Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Oυτοπικά κείμενα για ξενέρωτους από έναν ονειροπαρμένο
Ο φασισμός
είναι σαν την ίωση...
O καθένας μας, κατά την γνώμη μου, κρύβει έναν μικρόν ή μεγαλύτερο φασίστα μέσα του, ανάλογα με το μέγεθος του εγωϊσμού του, της φοβίας του δηλαδή, της ανασφάλειάς του.
Ο φόβος, η ανασφάλεια φέρνουν τον εγωϊσμό, κι όλα μαζί φέρνουν το μίσος, τον φασισμό.
Και είναι σαν τις ιώσεις: Κουβαλάμε μονίμως τους ιούς, ανενεργούς, και μόλις π.χ. κρυολογήσουμε, καθώς μειώνεται η αντίσταση του οργανισμού μας, τσούπ! βρίσκουν την ευκαιρία και μάς αρρωσταίνουν.
Υπάρχει και φάρμακο όμως:
«Σκότωσε τον φασίστα μέσα σου,
πριν προλάβει να σέ υποδουλώσει».
Και το καλλίτερο "όπλο" για τον σκοτώσουμε είναι βέβαια το γέλιο!
Να γελάμε όποτε πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται ή να ενεργεί φασιστικά.
Όποτε μάς πλημμυρίζει
ο φόβος για τον "άλλον",
το μίσος που μάς παραλύει το μυαλό,
που μάς φαρμακώνει την «ψυχή».
Στην περίπτωση βέβαια που έχουμε ΚΑΝΕΙ και κάτι υπό την επήρεια φόβου ή μίσους, θα πρέπει να επανορθώσουμε κιόλας!
Το γέλιο θα σκοτώσει τον φασίστα μέσα μας.
2 σχόλια:
Ναι, το είδα κι εγώ χθες και χαμογέλασα πικρά.
Ο Χερουβείμ είναι συχνά πολύ εύστοχος.
'Εχεις δίκιο, Ναπολέων: οι σκιτσογράφοι μας είναι εξαιρετικοί.
Το μαγαζάκι - 1994
Στίχοι: Γιώργος Ζήκας
Μουσική: Γιώργος Ζήκας
1. Κώστας Μακεδόνας
Είχα ένα μαγαζάκι,
δέκα τετραγωνικά
τόσος κόπος και μεράκι
πήγε στράφι τελικά.
Ήταν σκέτο τζιτζιλόνι
με εμπορεύματα εκλεκτά
μα μου ήρθε η εφορία
και μου έφυγε η μαγκιά.
Μια καμπάνα για το Ι.Κ.Α.
μια για το Φ.Π.Α.
ούτε τιμολόγια είχα
μου τη ρίξανε στ’ αυτιά.
Είχα ένα μαγαζάκι,
έβγαινε κουτσά στραβά
με κανένα εξτραδάκι
τσίμα τσίμα τα λεφτά.
Είχα μπόλικη πραμάτεια,
μπρούτζινα κι ασημικά
μα ταμειακή δεν πήρα
και το πλήρωσα ακριβά.
Αμάν αμάν, ανάθεμά σε,
ανάθεμα κακούργα εφορία
που το φτωχό τον άνθρωπο,
φέρνεις σ’ απελπισία.
Δημοσίευση σχολίου