Εντάξει... «Τά βρήκαν» Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ. Συμβιβάστηκαν για την αύξηση του χρέους και γλύτωσε η χώρα τους την πτώχευση και η Οικουμένη τις -βαρύτατες, έγραφαν οι "ειδικοί"- επιπτώσεις.
Δεν γλύτωσε όμως την "πιστωτική υποβάθμιση"... Όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει ότι όταν οι ΗΠΑ βγάλουν τα νέα ομόλογά τους για πώληση θα πληρώσουν μεγαλύτερους τόκους...
Σιγά που θα τούς τή χάριζε το τζογαδόρικο, το ακριδικό, το απαράγωγο κεφάλαιο... Έβαλε τους λακέδες του -«οίκους αξιολόγησης» τούς αποκαλούν "κομψά"- να ανακοινώσουν υποβάθμιση, ώστε να εισπράξουν μεγαλύτερους τόκους, να έχουν ακόμα πιο μεγάλα κέρδη χωρίς κανένα παραγωγικό ρίσκο.
Χωρίς "μπελάδες" εξεύρεσης πρώτων υλών, εξοπλισμού, στελέχωσης, παραγωγικότητας, ανταγωνισμού. "Μπελάδες" που αντιμετωπίζει το «κανονικό», το «κλασσικό» κεφάλαιο, το οποίο επενδύει και προσδοκά κέρδη από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και της υπεραξίας που παράγει η ανθρώπινη εργασία.
Χωρίς τέτοιους "μπελάδες" οι διεθνείς τζογαδόροι ρίχνουν τα ζάρια τους και ...«ό,τι τούς κάτσει». Έ! βοηθάνε και λίγο με δωροδοκίες, εξαγορές συνειδήσεων, εκβιασμούς, «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη», δημιουργία πολιτικών κρίσεων, ανατροπές κυβερνήσεων, δικτατορίες κλπ, για να «τούς κάτσει» αυτό που τούς συμφέρει να «κάτσει»...
«Πειράζουν τα ζάρια», που λένε οι εραστές της ...πεσσοπαιξίας, όπως θα ονόμαζε κάποιος αρχαιόπληκτος το μπαρμπούτι.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΝΕΟΥ ΕΙΔΟΥΣ
Αβίαστα νομίζω βγαίνει το συμπέρασμα ότι η {μοναδική εδώ και εικοσιτόσα χρόνια} υπερδύναμη, είναι αδύναμη μπροστά στο τζογαδόρικο, το ακριδικό, το απαράγωγο κεφάλαιο.
Μπορεί να έχει αναπτύξει μια φοβερή και τρομερή στρατιωτική μηχανή καταστροφής παντός πραγματικού ή εικαζόμενου ή κατασκευασμένου εχθρού και να έχει «επενδύσει» πολλά πάνω της, να αποκομίζει και να προσδοκά μυθικά κέρδη από την στρατιωτική ισχύ αλλά...
Αλλά αποδεικνύεται εντελώς αδύναμη απέναντι στην μόνη πλέον πραγματική εξουσία: Το ΧΡΗΜΑ.
Η ισχύς του οποίου έγινε ακαταμάχητη πιά, ειδικά με την τόση ανάπτυξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας επικοινωνίας, που τού έδωσε πανίσχυρα ...«φτερά» να πετάει από εδώ εκεί σε κλάσμα δευτερολέπτου, να τρώει ό,τι βρίσκει μπροστά του σαν σμήνος από ακρίδες {εξ ού και ο όρος "ακριδικό", γερμανικής προέλευσης... grashüpferisch} και μετά να ξαναπετάει για άλλα, αφάγωτα ακόμα χωράφια.
Έγινε όμως ακαταμάχητη γιατί «βαστάμε το μυαλό που βαστάμε»... Που αναγορεύσαμε τους νόμους της ζούγκλας σε ύψιστο οδηγό... Που ..."θεο"ποιήσαμε την ανταγωνιστικότητα(*)... Που ξεχάσαμε την συνεργασία, την αλληλεγγύη, την ανθρώπινη {την κοινωνική δηλαδή, γιατί μόνον τέτοια μπορεί να είναι...} συμβίωση.
Που ξεχάσαμε ότι:
«Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό
για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας,
όχι για να τούς εφαρμόσει»...
Ας τό κάνουμε αυτό... «πρώτη σκέψη το πρω'ί' και τελευταία το βράδυ»(**) και γρήγορα θα απαλλαγούμε από την τυραννία του "Μαμμωνά"...
- - - - - - - - - - - - - - - - -
(*) Δεν υπάρχει μεγάλύτερη ηλιθιότητα από αυτή!
Σκεφτείτε: Στο εγγύς μέλλον, με μέτρα αυστηρότατης λιτότητας και άλλα..., γίνεται η Ευρώπη πιό ανταγωνιστική από την -ας πούμε- την Κίνα. Τότε θα έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας η Κίνα! Θα πρέπει αυτή να πάρει μέτρα αυστηρότατης λιτότητας και άλλα... για να γίνει πιό ανταγωνιστική...
Πού καταλήγει αυτό;;; Είναι ή δεν είναι η μεγαλύτερη ηλιθιότητα;;;
(**) Παράφραση παλιάς διαφήμισης της οδοντόκρεμας "κολυνός"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου