Σκότωσε τον φασίστα μέσα σου, πριν προλάβει να σέ υποδουλώσει
{δικό μου}
«Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας,
όχι για να τούς εφαρμόσει»...
{άγνωστου, σοφού κατ' εμέ...}
«Πρέπει να ΕΙΣΑΙ η αλλαγή, που θέλεις να έρθει»
{του Μαχάτμα Γκάντι}

19.8.10

Μετά τους «Νεανικούς»...
Ολυμπιακούς των ...μωρών
πότε θα έχουμε άραγε;;;

Η αντίθεση του ...υπερφαινόμενου στον πρωταθλητισμό και τις παντός είδους «πρωτιές» είναι γνωστή στον κύκλο του εδώ και 50 χρόνια, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή από άρθρα στον "Παρατηρητή της Ηπείρου" εναντίον του κ. Κώστα Μητσοτάκη, ως πρωθυπουργού, και του υπόλοιπου συρφετού «παραγόντων», που είχαν εκδράμει στο Τόκυο για να εξασφαλίσουν προτίμηση της Αθήνας για τους "Χρυσούς Ολυμπιακούς" του 1996, στα 100 χρόνια δηλαδή μετά τους "πρώτους" των νεώτερων χρόνων, το 1896 από τον βαρώνο Ντε Κουμπερτέν και τον δικό του συρφετό.
Τα εναντίον του πρωταθλητισμού, και ειδικώτερα της πιό κραυγαλέας έκφανσής του, των "Ολυμπιακών" αγώνων, επιχειρήματα επαληθεύτηκαν ...πανηγυρικά από τότε. Αν κανείς είναι πάντως τόσο τυφλός, κουφός ή ολιγόνους και ακόμα νομίζει πως κάτι προσφέρουν (π.χ. στην παγκόσμια ειρήνη...) ας αναλογιστεί τα παρακάτω:
* Ούτε στα αρχαία χρόνια, ούτε στα "σύγχρονα" σταμάτησαν ποτέ κάποιους πόλεμους, ούτε κάν μπορεί να θεωρηθεί ότι βοήθησαν κάπως να επικρατήσει ειρήνη στον κόσμο. «Λαμπρό» παράδειγμα οι "Ολυμπιακοί" στο χιτλερικό Βερολίνο το 1936. Αλλά και όλοι οι μετέπειτα, που πάντα έφεραν το ...φωτοστέφανο κάποιου πολέμου εδώ κι εκεί... Ας προσπαθήσουν να βρούν μιά εξαίρεση.
* Οι "Ολυμπιακοί"[1] είναι πάντοτε ...ΧΡΥΣΟΙ. Τόσο για τους πρωταθλητές[2] αλλά κύρια για τις εμπλεκόμενες εταιρείες αθλητικών ειδών και βέβαια για τα ίδια τα μέλη της Επιτροπής των ...Αθανάτων, που δωροδοκούνται, και "επίσημα" και μυστικά, είτε για να προτιμήσουν κάποια πόλη/χώρα για την διεξαγωγή είτε για να περιληφθεί κάποιο «άθλημα» στα "ολυμπιακά"[3].
Για το "χρυσίον" γίνονται όλα. Οπότε βέβαια μόνον αθλητισμός δεν είναι...
«Εμπόριον σαρκός» είναι μάλλον. Ας δοκιμάσουν να τό σκεφτούνε και έτσι.
* Όλοι οι αγώνες είναι ΝΤΟΠαγώνες και οι αθλητές ντοπαρισμένοι. Ίσως όχι όλοι με τις απαγορευμένες ντόπες αλλά με τις «άλλες», που αναφέρονται επίσημα ως ..."συμπλήρωμα διατροφής". Στην Ελλάδα αυτό έχει καταγγελθεί επίσημα (από γυμναστές, προπονητές αλλά και παλιότερους ολυμπιονίκες) μία, τουλάχιστον..., φορά σε εκπομπή της ΕΤ3 πρόπερσυ. «Δεν σπάνε τα ρεκόρ χωρίς ντόπα» είχε δηλώσει κάποια.
* Είναι κατώτερης νοημοσύνης παραμύθι το παραμύθι ότι μέσω του πρωταθλητισμού παρωθούνται τα παιδιά να αθληθούν, να γυμναστούν. Σε άλλα «αθλήματα» παρωθούνται με τον πρωταθλητισμό, όπως π.χ. στον υποσκελισμό του αντίπαλου "πάση θυσία"[4].
Τα παιδιά θέλουν να παίζουν έτσι κι αλλοιώς. Με το παιχνίδι αθλούνται. Και υπάρχουν ...άπειρα παιχνίδια μη ανταγωνιστικά, χωρίς νικητές και νικημένους, χωρίς κανόνες της ζούγκλας.

