συνοφρυωμένος στον Dzafer} Γιατί άφησες μία άσβηστη;;; Δεν είναι παραδεκτό...

Dzafer: {αποφασιστικά} Αυτήν δεν την σβήνω μέεεεεεεεε τίποτα!!!

Papalux: Δεν γίνεται να υποδεχτώ τους αγοραστές του μαλλιού με ...παρδαλό πάτωμα! Δεν θα το δεχτούν... Θα μάς χαρακτηρίσουν αστείους... Θα φύγουν και θα μάς αφήσουν στα κρύα του λουτρού... Χωρίς μπροστάντζα!!!

Dzafer: Εγώ δεν σβήνω ΑΥΤΗΝ την γραμμή!!! Άμα θές σβήστην μόνος σου! Εγώ φεύγω!

Papalux: Mα είναι  στο «πακέτο» να σβήσουν όλες οι κόκκινες γραμμές!!!

Dzafer: Απαντώ με ένα ποίημα:

Αρνάκι γκρίζο και παχύ

της μάννας του καμάρι

βγήκε και στην πολιτική

να πιάσει κάνα ψάρι.

Μ' αντί για ψάρι έβλεπε

όλο να χάνει πόντους

κι έφυγε και τους άφησε

φίλους κι εχθρούς εμβρόντους.

{φεύγει χωρίς να μαζέψει τα εργαλεία του - οι άλλοι τον κοιτούν παραξενεμένοι και κάνουν και οι τρεις την χειρονομία «τού 'στριψε;;;»}

Papalux: {με αγωνία} Mε τους λόχους πώς τά πήγατε;;; Εξασφαλίσατε ομοθυμία;;;

Papandrew: {μασσώντας τα λόγια του} Όχι εντελώς... Fuck... Καλούτσικα... Fuck... 

Saddler: {σχεδόν από μέσα του} Όχι καλά... God damned... Μετρίως... Fuck...

Papalux: {συνοφρυωμένος} Πρέπει να τελειώνετε! Αύριο που θ' αρχίσουμε το κούρεμα πρέπει στην Ειδική Αποθήκη Μαλλιού, που απαιτούν να φτιάξουμε, να έχουμε φρούρηση 24 ώρες το 24ωρο!!! Είναι πολύτιμο το μαλλί και οι καιροί δύσκολοι... Θα στείλουν, λέει, και κάποιους δικούς τους φρουρούς. Δεν μάς εμπιστεύονται.

Πρέπει να φυλάγεται καλά το μαλλί μέχρι νά 'ρθουν να το πάρουν! 

Είναι βασικοί όροι αυτοί για να δώσουν την μπροστάντζα!!!

{παύση}

Πηγαίνετε τώρα να ξεκουραστείτε... Για νά 'χετε δύναμη αύριο που θα κανονίσουμε τις βάρδιες στο κούρεμα και την φρούρηση του μαλλιού...

{φεύγουν σκυφτοί και χαμηλώνουν τα φώτα - ο Papalux παίρνει την μπατανόβουρτσα του Dzafer και σβήνει και την τελευταία γραμμή - ως "μουσικό χαλί" ακούγεται η εισαγωγή από τον "Κουρέα της Σεβίλλης"}

ΣΚΗΝΗ 10η

{Εσωτερικό κουρείου. Η πλάτη της σκηνής είναι όλη μια τζαμαρία. Στο υπέρθυρο διακρίνεται -ανάποδα γραμμένη- η ταμπέλλα "Η κουρεμένη Ψωρολούκαινα". Αριστερά, απ' έξω πάντα, υπάρχει το διεθνές σύνηθες "landmark" των κουρείων: Ένας κατακόρυφος γυάλινος κύλινδρος που στο εσωτερικό του περιστρέφεται ένας άλλος με τρείς έλικοειδείς λωρίδες πράσινη-άσπρη-μπλέ. Στη σκηνή, αριστερά και κάπως προς τα πίσω, σε τρείς πολυθρόνες κουρείου κάθονται -με γυρισμένη την πλάτη και εμφανώς αλυσοδεμένοι- ο κορυφαίος, η κορυφαία και ο βαρύτονος, κουρεμένοι/ξυρισμένοι γουλί. Στους -ψεύτικους- καθρέφτες μπροστά τους το κοινό βλέπει (σχεδιασμένα) τα πρόσωπά τους με γουρλωμένα μάτια. Στο μέσον της σκηνής με στολή κουρέα στέκονται προσοχή ο Papandrew κι ο Saddler έχοντας "επ' ώμου" ένα τεράστιο ψαλίδι και στο άλλο χέρι ένα -επίσης τεράστιο- ξυράφι παλιού κουρέα. Ο Papalux παραδίπλα με την ίδια στολή και τα ίδια εργαλεία επιβλέπει την Kapsi που σκουπίζει ένα μπόγο μαλλιού προς ένα -τεράστιο επίσης- φαράσι που κρατάει ο Benito. Μουσική υπόκρουση από τον "Κουρέα της Σεβίλλης"}

Kapsi: Έλα γλυκούλη μου... Ένα δρομολόγιο ακόμα και τέλειωσες! Μετά... Ξέρεις εσύ...

