Χάρη στον πολυχρονεμένο πρωθυπουργό μας, που ο θεός του(*) να μού κόβει χρόνια και να τού δίνει δευτερόλεπτα (στην εξουσία), και τα μέτρια(**) αγγλικά του, αυτά τα σφοδρά μου αισθήματα έγιναν σφοδρώτατα!!!
Κάθομαι στο αλώνι του (πατρικού) σπιτιού μου, που μέ φιλοξενεί τα τελευταία πεντέξη χρόνια, και φωνάζω κατά διαστήματα «στεντορεία τη φωνή»:
SS... Ζήτωωωωωωωωωωωωωωω!!!
Το ελληνικό Success Story εννοώ φυσικά...
Και όχι τα ναζιστικά SS...
Αυτά αφήνω να τα υμνούν οι ανεγκέφαλοι "εγέρθητοι"...
- - - - - - - - - - - - -
(*) «ο θεός του», διότι εγώ δεν κατέχω το είδος. Αν ακούσετε, αυτό που λένε μερικοί, ότι «δεν έχει το θεό του», μην τους πιστέψετε. Τον ζηλεύουν και λένε κακίες...
(**) Πολύ φτωχότερα από τα του Γιωργάκη και ελαφρώς μόνον καλλίτερα (γύρω στο 2%...) από τα του Αλέξη...
1 σχόλιο:
Ορίστε: το success story του Αντωνάκη έκανε έναν τουλάχιστον άνθρωπο ευτυχισμένο! Και κυρίως τον έπεισε ότι υπάρχει. Λίγο τό΄χεις;
Καλό σαββατοκύριακο, φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου