Η "πρωτιά" ως προπαρασκευαστική μέθοδος αποδοχής της υποταγής

Σχολίασε μια μπλογκο-φίλη στο προηγούμενο άρθρο μου:
«Όλοι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα για να κατακτήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο ζωτικό χώρο και να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας (συνήθως εις βάρος τους). Το παιγνίδι και ο αθλητισμός δεν είναι παρά η επισφράγιση αυτής ακριβώς της γενετικής προδιαγραφής»
και «μού 'βαλε φωτιά» να γράψω κι άλλα για το θέμα.
Προειδοποιώ πάντως ότι όσοι/-ες πιστεύουν ότι μάς δημιούργησε κάποιος θεός "κατ' εικόνα και ομοίωσιν" του ή έστω ότι υπάρχει, μία ή περισσότερες "ανώτερες" δυνάμεις που σκέφτονται πριν από μάς για μάς, είτε απλώς πιστεύουν σε διάφορα πράγματα, ας μην συνεχίσουν παρακάτω, θα χάσουν το χρόνο τους.
Ο ...υπερφαινόμενος απλώς νομίζει διάφορα πράγματα και τη λέξη "πιστεύω"(*) τήν έχει εξαιρέσει, εδώ και χρόνια πολλά, από το λεξιλόγιό του.
Νομίζω λοιπόν τα εξής πραμματάκια πάνω στο θέμα του ανταγωνισμού, που γέννησε και συντηρεί την ιδέα της, τόσο ηλίθιας, "πρωτιάς".
Για να γλιτώσω τυχόν «άει σιχτίρ» για την σφοδρότητα αυτού του χαρακτηρισμού, παραθέτω αμέσως μερικά επιχειρήματα.
* Κατ' αρχή κάθε "πρωτιά" κρατάει πολύ λίγο. Όλο και κάποιος άλλος θα βρεθεί σύντομα να «σπάσει» το ρεκόρ. Ο ...φουκαράς ο Μπιλ Γκέϊτς π.χ. της πολυχρονεμένης μας Microsoft έχασε φέτος την πρωτιά του επί Γής πάμπλουτου (κάτι δεκάδες δίς $...) γιατί τόν ξεπέρασε ένας διπλοσάγωνος συμπατριώτης του. Τί να πούμε για τις αθλητικές πρωτιές, που σπάνια αντέχουν μέχρι τους επόμενους αγώνες;;;
* Κάποτε η "πρωτιά" συμβαδίζει με την ποιότητα (π.χ. ο πρώτος μαθητής είναι και "καλός" μαθητής) καθόλου όμως το ένα δεν σημαίνει το άλλο. Και ο πρώτος μπορεί να είναι ...κούτσουρο και ένας καλός μαθητής να μην είναι πρώτος.
* Άλλοτε η "πρωτιά" δεν έχει καμμιά πρακτική αξία (να τρέξεις π.χ. τα 100 μέτρα σε ένα ...εκατοστό του δευτερολέπτου λιγότερο από τον επόμενο. Είναι καθαρό εφεύρημα τέτοιες "πρωτιές" για να δουλέψει το ιεραρχικό-καταπιεστικό σύστημα, όπως θα δούμε παρακάτω.
* Υπάρχουν και φορές που η "πρωτιά" αμφισβητείται... Και για να μην γίνει μπάχαλο το εξουσιαστικό σύστημα εφευρίσκονται ουρανομήκεις ανοησίες του τύπου «primus inter pares», «πρώτος μεταξύ ίσων»... Δηλαδή πώς συνέβαινε αυτό, «άγιοι» Πατέρες;;; Δημιουργήσατε ειδικά ...εκκλησιαστικά μαθηματικά;;;
* Πολλές φορές τα "ρεκόρ" είναι πλαστά. Όπως στις αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών, όπου τα ποσά που μεταδίδονται από τα ΜΜΕ είναι πολλαπλάσια των πραγματικών και χρησιμοποιούνται για πλύση μαύρου χρήματος τόσο του αγοραστή όσο και του πωλητή προέδρου ΠΑΕ. Ο πρώτος βγάζει λεφτά από την εταιρεία του αφορολόγητα για την τσέπη του, ο δεύτερος καλύπτει τις δωροδοκίες που κάνει. Το ...εμπόρευμα, ο ποδοσφαιριστής, δεν φέρνει αντιρρήσεις γιατί ανεβαίνει έτσι το "κασέ" του.
* Ειδικά για τα παιδάκια που προπονούνται σκληρά χρόνια και χρόνια(**) για να κερδίσουν μιά διάκριση, που, υποτιθεμένως, θα μεταφραστεί σε χρήμα με ευθύ ή πλάγιο τρόπο: Είναι σίγουρα κερδισμένα από το να κατένειμαν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους ισόρροπα;;; Ποιός θα ισχυριστεί κάτι τέτοιο;;;
Κι επειδή ελάχιστα βέβαια παιδιά διακρίνονται, στα υπόλοιπα απλώς έχει καλλιεργηθεί και ριζώσει η υποταγή στο σύστημα διακρίσεων και την παραδοχή της "αυθεντίας" των "πρώτων" αθλητών και άλλων... Κυρίως άλλων...

