Σκότωσε τον φασίστα μέσα σου, πριν προλάβει να σέ υποδουλώσει
{δικό μου}
«Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας,
όχι για να τούς εφαρμόσει»...
{άγνωστου, σοφού κατ' εμέ...}
«Πρέπει να ΕΙΣΑΙ η αλλαγή, που θέλεις να έρθει»
{του Μαχάτμα Γκάντι}

2.6.10

Σύνταξη Γήρατος ή Κοινωνικός Μισθός;;;

Αναλυτικά έχω εκθέσει τις απόψεις μου για το θέμα στη σειρά των άρθρων «Για μιά αριστερή Αριστερά», βρείτε τις εκεί, αν ενδιαφέρεστε, δεν θα τίς επαναλάβω τώρα.

Τώρα που η νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά παντός εργαζόμενου και κατά παντός κάποτε εργασθέντος βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη από εκείνους που είναι οι κατεξοχή δημιουργοί και υπεύθυνοι βέβαια για την οικονομική και γενικότερα κοινωνική κρίση, θέτω απλώς το, ιστορικό, ερώτημα:

Η καθιέρωση συντάξεων γήρατος ήταν
κατάκτηση του εργατικού κινήματος
ή μήπως
εφεύρεση των «εχόντων και κατεχόντων» τον παγκόσμιο πλούτο για να ξεφορτώνονται ανώδυνα τα "εργαλεία παραγωγής" που δεν απόδιδαν πλέον αρκετά για την αχόρταγη βουλιμία τους;
Ένας μοντέρνος, οικονομικός, "Καιάδας" δηλαδή...


Θα βοηθήσει κανείς ιστορικός με στοιχεία;

Όσο για τον διαβόητο όρο, γελοίο εννοιολογικά, «τριμερής» χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, που οι κομματόφρονες συνδικαλιστικοπατέρες χρησιμοποιούν καθημερινά, δυό πράμματα μόνο θα πώ:
1. Μονομερής είναι: Αυτών που παράγουν τον παγκόσμιο πλούτο με τη δουλειά τους.
2. Οι επαγγελματίες προστάτες των εργαζόμενων ας πάψουν να τούς κοροϊδεύουν.

3 σχόλια:

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Τριμερής είναι η αποβλάκωση: ΜΠΑΤΣΟΚ-ΝΔ- ΛΑΟΣ

Λευτεριά στους αποβλακωμένους!

...Ατακαδόρ είπε...

Αυτό με την "εργοδοτική εισφορά" ποτέ δεν τό χώνεψα...
Εμφανίζει τους εργοδότες ως ...χορηγούς των εργαζόμενων.
Λέξη πολύ της μόδας τελευταίως.
Περάστε από το μπλογκ μου να δείτε.

Η κρατική όμως χρηματοδότηση των Ασφ. Ταμείων παίρνει ένα άλλο νόημα κάπως. Της αναδιανομής.

anonymos είπε...

Απ' ότι θυμάμαι, η πρώτη κίνηση αυτασφάλισης στην Ελλάδα είχε γίνει στις αρχές του 20ου αιώνα από τους εργαζόμενους στα τραμ, οι οποίοι είχαν ένα δυναμικό συνδικαλιστικό φορέα.

Το μεγάλο ιστορικό ερώτημα όμως είναι το εξής: Πως και πότε μετέπεσε η διοίκηση των ασφαλιστ(ρ)ικών οργανισμών από τους εργαζόμενους (όπου φυσικά και λογικά ανήκε) στο κράτος, ώστε το τελευταίο να έχει την δυνατότητα ληστρικών επιθέσεων, εκμετάλευσης και καπελώματος της αλληλοκάλυψης και αλληλεγύης των εργαζομένων.

Αυτό νομίζω ότι είναι το θεμελιώδες ερώτημα ώστε να μπορέσουμε να χαράξουμε νέα γραμμή πλεύσης και να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.