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ"
Αφού τόσο προσοδοφόροι έχουν αποδειχτεί οι "Ολυμπιακοί" για κάμποσους[5] μοιραίο ήταν να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται για να αυξηθεί ο τζίρος των «παραγόντων» που πλουτίζουν από αυτούς.
Έτσι αποχτήσαμε και "Χειμερινούς Ολυμπιακούς" για αθλήματα σχετικά με το χιόνι, "Ειδικούς Ολυμπιακούς" για άτομα με αναπηρίες και, πρόσφατα, "Νεανικούς Ολυμπιακούς".
Σύντομα υπολογίζω ότι θα προστεθούν στον κατάλογο οι παρακάτω "Ολυμπιακοί":
1. Ολυμπιακοί Μεσόκοπων.
2. Ολυμπιακοί Συνταξιούχων.
3. Ολυμπιακοί Πολύ Γερόντων.
4. Ολυμπιακοί Προεφηβικής Ηλικίας.

Όμως, με όλη την σοφία που μέ διακρίνει..., σάς διαβεβαιώνω ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ -εις τον αιώνα!- να έχουμε τα εξής είδη:
"Ολυμπιακούς Ψυχασθενών" και "Ολυμπιακούς Μωρών".
Το «γιατί δεν θά 'χουμε» είναι φανερό!
Διότι ΟΛΟΙ οι "Ολυμπιακοί" για ψυχασθενείς και μωρούς είναι...

Ούτε χάρηκα ούτε θα πάω να συγχαρώ...
...τα 4 παιδιά, αθλητές-κωπηλάτες του "Ναυτικού Ομίλου Ιωαννίνων", που διακρίθηκαν προχτές στους "Νεανικούς Ολυμπιακούς" στη Σιγκαπούρη. Τα δυό αγόρια πήραν ασημένιο μετάλλιο και τα δυό κορίτσια χάλκινο.
Δεν χάρηκα, παρότι «γιαννιώτης»[6] από κούνια..., γιατί νοιώθω πως μάλλον για λύπηση είναι τα παιδιά.
Ως κατ' εξοχήν θύματα της κοινωνίας της ζούγκλας. Των «ιδεωδών» του ανταγωνισμού και της απάνθρωπης πρωτιάς, «ιδεωδών» που σίγουρα τά έχουν "πληρώσει" με εξοντωτικές προπονήσεις ή/και με "συμπληρώματα διατροφής"... και θα τά "πληρώσουν" πολύ ακριβότερα στο μέλλον, θητεύοντας ως γρανάζια (ή ...τσιπάκια) του πλουτοπαραγωγικού μηχανισμού άλλων...


- - - - - - - - - - - - - - - - - -
[1] Αλλά και οι μικρότερες διοργανώσεις σε άλλο βαθμό...
[2] Και ...μεταλλιούχους εν γένει
[3] Πρόσφατη περίπτωση της Ν. Κορέας για το Τάε-κβό-ντό...
[4] Και την εξόντωσή του κάποτε...
[5] Ακόμα και απίθανων, όπως π.χ. η ΖΗΜΕΝΣ, που, δωροδοκώντας, μάς πούλησε το, μηδέποτε λειτουργήσαν, «ολυμπιακό» σύστημα ...ασφαλείας C-4-i σε τετραπλάσια τιμή από την «κανονική»...
[6] Δεν έχω κατανοήσει ποιά είναι η αξία τέτοιων γενικών προσδιορισμών... Την απαξία τους όμως τήν ξέρω καλά!

