Xάσαμε τους μεσογειακούς(ντοπ)αγώνες! Χαρά εγώ...

Μέχρι που μού βιδώθηκε στο μυαλό ότι αυτή η κρίση του χρηματιστηριακού[¹] κεφαλαίου (του απαράγωγου, μην τό ξεχνάμε... τα μόνα «προϊόντα» που παράγει είναι τόκοι και πόλεμοι...), την οποία, άτεχνα και αδυσώπητα, με τα παπαγαλάκια του σε ρόλο πλυντηρίων εγκεφάλου και τα πειθήνια τσιράκια του, που παρισταίνουν τους υπουργούς και πρωθυπουργούς, σε ρόλο εκτελεστών, πάνε να μάς πείσουν ότι οι «υπερβολικές» απαιτήσεις των εργαζομένων και το «σπάταλο» κοινωνικό κράτος τήν έχουν προκαλέσει...

Μέχρι που μού βιδώθηκε στο μυαλό ότι αυτή η κρίση μπορεί να μάς βγεί σε καλό.

Διότι όλη αυτή η τεράστια εμπορική επιχείρηση που έχει στηθεί γύρω από τους ποικιλώνυμους "αγώνες" είναι βασικό εργαλείο τους εμποτισμού μας με την ιδέα του ανταγωνισμού της ζούγκλας... ώστε να καταπιούμε αμάσητη την «πραγματικότητα» πως ο ανταγωνισμός είναι η κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης κοινωνίας.

Ο ανταγωνισμός στον οποίο οι "έχοντες και κατέχοντες" {έχοντες και κατέχοντες από κληρονομιές, απάτες, νταβατζηλήκι, τοκογλυφία, λαθρεμπόριο, εμπόριο όπλων και ναρκωτικών και ό,τι άλλο δυσώδες μπορεί να φανταστεί κανείς - έτσι φτιάχνεις τόσα λεφτά... όχι με τον ιδρώτα...} έχουν βέβαιη τη νίκη από χέρι... [²]

* "ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ"

[1974]

Στίχοι Γιώργου Σκούρτη, μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου

{από το www.stixoi.info}

Η Αντάρα, το Λενάκι κι η Ρηνιώ

φύγαν μια νύχτα απ' το χωριό,
κρατούσανε για χρόνια δυό
συμβόλαιο συλλογικό.

Η Αντάρα, το Λενάκι κι η Ρηνιώ
μπήκαν αμέσως στο χορό,
κομμάτια βγάζουν εκατό
να πάρουνε καλό μισθό.

Στην Αντάρα, στο Λενάκι, στη Ρηνιώ
βάζουνε δίπλα τη Φωφώ
κι αυτή δουλεύει όσο δυό,
χτυπάει διπλό το εκατό.

Κι η Αντάρα, το Λενάκι κι η Ρηνιώ
όλο φωνάζουν στη Φωφώ
"Σιγά, Φωφώ, σκέψου κι εμάς
σιγά, Φωφώ, μας τυραννάς"
όλο τής φωνάζουν
η Αντάρα, το Λενάκι κι η γριά Ρηνιώ.

* Νούς υγιής εν σώματι υγιεί...

Αυτό είναι σωστό σε κάποιο βαθμό και μέτρο αλλά καθόλου δεν είναι «αναγκαία και ικανή συνθήκη», όπως λένε στα μαθηματικά.

Άλλο είναι το να ακείσαι με μέτρο για να έχεις σχετικά υγιές σώμα και να μην αφήνεις τις όποιες αδυναμίες του να σού σκοτίζουν το μυαλό και άλλο να τό ασκείς συνέχεια και στο έπακρο για να νικήσεις τους άλλους.

Τόσο στην αρχαιότητα, όσο περισσότερο, πολύ περισσότερο στις μέρες μας, έχει αποδειχτεί ότι για να νικήσεις τους άλλους, για να πάρεις την πρωτιά, έχεις ήδη νικήσει το μυαλό σου, τον εαυτό σου. Ολόκληρο βιβλίο μπορεί να γεμίσει κανείς με τις ανόητες δηλώσεις πρωταθλητών και πρωταθλητριών.

Και ακόμα ...δέκα με την μίζερη ζωή τους, όταν τούς "αποσύρουν" από τους αγώνες...

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλά παραδείγματα σοφών δημιουργών με ασθενικό, αγύμναστο σώμα. Ή και μεγαλοφυών, όπως ο Χώκινγκ, με σώμα για τα ...μπάζα.

* Πρωτιά και ανταγωνισμός - Διαίρει και βασίλευε.

