Οι κωλοτούμπες ως μέθοδος γαντζώματος στην εξουσία

Στην παιδική μου ηλικία(*) τέτοια εποχή οι καθηγητές μάς έβγαζαν μιά-δυό φορές για "σχολικό περίπατο" σε κάνα λιβάδι έξω από την πόλη, τα Γιάννενα. Πραγματικός περίπατος, περπατητός, διότι τα λεωφορεία ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Όμοια και τα λεφτά για πληρωμή λεωφορείων...

Εκεί στα λιβάδια, αν ο γυμναστής διέθετε μπάλα (οι μπάλες δεν ήταν πάγιος εξοπλισμός των σχολείων τότε... πού λεφτά για τέτοια...) κάποια παιδιά έπαιζαν μ' αυτή.

Τα υπόλοιπα παίζαμε ομαδικά παιχνίδια. Τα "σκλαβάκια", το "μπαΐρ", τη "μακρυά γαϊδούρα", την "πρώτη ελιά", τα "βαρελάκια", το "αρνάκι"...(**)

Κι άλλοι, πιο μοναχικοί, ασκούνταν στο αρχαίον άθλημα της "κυβιστήσεως". Έκαναν κωλοτούμπες στα χορτάρια.

Το πώς οι κωλοτούμπες από παιδικό έχουν γίνει πολιτικό «άθλημα» είναι άξιο κοινωνικοϊστορικής μελέτης. Προσωπικά αδυνατώ. Διότι δεν έχω ούτε χρόνο ούτε την κατάλληλη συγκρότηση ούτε τα απαραίτητα γνωστικά εφόδια. Ας το προσπαθήσει κάνας άλλος.

Προσπαθώντας να εξηγήσει
τα ...ευκολοεξήγητα.
Άχ! Πού 'σουν Φώτη πού 'λεγες
πως θα γινόσουν άλλος(***)

Τρείς φωτογραφίες μόνον θα παραθέσω.

Δεξιά,
...καραδεξιά για την ακρίβεια,
κοιτούσε πάντα...
Από το 1977 το ξέρω...(****)

Κοιτάει τα ...Ζάππεια (Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV και βάλε...)
και συνοφρυώθηκε.
Από το 1992 -και συνεχώς- έκανε κωλοτούμπες...
 Τώρα θα τις σταματήσει;;;

= = = = = = = = = = =

(*) Δεκαετία του '50

(**) Αν σάς ενδιαφέρουν, ζητείστε μου να σάς τα περιγράψω.

(***) Και σ' εμένα προσωπικά... Τριάντα χρόνια πριν...

(****) Δείτε παλιότερα άρθρα μου (ΓΕΝ.'13).