7 σχόλια:

MenieK είπε...

ονομάστε ένα, ΕΝΑ (αριθμητικώς: 1) παιχνίδι χωρίς νικητή...

Ναπoλέων είπε...

Τα βαρελάκια, τα μήλα κι όλα τα θεατρικά...

Κι ένα σωρό άλλα που μιά "γαβρίνα" -απ' όσο θυμάμαι- δεν γίνεται να δεχτεί γιατί είναι αλλοιώς «προγραμματισμένη»...

Περαστικά σας.

Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά σας θα καταλάβετε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ (και στην πλάτη σας μάλλον δυστυχώς) τί ωραία επίδραση έχει ο ανταγωνισμός και οι νόμοι της ζούγκλας.

α-α-ε
Ν.

Υ.Γ.
Ευχαριστώ πάντως που μού δημιουργήσατε έναν συνειρμό, μια "ωραία" σκηνή από την παγωμένη στέππα:
Στη ράχη του 1ου σκυλιού απ' όσα έλκουν το έλκυθρο είναι δεμένο ένα καλάμι και από την άκρη του {κάνα μέτρο μπροστά από το σκυλί} έχουν κρεμάσει ένα κομμάτι κρέας.

Τρέχουν τα σκυλιά να τό φτάσουν, τρέχουν, τρέχουν και ποτέ δεν τό φτάνουν...

Ο Αφέντης όμως φτάνει στον προορισμό του γρήγορα...
Τότε τα τα'ί'ζει.

Καλό ΣαΚύ.

Ναπoλέων είπε...

Meniek,

το δικό σας το "μπλογκ" τό έχετε ...κλειδαμπαρώσει ή μήπως φταίει το (μικρό και αργό) σύστημά μου;;;

MenieK είπε...

Στα βαρελάκια νικά όποιος περάσει τα περισσότερα, χωρίς να ρίξει κανένα, στα μήλα νικά όποιος μείνει τελευταίος (αλλιώς νικητές είναι αυτοί που πετούν την μπάλα), στην αμπάριζα νικά η ομάδα που πέρνει τη φωλιά της άλλης ομάδας, στο κουτσό αυτός που τελειώνει πρώτος, στο σκοινάκι όποιος κάνει τις περισσότερες φορές και στο θεατρικό αυτός που ορίζεται πρωταγωνιστής (ως έξτρα νίκη θεωρείται το Τονι). Πάρτε το απόφαση... Γαβροι, βάζελοι, χανούμια μπαοκτσήδες, η κόρη μου που έκλεισε τα δεκαοχτώ και μόλις πέρασε στο πανεπιστήμιο, ο γιός σας που έκλεισε τα 28 και τελείωσε το μεταπτυχιακό του, η κόρη της που έκλεισε τα 34 και πήρε προαγωγή στην εταιρεία που εργαζόταν, ο πατέρας του που έκλεισε τα 43 και μόλις απολύθηκε, όλοι είμαστε γεννετικα προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα για να κατακτήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο ζωτικό χώρο και να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας (συνήθως εις βάρος τους). Το παιγνίδι και ο αθλητισμός δεν είναι παρά η επισφράγιση αυτής ακριβώς της γενετικής προδιαγραφής.
Τέλος, κάντε ένα refresh στο λινκάκι που έχετε, γιατί όντως για κάποιο διάστημα το βλόγον ήταν κλειδωμένο αλλά τώρα είναι ανοιχτό εις άπαντες και άπασες (είμαι ΚΑΙ πολιτικά ορθή)

Ναπoλέων είπε...