Διότι πού αλλού οδηγεί η επιδίωξη της πρωτιάς εκτός από την εμπέδωση του αισθήματος ότι μόνον ανταγωνιζόμενος κερδίζεις, εκτός από την καλλιέργεια του ατομισμού σε ύψιστο βαθμό. Και τα ζηλευτά βραβεία-παροχές που δίνονται είναι

ακριβώς

για να τονίσουν αυτόν τον αντικοινωνισμό, την ατομική προσπάθεια επικράτησης επί των άλλων.

Ακόμα και όταν είναι «ομαδική» π.χ. στη σκυταλοδρομία ή τα παιχνίδια της μπάλας, πάλι ως ατομική λειτουργεί με την ταύτιση με κάποιο ...χρώμα ή έθνος...

Ατομική λειτουργία, προπόνηση, ενέργεια... Και η κοινωνία διαιρεμένη σε άτομα, κουμαντάρεται, απομυζάται πανεύκολα.

[³]

To μεγάλο παραμύθι βέβαια σε αυτό το θέμα είναι ότι ο πρωταθλητισμός {και ο δι αυτού πλουτισμός ελάχιστων

[4]

αθλητών...} λειτουργεί κατά το «ουκ εά με καθεύδειν...», παρακινεί τα παιδιά να αθληθούν.

Φυσικά και ισχύει σε ένα βαθμό αυτό, μόνο που είναι ΑΛΛΗ η άθληση για να έχεις υγιές σώμα και εντελώς ΑΛΛΗ, καταστροφική για το σώμα, η προετοιμασία για πρωτα

(θ)

λητισμό.

Προετοιμασία που απαρέγκλιτα σημαίνει εξαντλητική προπόνηση, χημικά "βελτιωτικά" αλλά και ντόπα τις περισσότερες φορές.

Αυτά δεν τά λέει απλώς ένας δηλωμένος πολέμιος του πρωταθλητισμού και των {ντοπ}αγώνων αλλά τα είπαν ΟΜΟΘΥΜΑ ολυμπιονίκες, πρωταθλητές και πρωταθλήτριες, γυμναστές, προπονητές, γονείς πρωταθλητών, δάσκαλοι αλλά και κάποιος υψηλόβαθμος της Γ.Γ. Α

(θ)

λητισμού σε σχετική εκπομπή της ΕΤ-3 το 2008...

Αλήθεια... εκείνη η δίκη των Κεντέρη-Θάνου π

ότε θα γίνει

; 7 χρόνια πάνε... Μήπως τώρα που χάσαμε τους μεσογειακούς (ντοπ)αγώνες θα προχωρήσει και η δίκη της ...ντόπας;;;

*

Άλλο είναι το πραγματικό ...«αρχαίο πνεύμα αθάνατο»

του πρωτα(θ)λητισμού.

Το ντοπάρισμα, η τύφλωση, η χειραγώγηση της "μάζας"...

Ας θυμηθούμε τους "πράσινους" και τους "βένετους"[5] αρματοδρόμους της εποχής του Ιουστινιανού. Φανατισμός της "πλέμπας" μέχρι τα ...ουράνια. Που όμως όταν έφτασε να αμφισβητήσει την εξουσία, η οποία ευνοούσε τους «άλλους», να οδηγήσει στη "στάση του νίκα" ήταν απλώς η ...ευκαιρία για σφαγή. Καμμιά τριανταριά χιλιάδων ατόμων έγραψαν οι ιστορικοί της εποχής.

Αυτή η "τεχνική" χειραγώγησης δεν είναι αντίθετη με την άλλη, την «διαίρει και βασίλευε», αλλά συμπληρωματική της, εναλλακτική της: Κύρια μέθοδος είναι η δεύτερη, διότι συμφέρει τους εξουσιαστές αφού ΠΑΝΤΑ είναι ισχυρότεροι από καθέναν μας χωριστά.

Δεν είναι όμως ισχυρότεροι, απλά αθύρματα είναι, μπροστά στην κοινωνία, στην ενωμένη "μάζα", οπότε όταν έχουν τέτοιο φαινόμενο, χρησιμοποιούν το ντοπάρισμα, την τύφλωση. Κι όταν ούτε αυτή επαρκεί και διαφαίνεται κίνδυνος, σφάζουν και μερικές χιλιάδες, μερικά εκατομμύρια στην εποχή μας...

*

Όσοι

έχουν διαβάσει παλιότερα κείμενά μου θα ξέρουν ότι καθόλου αντίθετος δεν είμαι με τα παιχνίδια.

Το εναντίον θα έλεγα... Ότι είμαι πολύ ...παιχνιδιάρης. Παρότι σέβομαι το ...ρηθέν παρά του "προφήτου" Ναζίμ Χικμέτ «η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε, πρέπει να τήν παίρνεις στα σοβαρά» δεν γίνεται να παραγνωρίσω την μεγάλη αξία του παιχνιδιού τόσο για τα παιδιά[6] όσο και για τους, λεγόμενους, ώριμους. Ειδικά τα παιχνίδια ανοιχτού χώρου, που σημαίνουν και σωματική άθληση σε σύγκριση με τα άλλα, τα «επιτραπέζια» που είναι μόνο άθληση του νου.