Benito: {Με στολή πυροσβέστη πάντα κουνάει -επίσης πάντα- το δάχτυλο}...Οι άθλιοι... Ήθελαν να μάς φέρουν και επιτηρητή!!! Για να βλέπει αν τους κουρεύουμε καλά! Αλλά ΕΓΩ στήλωσα τα πόδια! Τους στρίμωξα!!! Άκου επιτηρητή!!! Επιτηρητή σε μάς που έχουμε τους καλλίτερους κουρείς της υφηλίου!!! Ας μού ξανακουνηθούνε και θα δούνε!!!

Την άλλη φορά θα τους κάψω τους άτιμους!!!

{κουνάει το δάχτυλο και γελάει πονηρά}

Αντί νερό θα βάλω βενζίνη στην αντλία και θα τους περιλούσω!

Κι ένα σπιρτάκι μετά και... έγιναν παρανάλωμα! Χέ-χε-χε... Όπως στο "Farenheit 451"...

Papalux: Συνέχεια τα ίδια λες... Πήγαινε τώρα και το τελευταίο τουλούπι στήν Ειδική Αποθήκη Μαλλιού... Και πρόσεχε τους λόχους να τη φυλάνε καλά μέχρι να έρθουν οι αγοραστές πάρουν το μαλλί! Είπαν μάλιστα ότι θα στείλουν και δικούς τους φρουρούς... Δεν έχουν εμπιστοσύνη στους δικούς μας. Το μαλλί προορίζεται αποκλειστικά για τους αγοραστές! Αν λείψει έστω και ένα κιλό δεν θα δώσουν την μπροστάντζα!!!

Βenito: {βάζει στην πλάτη το φαράσι με το τουλούπι το μαλλί και φεύγει} Καλά... καλά... πάω τώρα... Αλλά την άλλη φορά θα τους κάψω τους άτιμους!!!

{Ο Papalux παρατάσσεται δεξιά από τους άλλους και η Kapsi από την άλλη μεριά. Με το σχετικό παράγγελμα από τα παρασκήνια κάνουν στροφή "επί δεξιά" και αρχίζουν να παρελαύνουν κυκλικά επί σκηνής τραγουδώντας το παρακάτω εμβατήριο και κάνοντας κωμικές φιγούρες}

Των εχθρών τα ψαλλίδια δουλέψαν

τους κουρέψαμε όλους γουλί

πήραν κάμπους, πήραν παράλια,

δεν αφήσανε ίχνος μαλλί.

Η γελάδα ποτέ δεν πεθαίνει

όσο θά 'μαστε μείς αρχηγοί-αρχηγοί

για ν' αρμέγουμε όλο το γάλα

πιό καλά στην εντά-, εντατική-εντατική.

πιό καλά στην εντάαατική

 {Το λένε κάνα δυό φορές και προς το τέλος του εμβατήριου χαμηλώνουν σιγά-σιγά τα φώτα και αναβοσβήνει η επιγραφή του κουρείου} 

ΑΥΛΑΙΑ

Σημείωση: Εναλλακτικά ο σκηνοθέτης μπορεί αντί για παρέλαση-εμβατήριο να τους βάλει να χορεύουν, τσιφτετέλι ας πούμε, με ανάλογους στίχους όπως π.χ.:

«Σήκω χόρεψε, ...γουλί μου,

δεν σέ κούρεψα εγώ

αλλ' ο βάρβαρος ο Ούννος»
νί-να-νάϊ γιάβρουμ κλπ κλπ

είτε συρτάκι:

«Σήκω! Xόρεψε ...σκλαβάκι!

Mε ωραία ψαλιδιά,

σου κουρεύω το μαλλάκι» κλπ κλπ

- - - - - - - - - - -

Υ.Γ.

Αν κάποιος θίασος θελήσει να ανεβάσει το έργο, δηλώνω από τώρα και υπογράφω ανέκλητα ότι, μπροστά στην κατάσταση που βρισκόμαστε, θα περιορίσω τα συγγραφικά μου δικαιώματα στο 2,6% και παραιτούμαι της "μετενέργειας"...

P.S.

If any foreign group wants to put the above on stage, I will manage to translate it (myself and my aids) in English, en Francais, Deutsch, or Italiano, with only a nominal extra charge.