Σκότωσε τον φασίστα μέσα σου, πριν προλάβει να σέ υποδουλώσει
{δικό μου}
«Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας,
όχι για να τούς εφαρμόσει»...
{άγνωστου, σοφού κατ' εμέ...}
«Πρέπει να ΕΙΣΑΙ η αλλαγή, που θέλεις να έρθει»
{του Μαχάτμα Γκάντι}

30.4.11

«σε όποιο δίκτυο κι αν ...ΑΝΗΚΕΙΣ»

«σε όποιο δίκτυο κι αν ...ΑΝΗΚΕΙΣ, έλα σε μάς για να είσαι "μέσα"»
Αυτό είναι το κεντρικό διαφημιστικό σύνθημα της εταιρείας "Γερμανός"[*] αυτόν τον καιρό.
Προσοχή:
Δεν λέει «όποιο δίκτυο κι αν χρησιμοποιείς», ...λέει ΑΝΗΚΕΙΣ! Ως ανδράποδο προφανώς.
Διότι εάν μάς θεωρούσε πελάτες[**] θα ήξερε ότι οι πελάτες αγοράζουν ένα προϊόν ή μιά υπηρεσία και τήν ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ.
Και τό εννοεί βέβαια η καλή εταρεία... ότι ανήκουμε σε κάποιο δίκτυο[***]. Όπως και πολλές άλλες καλές εταιρείες {και όχι μόνον εταιρείες...} μάς θεωρούν ΠΡΑΓΜΑΤΑ κι όχι ανθρώπους...
Κι έχει περάσει ακόμα και στην καθημερινότητα μερικών από μάς αυτή η αντίληψη.
ΑΝΗΚΩ στο τάδε κόμμα, λέει ο ένας.
ΑΝΗΚΩ στην δείνα {ποδοσφαιρική} ομάδα, λέει ο άλλος...

Την εποχή της ανοιχτής δουλοκτησίας αυτό ήταν κυριολεξία. Οι δούλοι, οι μουζίκοι ΑΝΗΚΑΝ στον αφέντη τους. Και πωλούνταν και αγοράζονταν ως εμπορεύματα. Ατομικά ή συλλογικά: Όταν π.χ. ένας αγόραζε ένα τσιφλίκι αγόραζε και τους μουζίκους που τό καλλιεργούσαν.
Και σήμερα στην {πολυαγαπημένη πολλών... ανόητων χωρίς να τό συνειδητοποιούν...} Κοινωνία της Αγοράς υπάρχει κάποιας μορφής δουλοκτησία, έστω κι αν δεν τήν λένε έτσι αλλά «ενοικίαση εργαζόμενων» π.χ.
Και η ίδια η «ελεύθερη» Αγορά ως ανδράποδα μάς βλέπει, ως αγελάδες για άρμεγμα {ή και για σφάξιμο, όταν έρθει ο κατάλληλος χρόνος...}, ας μην ξεγελιόμαστε.
Αλλά να μάς τό λέει έτσι κατάμουτρα κι η εταιρεία "Γερμανός" πολύ δεν πάει;;;
Τέτοιος κυνισμός;;;
Σκεφτείτε λοιπόν καλά-καλά προτού μπείτε σε κάποιο κατάστημά της.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
[*] Προσωπικά ως ένα μαγαζάκι με μπαταρίες στην οδό Εμμ. Μπενάκη τόν θυμάμαι τον Γερμανό-το επίθετό του ήταν αυτό. Και το μαγαζάκι ήταν κυριολεκτικά μαγαζάκι... Μιά "τρύπα" δυόμισυ επί πέντε μέτρα. Είχε την καλή φήμη ότι εκεί εύρισκες παντός είδους μπαταρίες και τις πιό σπάνιες. Για ρολόγια, για φωτογραφικές μηχανές, για ακουστικά... Για ό,τιδήποτε. Το πώς διάνυσε την απόσταση από μαγαζάκι να γίνει τεράστια αλυσίδα κινητής τηλεφωνίας δεν τό ξέρω. Έχει το ενδιαφέρον του όμως...
[**] Να ζητήσω να μάς θεωρεί πολίτες είναι μάλλον μεγάλη απαίτηση...
[***] Προφανώς εννοεί κάποια από τις Βόνταφον, Γουίντ, Κοσμοτέ.

2 σχόλια:

Λωτοφάγος είπε...

Καλό μήνα, Ναπολέων.
Δεν είμαστε πολίτες, αλλά καταναλωτές. Εδώ και πολλά χρόνια.
Το μαγαζάκι του Γερμανού το θυμάμαι. Η απόσταση καλύφθηκε με... ελικόπτερο! Θυμάσαι τη διαφήμιση; Έλεγε ότι διέθετε μπαταρίες για παντός είδους ανάγκη, από ρολόγια "μέχρι ελικόπτερα".

Ναπoλέων είπε...

Φίλτατε Λωτοφάγε,
ευχαριστώ για την ευχή και "αντεύχομαι" και σε σένα ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Ευχαριστώ και που μού θύμισες την -τότε- διαφήμιση.
Το σχόλιό σου μού δίνει όμως αφορμή να τονίσω ακόμα μιά ότι ούτε κάν ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ δεν μάς θεωρούν πλέον!
Διότι ο καταναλωτής χρησιμοποιεί ένα δίκτυο, δεν ΑΝΗΚΕΙ στο δίκτυο...

Θεωρούν ότι η έξη κατανάλωσης {ειδικά «επώνυμων» προϊόντων} μάς έχει γίνει ...πρώτη φύση, ότι είμαστε εθισμένοι, και κατά συνέπεια υποχείριοι των παραγωγών-διακινητών τους, όπως οι ναρκομανείς στον προμηθευτή τους...

Αυτό σίγουρα ισχύει για κάποιους {shopping therapy...} αλλά όχι βέβαια για όλους...
Και τέτοιες διαφημίσεις, σαν αυτήν που μυκτηρίζω στο άρθρο -καθόλου αθώες κατά την αποψή μου- στοχεύουν στο να γίνουμε όλοι καταναλωμανείς, άβουλα υποκείμενα, παραιτημένα στις ορέξεις τους.

Ούστ! Γερμανέ, λοιπόν...