Μιά "μπλογκική" φίλη σε προηγούμενο άρθρο μου με παρόμοιο θέμα είχε σχολιάσει ότι όλα τα παιχνίδια έχουν σύμφυτο τον ανταγωνισμό. Αντισχολίασα ότι αυτό δεν είναι σωστό, ότι υπάρχουν και παιχνίδια που δεν είναι ανταγωνιστικά, όπως τα θεατρικά π.χ.

Αλλά η πληθώρα των ανταγωνιστικών παιχνιδιών δεν πρέπει να μάς εκπλήσσει αφού κι αυτά "κατ' εικόνα και ομοίωσιν" της {πολύ συμφέρουσας στους "από πάνω"} ανταγωνιστικής κοινωνίας επινοήθηκαν.

Προσθέτω ακόμα πως είναι διαφορετικό πράγμα ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε δυό παιδικές ομάδες στα πλαίσια ενός παιχνιδιού {ομάδες που πολύ καλά μπορούν -και πρέπει!!!- να ανταλλάσσουν μέλη, να αλλάζουν σύνθεση} και εντελώς διαφορετικό ο απάνθρωπος ανταγωνισμός για πρωτα

(θ)

λητισμό και το κέρδος που φέρνει, ο εμπορευματοποιημένος α

(θ)

λητισμός.

* Χάσαμε τους "μεσογειακούς" ...και κλάαααμα ο ...ντορικός σύζυγος...

Υπάρχει όμως και η φαιδρή πλευρά της των νέων (ντοπ)αγώνων, που δεν θα γίνουν στο Βόλο και τη Λάρισσα.

Όπως είχε αποκαλύψει το ιστορικό περιοδικό "αντί" {αν δεν μέ απατά η μνήμη} πριν χρόνια, μία ...ευφυής εταιρία είχε αγοράσει από την μητρόπολη Βόλου

"μετόχι"

έκτασης κάπου 3.000 στρεμμάτων, προκειμένου να φτιάξει γήπεδο γκολφ και άλλες εγκαταστάσεις «χρήσιμες» για τους μεσογειακούς.

Το θέμα εξελίχτηκε σε σκάνδαλο ΚΑΙ διότι τα περισσότερα από τα στρέμματα αυτά ΔΕΝ ανήκαν στη μητρόπολη αλλά στο δημόσιο {ένα μικρό ...βατοπέδι ήταν...} ΚΑΙ διότι η περιοχή δεν είχε περισσευάμενο νερό για το -εξαιρετικά υδροβόρο- γήπεδο γκολφ ΚΑΙ διότι κύριος μέτοχος της εταιρίας ήταν ο τωρινός σύζυγος της Ντόρας, υπουργού Εξωτερικών τότε...

Οπότε η ματαίωση των (ντοπ)αγώνων κάτι σαν... «η εκδίκηση της γυφτιάς» μού κάνει...

---------------------------------

[¹] Το "κανονικό" κεφάλαιο, από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο όπως ανάλυσε ο Μάρξ, είναι (συμ)παραγωγός προϊόντων. Το χρηματιστηριακό εκμεταλλεύεται λαούς ολόκληρους και δεν παράγει τίποτε.

[²] Κάτι σαν το φλουρί της βασιλόπιττας του ΠΑΣΟΚ που πάντα έπεφτε στον Ανδρέα Παπανδρέου, δείτε το... Τί γελοιότητα, λαέ μου...

[³] "Λαμπρό" παράδειγμα το μίσος {και οι εντολές...} της τρόϊκας και του ΔΝΤ κατά των συλλογικών συμβάσεων και ο ...έρωτάς τους για την ατομική «διαπραγμάτευση», δηλαδή τον εκβιασμό, του εργοδότη με κάθε εργαζόμενο χωριστά...

[4]

Αλλά αρκετών εταιρειών και εμπόρων ειδών, "βελτιωτικών"και ντόπας...

[5] Η πλάκα είναι ότι δεν ήταν οι μοναδικές ομάδες αρματοδρόμων! Υπήρχαν ακόμα και οι λευκοί και οι ερυθροί!!! Μόνο που αυτοί δεν είχαν τόσους οπαδούς, όπως οι πράσινοι και οι βένετοι{γαλάζιοι}... Σάς θυμίζει κάτι;;;

[6] Η λέξη "παιδί" άλλωστε έχει άμεση σχέση με το "παίζω"... και με το "παιδεύω"... εντάξει... Όμως και το παιχνίδι, παίδεμα είναι...