Φυλακές υψίστης ...αφελείας

Πομπωδώς βγήκε ο Υπ.Α.Σ.[¹] και διακήρυξε ότι οι αποκαλυφθέντες ...δραστήριοι φυλακισμένοι, αρχηγός και στελέχη, εγκληματικών οργανώσεων, θα μεταφερθούν σε φυλακές «υψίστης ασφαλείας»...
Έτσι για στάχτη στα μάτια της κοινωνίας, την οποία κυρίως η νεοδημοκρατική {αλλά και οι προηγούμενες ΠΑΣΟΚικές} κυβέρνηση φροντίζει να εκπλήσσει κάθε τόσο με μιά νέα αποκάλυψη της σαπίλας που, με ευθύνη της ή και ενεργή συμμετοχή κάποιων μελών της, έχει κυριαρχήσει σε κάθε τομέα του κράτους.[²]
Κάτι σαν το «μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» που έχουν κατά καιρούς εκτοξεύσει, αλλ' ουδέποτε πραγματοποιήσει, οι αξιότιμοι {ή μήπως ...αξιόφτυστοι} προκάτοχοι του υπουργού και άλλοι "συνάδελφοί" του, γαλάζιοι και πράσινοι.
Πυροτεχνήματα για να συγκαλύψουν την πλήρη ανικανότητά τους να ελέγξουν ακόμα και αυτούς τους ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ εγκληματίες, και να τους εμποδίσουν να διαπράξουν νέα στυγερά εγκλήματα και μέσα από τη φυλακή!!! Που υποτίθεται ότι είναι ο κύριος {ή ο μόνος κατ' άλλους...} λόγος ύπαρξης των φυλακών.
Γιατί λοιπόν να έχουμε φυλακές;;; Μόνο και μόνο για να τα «οικονομάνε τρελλά» κάποιοι από τους δεσμοφύλακες[³] και άλλοι "κολλητοί" τους;;; Εμπορευόμενοι ναρκωτικά και άλλες "διευκολύνσεις" προς τους φυλακισμένους;;;

Η φυλακή πρέπει να είναι πολύ αρχαία εφεύρεση. Αναφέρεται ήδη στην Παλιά Διαθήκη. Ίσως είναι αρχαιότερη του Χαμουραμπί... Αν και ο κώδικάς του δεν προέβλεπε ποινές εγκλεισμού.
Η πιο "διάσημη" σίγουρα αναφορά της είναι στον Πλάτωνα. Για τον Σωκράτη.
Και εκεί φαίνεται ο αρχικός της προορισμός: Να μείνει ο υπόδικος ή ο κατάδικος εκεί μέχρι να εκτελεστεί η ποινή του. Συνήθως θανάτωση αλλά και άλλες όπως κόψιμο αυτιού, γλώσσας, χεριού κ.ά.

Στη σημερινή κοινωνία, την αποκαλούμενη και «εξανθρωπισμένη»... πράγμα συζητήσιμο, και που η θανάτωση ως ποινή είτε έχει καταργηθεί εντελώς είτε έχει περιοριστεί σε λίγες περιπτώσεις εγκλημάτων, η φυλάκιση λέγεται ότι έχει δύο κύριους στόχους:
* Να προστατευθεί η κοινωνία από την εγκληματική δράση του {αμυντικός}.
* Να κάτσει ο εγκληματίας να σκεφτεί και να μετανοήσει {σωφρονιστικός}.
Υπάρχει και ένας τρίτος λόγος, που όλοι καταλαβαίνουν αλλά, όπως νομίζω, δεν πρέπει να θεωρείται κοινωνικά αποδεκτός: Η τιμωρία του εγκληματία για την πράξη του. Δεν πρέπει να είναι αποδεκτός, άσχετα αν ΑΥΤΟ ΚΥΡΙΩΣ γίνεται..., διότι η κοινωνία δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί συνυπεύθυνη με το μέλος της που παρανομεί. Δικό της κομμάτι είναι.
Υπάρχει και ένας ακόμα στόχος ειδικά για τις περιπτώσεις χρεών, μη πληρωμής φόρων κλπ.: Να εξαναγκαστεί ο χρεώστης να πληρώσει {εκβιαστικός}.
Παραπλήσια ήταν η -κατ' εμέ απολύτως απαράδεκτη ως νόημα- ενέργεια κατά της συζύγου και των θυγατέρων του Καραβέλλα {της Ζήμενς}, που τό 'σκασε στην Ουραγουάη: Τις φυλάκισαν μπας και εξαναγκάσουν τον φυγάδα να επιστρέψει... Άσχετα με τα νομικά επιχειρήματα που προφανώς είχαν οι δικαστές που αποφάσισαν την {προ}φυλάκισή τους, ο πολύς κόσμος αυτό κατάλαβε.
Τελειώνοντας την περιπτωσιολογία της στέρησης της ελευθερίας θα αναφέρω την {προ}φυλάκιση ως μέτρο εξασφάλισης ότι ο ύποπτος ή ένοχος για κάτι θα είναι παρών στην δίκη του.