Ξανά στο κύριο θέμα μας.
Είναι ο ανταγωνισμός (άρα και η διάθεση για "πρωτιά") γραμμένος στο DNA μας;
Χωρίς να είμαι καταρτισμένος περί τα τοιαύτα λέω κατηγορηματικά: ΟΧΙ.
ΟΧΙ γιατί είναι ...αλλούτερο να νομίζουμε (να πιστεύουμε θα έλεγαν άλλοι...) ότι ένα σύστημα που στηρίζεται στην συν-εργασία παρήγε το αντίθετό του! Όλοι οι οργανισμοί, από τους πιό απλούς, τα μικρόβια, έως τους πιό σύνθετους και πολύπλοκους, τον άνθρωπο ας πούμε, υπάρχουν και λειτουργούν με αγαστή συνεργασία των συστατικών τους.
Κι η ανθρώπινη κοινωνία είναι κάτι άλλο εκτός από ένας πολυσύνθετος και πολύπλοκος οργανισμός;;; Η ίδια η "Φύση", το "Σύμπαν" είναι κάτι άλλο;;;
Αν τα λευκά αιμοσφαίρια είναι κυνηγοί, και φονιάδες μερικές φορές, των μικροβίων που μάς αρρωσταίνουν ανάγεται αλλού, όχι στον ανταγωνισμό.
Το ένστικτο της επιβίωσης από την άλλη μεριά επιμελώς προβάλλεται ως ...πεμπτουσία του ανταγωνισμού και ως μοναδικός μηχανισμός της εξέλιξης των ειδών, ενώ συνήθως συμβαίνει ακριβώς τό αντίθετο: Η συν-εργασία ώθησε τα είδη, και ειδικά όσα έχουν ένα κάποιο μυαλό, στην ανέλιξη και την επιβίωση σε ανώτερο επίπεδο.
Προβάλλεται όμως ως τέτοιο καταρχή μόνον από όσους έχουν συμφέρον εφαρμογής νόμων της ζούγκλας και στη συνέχεια από όσους έχουν υποστεί την σχετική πλύση εγκεφάλου...
Και στηρίζεται η σχετική θεωρία στον κοντόθωρο ατομισμό, στο «για μένα είμαι το πάν», στον εγωϊσμό, απότοκο φόβου και έλλειψης του "γνώθι σαυτόν" και θρησκευτικών ή «θρησκευτικών»(***) αντιλήψεων, τόσο βολικών για τους εξουσιαστές, που τόν είδαν ως το καλλίτερο εργαλείο άκοπης νομής της εξουσίας. Αυτό που έχει καταγραφεί ως «διαίρει και βασίλευε» δηλαδή.
Συμφέρει πολύ τους άρχοντες ο ατομισμός των αρχόμενων!!!

Στις πρωτόγονες ανθρώπινες ομάδες, όποιος έτρεχε ταχύτερα εξασφάλιζε μάλλον περισσότερη τροφή. Το ίδιο όποιος ήταν κάπως δυνατότερος. Το ίδιο όποιος ήταν εφευρετικότερος, όποιος ήταν εργατικότερος κ.ο.κ. Έ! όποιος συνδύαζε μερικά τέτοια γρήγορα έγινε αρχηγός, εξοντώνοντας πιθανόν τυχόν διεκδικητές!
Διεκδικητές διότι σύντομα πρέπει να έγινε κατανοητό ότι η αρχηγία ήταν προσοδοφόρα...
Από το σημείο αυτό μέχρι την εμπέδωση του ανταγωνισμού ως «φυσικής» κατάστασης, και της "πρωτιάς" ως στόχου για το σιγούρεμα της επιβίωσης «κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γεφυρες», ο δρόμος στρώθηκε με σωρεία διοργανώσεων και βραβείων υλικών κυρίως.
Κάποιοι ωφελήθηκαν από αυτά. Ίσως όχι πολύ ούτε για πολύ αλλά... «ουκ εά με καθεύδειν το του "τάδε" τρόπαιον». Έχει ριζώσει η νοοτροπία του «είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα».
Σώπα καλέ... Σύνελθε!
Και δίκο νά 'χεις, που δεν..., καλή μου κυρία, πού τό είδες γραμμένο ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εκτελέσουμε το ...πρόγραμμα;;; Τέτοιο πρόγραμμα μάλιστα...
Το μυαλό γιατί τό έχουμε δηλαδή;;;
Δεν βλέπουμε πόση ανάγκη έχει ο ένας τον άλλον, πόσο μάς χρειάζεται η συνεργασία του διπλανού; Και υπακούουμε στο ...πρόγραμμα;;; Τυφλά;;;
Κι αν, ως πρώτος και καλλίτερος, κατάφερνα να ...φάω όλους τους άλλους, θα επιβίωνα μόνος μου; Θα ύφαινα μόνος τα ρούχα μου, θα έφτιαχνα μόνος τα παπούτσια μου; Θα έκανα μόνος μου και το ...«άλλο»;;;
Εκτός κι αν στόχος δεν είναι η εξόντωση των άλλων αλλά η υποδούλωσή τους...

Σίγουρα θα είναι κι αυτό γραμμένο στο DNA...

- - - - - - - - - - - - -
(*) Από το 1960 συγκεκριμένα όταν είχε διαβάσει στο "Τάδε έφη Ζαρατούστρα":
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα. Και πιστέψατε σε μένα. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γιαυτό και η πίστη αξίζει τόσο λίγο»...
(**) ...Και μην ανοίξουμε συζήτηση για το ...στούπωμα με αναβολικά...
(***) Με πιο αστείο παράδειγμα το ...«η ΑΕΚ είναι θρησκεία» και τα παραπλήσια.