Σφαγή γύρω από το «Τίς πταίει;»

...με φανερά "σφαγμένον", ώς τώρα, τον εργαζόμενο λαό... Στην Ελλάδα πρώτα και παντού στην συνέχεια.
Όταν πια δεν μπορούσαν να κρύψουν την οικονομική κρίση της απεχθέστατης «ελεύθερης» αγοράς και των ζουγκλικών της νόμων, των διεφθαρμένων «μάνατζερ» και των "ακριδικών"[*] κεφαλαίων, των γελοιωδώς επιδεικνυομένων κροίσων και του "συμπαρομαρτούντος" διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος πάσης φύσεως, της απάνθρωπης πολεμικής πολιτικής, ασκούμενης από πανηλίθια και ανέντιμα πρόσωπα {λέγε με Μπούς... αλλά καθόλου μόνον Μπούς...} γεννήματα ανυπαρξίας δημοκρατίας και συμμετοχής του λαού στις αποφάσεις, όλα τα "think tanks" τους «ανασήκωσαν τα μανίκια» να βρούν εύπεπτο τρόπο να ρίξουν αλλού το φταίξιμο, ώστε να μην υπάρξει κάποια δυσάρεστη εξέλιξη για τους "έχοντες και κατέχοντες" απομυζητές, τις βδέλλες της ανθρωπότητας.

Το «πού» θα έρριχναν το φταίξιμο, ήταν εξαρχής προσδιορισμένο: Οι «παράλογες» απαιτήσεις των εργαζόμενων, το «υπερδιογκωμένο» κοινωνικό κράτος.
Το «πώς» θα τό έκαναν αυτό εύπεπτο, πιστευτό, γενικά παραδεκτό έψαχναν. Αυτό μόνον τούς απασχολούσε. Εκτός από το μπλά-μπλά-μπλά των πουλημένων (όλων δηλαδή...) ΜΜΕ {Μέσων Μαλάκυνσης Εγκεφάλου} χρειάζονταν και ένα τουλάχιστον εφαρμοσμένο, ένα πραγματικό παράδειγμα. Το οποίο μετά να τό κραδαίνουν ως επιτυχία σ' όλον τον πλανήτη.

Κατάληξαν λοιπόν ότι η προσφορώτερη χώρα για ένα επιτυχές πείραμα καταστροφής κάθε δικαιώματος εργαζόμενου, κάθε κοινωνικής μέριμνας, ήταν η χώρα που και στον "πολιτισμένο" κόσμο ανήκε, και "ισχυρό" νόμισμα είχε, και μεγάλα χρέη και ελλείμματα είχε, άρα και μέγιστες ανάγκες δανεισμού, και εξωνημένη συνδικαλιστική ηγεσία διατηρούσε, και ήταν κοινωνικά και διοικητικά σμπαραλιασμένη από τις καταχρήσεις, τη διαφθορά, τα σκάνδαλα, τα ρουσφέτια, τις ατομικές «λύσεις», και από ανίκανες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις κυβερνιώνταν επί χρόνια πολλά, άρα πολύ πιό υποτακτικές στις εντολές τους.

Ιδού λοιπόν η «σωστή» για το ξεκίνημά τους χώρα! Κι έπιασαν δουλειά οι ..."έγκριτοί" τους οίκοι «αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας», αυτοί που αποδείχτηκαν εντελώς ανίκανοι {ή εντελώς διεφθαρμένοι...} να προβλέψουν την κρίση, για να φτάσουν τα επιτόκια δανεισμού του θύματος, που είχε επιλεγεί ως πειραματόζωο, σε απαγορευτικά ύψη, ώστε να μπεί από μόνο του μέσα στη φάκα.
Τα πήγαν πολύ καλά ώς εδώ...
Η ανεργία θα σπάσει ρεκόρ και κόκκαλα... Η φτώχεια κι η εξαθλίωση το ίδιο.

Μην κωλώνετε όμως, μην πανικοβάλλεστε. Μέρος του σχεδίου είναι κι αυτό! Λίγο θα κρατήσει!
Γιατί θα πλακώσει μετά το τσούρμο των «επενδυτών», με μυριάδες απίθανες «επενδύσεις» που θα δώσουν δουλειά στον «κοσμάκη»... Με τους δικούς τους βέβαια όρους... Τους νόμους της ζούγκλας, τους πιό ακραίους. Που θα κάνουν την οικονομία μας "ανταγωνιστική"...
Έτσι ολοκληρώνεται το σχέδιό τους.
Με τους σκύλους χορτάτους και την πίττα σωστή.

Και την ευθύνη τους θα εξαφανίσουν και θα συνεχίσουν την απομύζηση του πλανήτη με πολύ καλλίτερους όρους, με πολύ μεγαλύτερο "διάφορο".
- - - - - - - - - - - - -
[*] Όρος που καθιέρωσε ο (χριστιανοδημοκράτης, παρακαλώ) γερμανός υπουργός Οικονομικών πρό τετραετίας...