Για όλα τα παραπάνω[4] υπάρχουν οι φυλακές. Κτήρια από τα οποία μπορεί να βγεί κανείς μόνο με την άδεια του κράτους. Κτήριο που οι πόρτες των δωματίων του κλειδώνουν ΑΠ' ΕΞΩ.
Ας δούμε αυτούς τους στόχους με την αντίστροφη σειρά.
Η σημασία του τελευταίου {αλλά και η ζημιά που προξενεί σε περιπτώσεις λαθών} θα μειωνόταν στο ελάχιστο, εάν η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης ήταν ταχύτατη. Αλλά και με το να προβλέπεται γενναία αποζημίωση του παθόντος σε περίπτωση λάθους των κρατικών οργάνων. Με συμμετοχή τους μάλιστα στην αποζημίωση όταν αποδεικνύεται ότι δεν ήταν λάθος αλλά κακόβουλη πράξη, όπως κάποιες φορές συμβαίνει.
Αλλά και ο τέταρτος στόχος, ο εκβιαστικός, {πρέπει να} είναι απαράδεκτος σε μιά ανθρώπινη κοινωνία. Το μόνο που πετυχαίνει είναι να κουκουλώσει την ευθύνη, την αμέλεια, την ανικανότητα των κρατικών οργάνων, όπως στην περίπτωση Καραβέλλα π.χ. Αλλά και για τις περιπτώσεις χρεών, προστασία του χρήματος δηλαδή, υπάρχουν άλλοι τρόποι. Άλλωστε η φυλάκιση του χρεώστη είναι ακριβώς εκείνη που, στις περισσότερες περιπτώσεις, κάνει αδύνατη την εξόφληση, αφού τίποτε πιά δεν μπορεί να κάνει ο έγκλειστος που δεν έχει να πληρώσει.
Για τον τρίτο στόχο {τιμωρία} θα προσθέσουμε ότι είναι απαράδεκτος για μιά κοινωνία, που αντιλαμβάνεται την ίδια της τη φύση ως σύνολο αλληλέγγυων συνεργαζόμενων ανθρώπων και δεν την προσλαμβάνει ως ένα άθροισμα ζώων της ζούγκλας, όπου επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου, ο ανταγωνισμός, «ο θάνατός σου η ζωή μου» κλπ. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι {όχι στον ίδιο βαθμό καθένας αλλά συνυπεύθυνοι!!!}, όπως σε πολλούς τόνους και από πολλούς σκεπτόμενους έχει λεχθεί, γραφεί και στοιχειοθετηθεί στους αιώνες.
Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα {ούτε συμφέρον...} να τιμωρούμε οποιονδήποτε για ό,τιδήποτε. Άλλα πράγματα πρέπει να κάνουμε... Με πρώτο-πρώτο να δίνουμε το καλό παράδειγμα...
Επειδή όμως αυτός ο στόχος φαίνεται, εκ των πραγμάτων, να εξυπηρετείται, κυρίως για να δίνει "πόντους" σε αυτούς που έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την ζουγκλική σημερινή μορφή της κοινωνίας {που αλλοιώς την λένε και «κοινωνία της αγοράς»...}, ο δεύτερος στόχος που αναφέραμε ο σωφρονιστικός, ή επανορθωτικός που αποκαλούνταν παλιότερα, δεν υπηρετείται παρά ελάχιστα ή καθόλου.
Αλλά και ο συνδυασμός των δύο, το "δίπολο" τιμωρία>>>συνετισμός, άρα αποτροπή επανάληψης παραβατικής συμπεριφοράς από φόβο επανεγκλεισμού, καθόλου δεν λειτουργεί σε μιά κοινωνία, που όχι μόνον δεν βοηθά τους αποφυλακισμένους να επανενταχθούν αλλά τουναντίον τους στιγματίζει και τους τιμωρεί με ποικίλους τρόπους και ΕΞΩ από τη φυλακή.
Ο μόνος δρόμος που απομένει σε έναν στιγματισμένο είναι να ...βελτιώσει την τεχνική διάπραξης εγκλημάτων, ώστε να μην ξανασυλληφθεί!!!
Θα συναντήσετε πολύ περισσότερες γνώμες ότι ρόλο «σχολείου εγκληματιών» παίζουν οι φυλακές, ειδικά μάλιστα τα «αναμορφωτήρια» ανηλίκων {και όχι μόνον στη χώρα μας... μην το χαλάμε!}, παρά ότι συμμορφώνουν, συνετίζουν, έστω ελάχιστα, κάποιους τροφίμους τους.
Ο πρώτος στόχος όμως είναι που ...καταστράφηκε εντελώς με τις πρόσφατες αποκαλύψεις. Και στη χώρα μας.
Νομίζω όμως πως, όπως κι αλλού έτσι κι εδώ, πάντοτε υπήρχαν εγκληματικές οργανώσεις που κατευθύνονταν από κάποιους εγκληματίες που είχαν την ...ατυχία να συλληφθούν και καταδικαστούν σε μακροχρόνιο εγκλεισμό.
Φυσικά με την ανοχή ΚΑΙ εκμετάλλευση ΚΑΙ συμμετοχή, τις περισσότερες φορές, κάποιων «οργάνων του νόμου»...
Οπότε ...πάπαλα οι φυλακές από όλες τις απόψεις. Ένας κουρελιασμένος φερετζές της, τόσο ανόητης, υποκρισίας μας είναι.