Αγαπητή Meniek,
παίρνοντας "αμπάριζα" και μπαίνοντας στο πνεύμα σου «ποιός θα τό πετάξει μακρύτερα», σημειώνω πως έγώ ευτύχησα να έχω 4 παιδιά, ένα του ...θεού και 3 κοπέλλες, με τον μεγαλύτερο στα 42, γιορτάζει κιόλας σήμερα -χρόνια του πολλά!- και την μικρότερη στα 30, στα οποία, προφανώς από κάποια βλάβη στο DNA μου, ποτέ δεν ζήτησα, επέβαλα, υποχρέωσα, παρότρυνα, παρώθησα να είναι ΠΡΩΤΑ πουθενά, πήγαν μόνον σε δημόσια σχολεία, σπούδασαν. Και μιά χαρά παιδιά είναι.
Τύχη θα πείς.
Αφού το «κανονικό», κατά τις παγιωμένες βιολογικές σου απόψεις θα ήταν να δυστυχούν, πολύ περισσότερο αν λάβεις υπόψη ότι ούτε την ελάχιστη κληρονομιά δεν έχουν από μένα, ούτε πρόκειται να αποχτήσουν, όταν πεθάνω, καθότι ακτήμων...
Τύχη.
Έτσι πάνε αυτά... Μετά την ακράδαντη πίστη στη βιολογία (λήψη του ζητούμενου δηλαδή...) και στον "Θρύλο" έρχεται κολλητά και η πίστη στην τύχη.
Μην παρεξηγηθείς... Όλες οι πίστεις "λήψεις του ζητούμενου" είναι.
Ελπίζω πάντως να μην πάσχεις και από την άλλη, την "κλασσική" πίστη, στο θεό.

Αν και με ελάχιστες ελπίδες ότι μπορεί να ξανασκεφτείς τα περί πρωτιάς, σού αφιερώνω ...«εξαιρετικά» το
Ο άνθρωπος απόχτησε μυαλό για να ανατρέψει τους νόμους της ζούγκλας, όχι για να τούς εφαρμόσει
και σέ ευχαριστώ για την σπίθα που μού δημιούργησες για το επόμενό μου άρθρο.

Καλή βδομάδα, καλό μήνα.

αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
{έστω κι αν δεν είναι γραμμένα στο DNA σου}

MenieK είπε...

Δεν είπα πουθενά ότι όποιος δεν πρωτεύει δεν είναι ευτυχισμένος πολλώ δε μάλλον ότι δυστυχεί. Η πρωτιά ΔΕΝ είναι αυτοσκοπός του ανταγωνισμού. Η επιβίωση είναι.
Εγώ έχω ένα κοριτσάκι το οποίο επίσης ΔΕΝ μεγάλωσε με το ψώνιο να είναι πρώτο, αλλά να επιβιώνει με τη μεγαλύτερη δυνατή αξιοπρέπεια και πάλι μια χαρά παιδί είναι.
Καλή η ρήση σας περί ζούγκλας, ανατροπών και πολιτισμού, αλλά θυμηθείτε και τον εξαίρετο Ηράκλειτο
«πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους»
αγάπη ειρήνη αφοπλισμός (αλλά σε λογικά πλαίσια)

Ανώνυμος είπε...

Βεβαίως, όποιος δεν παινέψει το σπίτι του, θα πέσει να τον πλακώσει.Θα μου πείτε, εσείς δεν θα παινέψετε τα παιδιά σας ή τον τρόπο με τον οποίο τα μεγαλώσατε, έαν το αποτέλεσμα είναι σχετικά νορμάλ ? Άλλοι τα μεγαλώνουν με παραλογισμούς, δημιουργούν τερατάκια και τα θεωρούν νορμάλ.
Τώρα βέβαια, ποιο είναι αυτό το νορμάλ και οι αποκλίσεις του, υπάρχει μόνο στο βιβλιαράκι κανονισμός για παιδιά, το οποίο καταστράφηκε δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν οι εξωγήινοι αποχώρησαν από την Γη.Από τότε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα αλλά και τα έξω και οι διαφορές είναι μικρολεπτομέρειες.Παιδιά δεν έχω, αλλά είμαι παιδί.