Όσο για το «Φύσιν πονηράν μεταβαλείν ου ράδιον», ένας-ένας κι όλοι μαζί ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Και ας αρχίσουμε να τραγουδάμε το «Για να γυρίσ' ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Τρείς φορές τη μέρα τουλάχιστον!!! Κάνει καλό...

Το ότι σήμερα είναι η επέτειος κατάληψης της Βαστίλλης, της φρικτής γαλλικής φυλακής πριν 220 χρόνια, είναι εντελώς τυχαίο και συμπτωματικό... Σιγά που μάς νοιάζουν και πολύ στις μέρες μας τα Liberté, Égalité, Fraternité...
---------------------------
[¹] Υπουργός Αδικίας και Συγκαλύψεων.
[²] Από το ...γαλατάκι και τα τρόφιμα, στο πετρέλαιο και τα καύσιμα, στα τελωνεία, τις πολεοδομίες, τις εφορίες, τους Ο.Τ.Α., την «δικαιοσύνη», τα νοσοκομεία, τις στρατιωτικές προμήθειες, τον α{θ}λητισμό, την αστυ{α}νομία, τα ...οφσιορικά μοναστήρια και τις μητροπόλεις... Απλώς για να θυμίσουμε μερικούς τομείς...
[³] Που για να μάς κοροϊδεύουν τους αποκαλούν ..."σωφρονιστικούς" υπαλλήλους.
[4] Σκόπιμα παράλειψα τις πολιτικές φυλακίσεις και το Γκουαντάναμο... Τί να πείς γι' αυτά;;;